NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 636

ตกดึก หลี่ฝางกับถังหยู่ซวนเปิดห้องเพรสซิเดนสูทค้างคืน

เมื่อถึงเช้าวันถัดไป หลี่ฝางก็จัดแจงเสื้อผ้าตัวเองอย่างง่ายๆ และไปบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปกับถังหยู่ซวน

รถจอดลงตรงหน้าประตูใหญ่บริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ทั้งสองลงจากรถ และเตรียมตัวเข้าไป

แต่คาดไม่ถึง ขณะที่เดินมาถึงหน้าประตู หลี่ฝางกับถังหยู่ซวนก็ถูกขวางไว้

“หยุดนะ จะทำอะไร?”

บริษัทฉินซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทอันดับต้นๆ ในเมืองเอก อาคารทั้งหลังได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา คนหนุ่มๆ อย่างหลี่ฝางกับถังหยู่ซวน รปภ.คงปล่อยให้เข้าไปง่ายๆ ไม่ได้

เมื่อกี้ระหว่างทาง หลี่ฝางได้รับข้อความจากฉินซ่างเสียน บอกว่าก่อนหน้านี้ครึ่งชั่วโมง ฉินเสี่ยวหู่ก็มาถึงบริษัทแล้ว และเรียกประชุมรวมบอร์ดบริหาร เตรียมตัวทำตามแผนของตน

ฉินเสี่ยวหู่กำลังจะทำให้บริษัทกลวง ถ้าหากบอร์ดบริหารให้ผ่าน ทรัพย์สินของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ก็จะกลายเป็นบริษัทต้มตุ๋นทันที และจากนั้น บริษัทต้มตุ๋นนี้ ไม่นานก็จะล้มละลาย เงินที่เอามา ก็จะถูกมู่หรงฉางเฟิงหุบไป

“พวกเรามาหาคน ฉินซ่างเสียน นายนาจะรู้จักนะ? เขาเป็นผู้จัดการบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปของพวกนาย” หลี่ฝางถอยออกมา จากนั้นก็โทรหาฉินซ่างเสียน

หลังจากสายติด หลี่ฝางก็ยื่นโทรศัพท์ให้รปภ.

“ถ้าหากนายไม่เชื่อ ก็ฟังเอาเอง” หลี่ฝางพูด

รปภ.คนนั้นหัวเราะเหอะๆ แล้วรับโทรศัพท์มาจากหลี่ฝาง： “ฉินซ่างเสียนใช่มั้ย?”

“ใช่ หัวหน้าผู้จัดการของที่นี่”

หลี่ฝางพูดพลางยิ้ม

หลังจากมอบเวทีให้ฉินซ่างเสียน รปภ.คนนี้จะต้องเคารพตนเองแน่ๆ

ถึงยังไง หลายสิบปีที่ผ่านมาบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ล้วนแต่เป็นฉินซ่างเสียนจัดการทุกอย่าง

ชื่อเสียงของเขา ทั้งบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ไม่มีใคร ที่จะไม่รู้จัก

แต่ใครจะคิด หลังจากรปภ.รับโทรศัพท์ไป ก็โยนโทรศัพท์ออกไปไกลเจ็ดแปดเมตร

“ขอโทษนะ ฉันไม่รู้จักฉินซ่างเสียนอะไรนั่น”

“ดูจากอายุของพวกนายสองคน ไม่เหมือนว่าจะเป็นพนักงานของบริษัท ฉันแนะนำให้นะ รีบออกไป ถ้าไม่อย่างนั้น อย่ามาโทษว่าฉันไม่เกรงใจ”

รปภ.พูดอย่างดูถูก

เมื่อเห็นท่าทางของรปภ. สีหน้าของรปภ. ก็เข้มขึ้นทันที

รปภ.ของฉินซื่อกรุ๊ป กลับไม่รู้ว่าฉินซ่างเสียนเป็นใคร?

หลี่ฝางคิดว่าเรื่องนี้มันผิดปกติเล็กน้อย จึงเงยหน้าขึ้นมอง บนตึก หนังสือตัวใหญ่ๆ เขียนว่าบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป แสงแดดส่องกระทบ เป็นประกายสว่างไสว ทำให้แสบตา

หลังจากหลี่ฝางยืนยันว่าตนไม่ได้มาผิดที่ ก็ขมวดคิ้วมองรปภ. แล้วพูดยืนยัน： “ที่นี่เป็นตึกบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป นายบอกว่านายไม่รู้จักฉินซ่างเสียน?”

“งั้นฉินวี่เฟยล่ะ? ประธานบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป นายน่าจะรู้จักนะ?”

รปภ.หัวเราะอย่างเย็นชา： “ฉินวี่เฟย? ยัยนั่นยังไม่ตายเหรอ?”

“จะบอกให้นะ ฉันรู้จักแค่คนเดียว นั่นก็คือท่านหู่ ประธานบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ชื่อฉินวี่เฟยไม่ผิด แต่ตั้งแต่วันนี้ ฉินซื่อกรุ๊ป จะเป็นท่านหู่ดูแลแล้ว ถ้านายอยากจะเข้าไป ถ้างั้น ก็เอาบัตรพนักงานออกมา หรือไม่ก็ โทรหาท่านหู่” รปภ.พูดอย่างเย็นชา

หลี่ฝางถึงได้เข้าใจ ที่แท้รปภ.คนนี้ เป็นคนของฉินเสี่ยวหู่

ก็จริง รปภ.คนก่อน ถูกฉินเสี่ยวหู่เล่นงานจนเข้าโรงพยาบาลไปนานแล้ว

หลี่ฝางไม่อยากเสียเวลาอยู่ตรงนี้ เขาส่งสายตาให้ถังหยู่ซวน ความหมายคือลงมือพร้อมกัน กดรปภ.คนนั้นลง

รปภ.คนนี้สูงร้อยแปดสิบ ท่อนแขนก็มีกล้ามเป็นมัดๆ ดูแล้วจัดการไม่ง่าย

หลังจากที่ถังหยู่ซวนเข้าใจความหมายของหลี่ฝาง ก็ยิ้มอ่อน แล้วพูด： “หลี่ฝาง ให้ฉันจัดการก็พอแล้ว”

“นายเข้าไปก่อนเถอะ” ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝาง แล้วพูด

หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนอย่างสงสัย： “นายคนเดียวเอาไหวเหรอ?”

“ไม่มีปัญหา”

ถังหยู่ซวนยิ้ม ใบหน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจ

ถึงแม้หลี่ฝางยังมีความสงสัย แต่ก็รีบ ตนจึงหยิบโทรศัพท์กลับมา หลี่ฝางตบไปที่บ่าของถังหยู่ซวน แล้วพูด： “ถ้างั้นไอ้หมอนี่ ฝากนายด้วยแล้วกัน”

ถังหยู่ซวนพยักหน้า รปภ.ก็หัวเราะฮี่ๆ พลางมองถังหยู่ซวน： “ทำไม จากที่ได้ยิน นายจะล้มฉันคนเดียวเหรอ?”

“ถูกแล้ว” ถังหยู่ซวนพูดอย่างนิ่งๆ

หลี่ฝางลุกขึ้นและเดินเข้าไปทางด้านในตัวตึก รปภ.ยื่นมือมาขวาง แต่กลับถูกถังหยู่ซวนจับไว้

“พี่ชาย ดูนี่......”