NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 491

บทที่491 ขอแต่งงาน

หลี่ฝางก็ไม่ปิดบังลู่หลุ่ย พยักหน้าพูดอย่างตรงไปตรงมา：“อือ ผมฆ่าตู้เฟย”

“คุณดูสิ คุณดู หลุ่ยหลุ่ย เพื่อคุณ ไอ้หมอนี่ถึงกลับฆ่าคน ถ้าคุณไม่คืนดีกับเจ้าเด็กนี่อีก ก็หมดคำพูดแล้ว”หลี่ต๋าคางเข้ามาพูด

ลู่หลุ่ยมองหลี่ฝางอย่างเป็นห่วง：“งั้นคุณจะหนีไหม？”

“วางใจเถอะ ผมไม่เป็นไร ไม่มีใครเห็นผมฆ่าคน”หลี่ฝางส่ายหน้า พูด

“อีกอย่าง ไม่มีใครแจ้งความด้วย ไม่มีใครรู้ว่าผมฆ่าคน ทำไมผมต้องหนีล่ะ”หลี่ฝางพูดยิ้มๆ

เวลานี้ หลี่ฝางรู้สึกว่าตลกหน่อยๆ

ใช่ เมื่อไม่นานมานี้ หลี่ฝางกับลู่หลุ่ยใสซื่อเหมือนกัน คิดว่าฆ่าคน จะต้องหนี ถ้าไม่หนี ก็จะถูกตำรวจจับไป จากนั้นก็เอาไปยิงเป้า

แต่ตอนนี้ หลี่ฝางได้เห็นสังคมในด้านที่ต่างกัน

หลี่ฝางรู้จักกับสังคมนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว

อย่างส้าวส้วย คนอย่างนี้ ไม่รู้ว่ามีคดีฆาตกรรมอยู่ในเงื้อมมือมากแค่ไหนแล้ว แต่ เขายังไม่เป็นไรเลยไม่ใช่เหรอ？

แค่อย่าฆ่าคนอย่างโล่งโจ้งมากไปก็พอแล้ว

อย่างหลี่ฝาง ตอนที่เขาฆ่าคน ไม่มีใครเห็นสักคน

และซุนจิ้นก็ทำลายหลักฐานทั้งหมดแล้ว แค่หลี่ฝางไม่ไปมองตัว ไม่ไปพูด ใครจะพิสูจน์ได้ว่าหลี่ฝางฆ่าคนล่ะ？

หลี่ต๋าคางส่งสายตาให้หลี่ฝาง หมายถึงว่าให้หลี่ฝางรีบทำให้ก้าวหน้ามากขึ้น

แต่หลี่ฝางในตอนนี้ กลับไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป

มือจับแล้ว แล้วขั้นต่อไปจะทำไง？

กอดหรือว่าจูบ？

หลี่ฝางปฏิบัติต่อลู่หลุ่ย ยังคงมีความให้เกียรติอยู่ แค่ลู่หลุ่ยไม่ยอม หลี่ฝางก็จะไม่บังคับมั่วๆ

“ลู่หลุ่ย คุณไม่ยอมให้อภัยผมล่ะก็ งั้นผมก็คุกเข่าก้มหัวให้คุณ”หลี่ฝางพูดไป ก็โค้งเอวลง เตรียมจะคุกเข่าให้ลู่หลุ่ย

ลู่หลุ่ยตกใจทันที ดึงแขนของหลี่ฝางไว้แล้วพูด：“คุณอย่าคุกเข่า คนตั้งเยอะมองอยู่ คุณลุงก็อยู่ นี่คุณทำอะไรเนี่ย”

“โอเค โอเค ฉันให้อภัยคุณ พวกเราคืนดีกัน”ลู่หลุ่ยไม่ลังเลอีกต่อไป ได้แต่พยักหน้าตอบรับ

ใจของหลี่ฝาง ก็รู้สึกมีความสุขทันที ตอนที่เขารีบจะลุกขึ้นมานั้น กลับถูกหลี่ต๋าคางจับที่ไหล่ไว้ทันทีทันใด

เสียงดึงฟุ่บ หลี่ฝางคุกเข่าให้ลู่หลุ่ย

แค่กแค่ก

หลี่ต๋าคางไอออกมา แล้วแอบเอากล่องเล็กๆ ยัดใส่ในมือของหลี่ฝาง

“ไอ้หมอนี่ นี่ลูกเตรียมขอแต่งงานเหรอ？แหวนเตรียมไว้หรือยัง？ถ้าขอแต่งงาน ไม่มีแหวนไม่ได้นะ”หลี่ต๋าคางมองหลี่ฝางแล้วพูดอย่างซีเรียส

ขอแต่งงาน？

หลี่ฝางบ่นอุบอิบ ตัวเองกับลู่หลุ่ยคบกันไม่กี่วัน ขอแต่งงานเลย？นี่มันเร็วเกินไปไหม？

มากไปกว่านั้นตอนนี้ตัวเองเพิ่งเข้าเรียน เรื่องแต่งงานยังห่างตัวเองอีกไกล

ในใจของหลี่ฝางไม่ได้เตรียมจะขอลู่หลุ่ยแต่งงาน

แต่หลี่ฝางไม่ได้โง่ พ่อของตัวเองบังคับให้ตัวเองขอลู่หลุ่ยแต่งงานนี่

และตัวเองก็คุกเข่าลงแล้ว ถ้าไม่ขอแต่งงาน ก็จะน่าอาย

นี่มันเป็นการบีบให้ทำเรื่องที่ทำไม่ได้เลยจริงๆ หลี่ฝางหมดหนทางกับพ่อของตัวเองจริงๆ

หลี่ฝางทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ฉีกยิ้มออกไป เปิดกล่องเล็กๆ ข้างในกล้องเล็กๆนั้น มีแหวนเพชรใส่อยู่

แหวนเพชรนั้น ใหญ่ขนาดเท่าก้อนกรวด

หลี่ฝางเอาแหวนเพชรขึ้นมา วางไว้ตรงหัวของตัวเอง จากนั้นก็มองลู่หลุ่ยอย่างจริงใจ：“ลู่หลุ่ย ขอร้องล่ะแต่งงานกับผมเถอะ”

“พวกเรา……พวกเราเพิ่งคืนดีกัน”

ลู่หลุ่ยก็คิดว่านี่เร็วเกินไป จึงปฏิเสธอย่างมีชั้นเชิง：“เรื่องขอแต่งงาน รออีกหน่อยได้ไหม？พวกเรายังไม่แต่งงานกันเลย ไม่งั้นรอเรียนจบค่อยว่ากันอีกทีไหม？”

“พวกเราคบกัน ถ้าหลังเรียนจบพวกเรายังคบกันอยู่ ฉันจะตอบตกลง โอเคไหมหลี่ฝาง？”ลู่หลุ่ยพูดอย่างระมัดระวัง

ในใจของลู่หลุ่ย นั้นรักหลี่ฝาง แสดงความเห็นอย่างยุติธรรม ข้างในใจของเธอ อยากตอบตกลง

กระทั่งว่า ลู่หลุ่ยเห็นการขอแต่งงานของหลี่ฝาง ข้างในใจนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ก็แค่ ตัวเองยังเรียนไม่จบ บวกกับเรื่องแต่งงานคือเรื่องใหญ่ ตัวเองต้องบอกที่บ้านก่อน