NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 593

ฉันอัดคลิปอาไว้

คำพูดของมู่เหวินตง ทำให้ใจของหลี่ฝาง ผิดหวังเป็นอย่างมาก

และโจวเจ๋ที่อยู่ข้างๆ สีหน้าของเขาเองก็ซีดลงในทันที

แววตาของมู่เสี่ยวไป๋เป็นประกาย มองไปยังพี่ของตัวเอง พูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเล็กน้อย “พี่ พี่มีคลิปทำไมไม่เอาออกมาตั้งแต่แรกล่ะ?”

มู่เหวินตงไม่ได้พูดอะไร ค่อยๆเปิดคลิปเสียงอย่างใจเย็น แล้วพูดว่า “คุณอาหวาง ต้องการแจ้งตำรวจไหม?”

คลิปนี้ของมู่เหวินตง ดูเหมือนจะเป็นหลักฐานที่แน่นหนา

แม้แต่หวางเฉิงหย่วนในตอนนี้ ก็ไม่กล้าปกป้องหลี่ฝางอีก

หวางเฉิงหย่วนมองไปยังหลี่ฝาง ถามออกไปอย่างใจเย็นว่า “หลี่ฝาง คุณจะว่ายังไง?”

“ถ้าเกิดพวกคุณต้องการเจรจากันเอง งั้นก็รีบทำ ถ้าเกิดเจรจาไม่ได้ งั้นก็แจ้งตำรวจเถอะ”

หวางเฉิงหย่วนพูดด้วยเสียงที่ไร้อารมณ์ “ไม่ว่าจะยังไง เรื่องในครั้งนี้ จะต้องไม่ถูกแพร่งพรายออกไป”

“ชื่อเสียงคฤหาสน์บ้านซาน จะต้องไม่เสียหาย พวกคุณเข้าใจใช่ไหม?”

ตอนที่หวางเฉิงหย่วนพูด เน้นจ้องมองไปยังมู่เหวินตง

หวางเฉิงหย่วนมองไปยังมู่เหวินตงแล้วพูดว่า “หวังว่าคุณจะไว้หน้าฉันนะ”

มู่เหวินตงพยักหน้ารับ ถือว่าตกลง

ตอนนี้มู่เหวินตงก็เปิดคลิป ให้หลี่ฝางฟัง มู่เหวินตงยิ้มมุมปาก มองไปยังโจวเจ๋ที่อยู่ข้างหลังหลี่ฝาง “สวัสดี โจวเจ๋ คุณคงจะเป็นผู้จัดการคนใหม่ของถู่โต้ว ถูกไหม?”

“ข้างในนี้ รู้สึกเหมือนจะมีเสียงของคุณอยู่ด้วย” มู่เหวินตงมองไปยังโจวเจ๋ แล้วยิ้มอย่างเย็นชา

ต้องขอยอมรับว่า ไอ้เจ้ามู่เหวินตง มีความอดทนค่อนข้างสูง

ทั้งๆที่ในมือตัวเองมีไพ่ซ่อนเอาไว้ แต่กลับสามารถเก็บเอาไว้จนถึงตอนนี้

ครั้งนี้ เล่นเอาซะหลี่ฝางไม่สามารถโต้กลับไปได้

ถึงแม้ว่าข้างในคลิป เฉินฝูเซิงไม่เคยยอมรับว่าเป็นตัวเอง แต่จากข้อมูลที่มี ตัวตนของเขา คงจะปิดบังได้ยาก

ส่วนโจวเจ๋ ยิ่งหนีไม่รอด

หวางเฉิงหย่วนเดินมาอยู่ตรงหน้าของโก่เอ๋อ แล้วถามว่า “โก่เอ๋อ คุณชายของตระกูลหลี่ ทำไมถึงกลายเป็นนายจ้างของหนูได้ล่ะ?”

“พวกเธอรู้จักกันได้ยังไงเหรอ? ทำไมหนูถึงมาอยู่ที่เมืองเอกได้ล่ะ?” หวางเฉิงหย่วยถามอย่างต่อเนื่อง

โก่เอ๋อทำปากมุ่ย แล้วพูดว่า “คุณอาหวาง คุณยังไม่รู้อีกเหรอ? ฉันถูกไล่ออกมาจากบ้าน ทั้งบัตรของฉัน รถ ก็ล้วนถูกที่บ้านปิดเอาไว้ แถมคุณปู่ก็สั่งไปว่า ไม่ว่าใครก็ห้ามช่วยเหลือฉัน”

“ในเมื่อไม่มีทางเลือก ฉันจึงต้องมาอยู่กับหลี่ฝาง มาเป็นสตรีมเมอร์ของเขา เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง”

“คงจะปล่อยให้หิวตายไม่ได้ถูกไหม?”

“งานเองก็ไม่ได้เหนื่อยอะไร เป็นสตรีมเมอร์ก็ไม่เลว หลี่ฝางเองก็ดีกับฉัน มีทั้งที่อยู่และของกิน แถมยังให้เงินฉันอีก”

พอโก่เอ๋อพูดจบ ก็มองไปยังหวางเฉิงหย่วน กระซิบถามว่า “คุณอาหวาง หลี่ฝางมีปัญหาใช่ไหม? ถ้าเกิดคุณอาสามารถช่วยเขาได้ ก็ช่วยเขาสักหน่อยเถอะ”

หวางเฉิงหย่วนพยักหน้า สิ่งที่เขาต้องการ ก็คือคำพูดนี้ของโก่เอ๋อ

“ในเมื่อเป็นเพื่อนของหนู งั้นคุณอาจะยกเว้นให้สักครั้ง”

หวางเฉิงหย่วนพูดด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด “แต่ว่าคุณอาคนนี้ขอบอกอะไรหนูอย่างนะ เรื่องครั้งนี้ หลี่ฝางค่อนข้างจะเสียเปรียบ เจ้าหนุ่มนี้โกหกฉัน แต่เห็นแก่หลาน จะไม่เอาเรื่องเขาก็แล้วกัน แต่ว่า เขาเก็บกวาดไม่สะอาด เหลือหลักฐานเอาไว้ ถ้าเกิดแจ้งตำรวจขึ้นมา บางทีเขาอาจจะถูกจับเข้าไปได้”

“งั้นจะทำไงดี?” ใบหน้าของโก่เอ๋อ จู่ๆก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

“โก่เอ๋อ ดูหนูตกใจสิ หนูชอบคุณชายตระกูลหลี่เข้าแล้วใช่ไหม?”

หวางเฉิงหย่วนเห็นว่าโก่เอ๋อมีอาการตกใจเป็นพิเศษ จึงรีบถามออกไป

“ใช่ที่ไหนล่ะ คุณอาหวาง ถ้าเกิดยังล้อหนูอีก หนูจะไม่สนใจคุณอาแล้ว ที่หนูเป็นห่วงหลี่ฝาง ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะหลี่ฝางเป็นนายจ้างของหนู ถ้าเกิดเขาถูกจับขึ้นมา งั้นหนูก็ต้องหางานใหม่สิ แบบนี้หนูเองก็เป็นผู้เสียหายด้วยถูกไหมล่ะ? ว่างั้นไหม คุณอาหวาง?”

“อีกอย่าง คุณอาหวาง หลี่ฝางมีบุญคุณกับหนู เขามีปัญหา หนูคงเอาแต่ยืนดูไม่ได้ถูกไหม? คุณอาหวาง คุณอาก็ช่วยเหลือเขาสักหน่อยเถอะ”

โก่เอ๋อดึงแขนของหวางเฉิงหย่วน ส่ายไปมาราวกับเป็นเด็กน้อย

ส่วนหวางเฉิงหย่วน ในตอนนี้ ก็เข้าไปกระซิบข้างหูของโก่เอ๋อ “มีวิธีแก้ อยู่หนึ่งวิธี แต่ว่ามันแค่ทำให้หลี่ฝางหลุมจากการเป็นผู้ต้องสงสัย ส่วนคนอื่น อาไม่สามารถช่วยได้”

“แค่หลี่ฝางรอดก็พอแล้ว ส่วนคนอื่นจะเป็นร้ายดี ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหนู” โก่เอ๋อพูดด้วยความดีใจ

“งั้นหนูต้องให้ความร่วมมือด้วย”

หวางเฉิงหย่วนกระซิบข้างหูของโก่เอ๋อ พูดเสียงเบาๆไม่กี่ประโยค จากนั้นโก่เอ๋อก็แย่งมือถือจากมือของหวางเฉิงหย่วน พอได้โทรศัพท์ของเขา ก็พูดว่า “คุณอาหวาง ขอหนูใช้โทรศัพท์ของอาหน่อยนะ”

พอโก่เอ๋อได้มือถือของหวางเฉิงหย่วน ก็รีบกดหมายเลขแล้วโทรออกไป จากนั้นก็ถือโทรศัพท์ แล้วเริ่มพูดแซวขึ้นมา”

“พี่หวาง เมื่อไหร่พี่จะแวบมาหาฉัน......”

โก่เอ๋อแสร้งทำเป็นว่ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ จากนั้นก็ค่อยๆเดินออกไปยังข้างๆสระน้ำ

บ้านพักของหลี่ฝาง ได้เลี้ยงจระเข้อยู่หลายตัว ถึงแม้จะไม่ได้ใหญ่มา แต่มันก็ไม่ได้เล็ก

รอบๆสระนี้ มีลวดหนามกั้นไว้อยู่แล้ว จระเข้ไม่สามารถหนีออกไปได้ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น พอมีคนเข้าใกล้ มันก็ยังอันตรายอยู่ดี

แน่นอนว่าตอนที่โก่เอ๋อเข้าใกล้ หลี่ฝางก็ร้องตะโกนเรียกในทันที “โก่เอ๋อ เดินมาทางนี้ เธอจะคุยโทรศัพท์ก็คุยไปสิ ทำไมต้องเดินไปยังสระจระเข้ด้วยล่ะ มันอันตรายนะ”

หลี่ฝางพูดไป พร้อมกับกำลังเดินไปดึงตัวของโก่เอ๋อมา

แต่ใครจะคิดล่ะ ในตอนนั้นเองที่โก่เอ๋อ ก็เกิดตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างโอเวอร์ มือถือที่อยู่ในมือ ก็ตกเข้าไปยังข้างในสระจระเข้

“มือถือของฉัน”

หวางเฉิงหย่วนมองไปยังมือถือของตัวเองที่ตกลงไปยังสระ เผยใบหน้าที่เจ็บใจเด้วยความเสียดาย “เฮ้อ มือถือของฉัน เครื่องนี้ฉันใช้เงินหลายแสนซื้อมันมาเลยนะ”

ไม่ว่าจะเป็นโจวเจ๋ หรือว่าเฉินฝูเซิง พวกมู่เสี่ยวไป๋ก็ไม่ได้รู้สึกอยากทำอะไรพวกเขา

โจวเจ๋เป็นแค่ตัวประกอบคนนึง จับเขาเข้าคุก ก็ไม่มีประโยชน์อะไร

ส่วนทางด้านเฉินฝูเซิง?

ถ้าเกิดไอ้เฉินฝูเซิงถูกจับขึ้นมา งั้นมู่เสี่ยวไป๋ก็ต้องเผชิญกับอันตราย ด้วยเฉพาะตอนที่จูเปิ่นเดินออกไป ก่อนไปได้เน้นย้ำที่ข้างหูของเขา ข่มขู่เข้าเอาไว้

มู่เหวินตงทำหน้าเครียด แล้วพูดว่า “เรื่องในครั้งนี้ คุณชายหลี่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร หรือรับรู้แต่อย่างใด ก็เป็นไปได้”

“พี่ พี่กำลังพูดบ้าอะไรอยู่น่ะ ทำไมแม้แต่พี่เองก็เข้าข้างคนอื่นแบบนี้ล่ะ?” พอได้ยินคำพูดของมู่เหวินตง สีหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ จู่ๆก็เผยความโกรธเป็นอย่างมาก

“แกหุบปาก เรื่องครั้งนี้ เดิมทีก็เป็นเพราะว่าลูกน้องของคุณชายหลี่เป็นคนตัดสินใจกันเอาเอง”

มู่เหวินตงเป็นคนฉลาด เขามองออกว่า หวางเฉิงหย่วน ต้องการที่จะปกป้องหลี่ฝางอย่างเต็มที่ อีกอย่าง ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือจากหวางเฉิงหย่วน ตัวเขาไม่สามารถเอาผิดอะไรหลี่ฝางได้

เพราะงั้น อย่าน้อยก็ต้องรักษาน้ำใจ อย่าได้ไปล่วงเกินหวางเฉิงหย่วน และเป็นการแสดงความใจกว้างของตัวเอง ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องไว้หน้ากันบ้าง

ส่วนหลี่ฝางก็พูดออกไปอย่างไม่เต็มใจว่า “บอกมา พวกแกต้องการให้ชดใช้ยังไง?”

“เรื่องครั้งนี้ จริงอยู่ที่ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ฉันเอง ก็เพิ่งรู้เมื่อกี้นี้เอง”

“ไม่ว่าจะเป็นโจวเจ๋หรือว่าเฉินฝูเซิง พวกเขาล้วนเป็นคนของฉัน บริษัทเกิดปัญหาขึ้นมานิดหน่อย เพราะงั้นพวกเขาจึงใจร้อน จึงทำอะไรที่มันผิดพลาดลงไป ทำเกินกว่าเหตุ ฉันหวังว่าตระกูลมู่จะให้โอกาสพวกเขาสักครั้ง”

หลี่ฝางเพิ่งพูดจบประโยค หวางเฉิงหย่วนก็พูดขึ้นมาว่า “ฉันเองก็ต้องรับผิดชอบ คฤหาสน์บ้านซานนี้ ไม่ว่าจะยังไงที่ปัญหาก็เกิดขึ้นเพราะยามเป็นคนปล่อยให้พวกกเขาเข้ามา”

“ฉันเองก็ยินดีที่จะจ่ายค่าเสียหายให้”

หวางเฉิงหย่วนมองไปยังมู่เหวินตง แล้วพูดว่า “จริงสิ ตระกูลมู่ของพวกคุณเพิ่งซื้อบ้านไปถูกไหม? ฉันจำได้ว่าใช้วิธีผ่อนเอา เอาแบบนี้ไหม บ้านหลังนั้น ให้ฉันมอบให้กับตระกูลมู่ของพวกคุณ ตกลงไหม?”

ใบหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ ตกใจไปพักนึง จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นดีใจ “คุณอาหวาง คุณพูดจริงเหรอ? คุณไม่ได้ล้อพวกเราเล่นใช่ไหม?”

“ไม่ได้ล้อเล่น เรื่องครั้งนี้ฉันเองก็ต้องรับผิดชอบ ฉันยินดีที่จะจ่ายค่าเสียหายให้” หวางเฉิงหย่วนพูดอย่างใจเย็น

ไม่ว่าจะเป็นคฤหาสน์บ้านซานหลังไหน ก็มีมูลค่ามากกว่ายี่สิบล้าน พูดตรงๆ ชีวิตของหวางต้องมีค่าไม่เท่าไหร่เอง?

ไม่มีทางที่จะมีถึงยี่สิบล้านหรอก?

มู่เสี่ยวไป๋รู้สึกว่าตัวเองได้กำไรกองใหญ่ ส่วนมู่เหวินตงที่นั่งอยู่บนรถเข็น ใบหน้าไม่ได้แสดงความสนใจแม้แต่น้อย

“ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันขอกลับไปพักผ่อนก่อน”

มู่เหวินตงพูดด้วยใบหน้าที่สับสนว่า “ส่วนเรื่องค่าเสียหาย พรุ่งนี้ฉันจะบอกอีกที”

“เวลาป่านนี้แล้ว เสี่ยวไป๋ พาฉันกลับไปพักผ่อนหน่อย” ใบหน้าของมู่เหวินตง เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

มู่เสี่ยวไป๋อึ้งไปซักพัก จากนั้นก็มองไปยังมู่เหวินตง แล้วพูดเบาๆไปว่า “พี่ พี่เพี้ยนไปแล้วเหรอ หวางเฉิงหย่วนต้องการจ่ายค่าเสียหายเป็นบ้านพักให้กับพวกเราเลยน่ะ”

“หวางเฉิงหย่วนจ่ายแทนหลี่ฝาง แกจะดีใจทำไม?” มู่เหวินตงจ้องมองไปยังมู่เสี่ยวไป๋ “หวางเฉิงหย่วนชดใช้แทนหลี่ฝาง รึว่าแกยังไม่เข้าใจอีกงั้นเหรอ?”