NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 667

“แข็งแกร่งขึ้นแล้วยังไง？เธอนอกจากจะเป็นคนของตระกูลตงฟางแล้ว ยังเป็นคนทรยศอีกด้วย”

โหจื่อพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา： “อีกไม่นาน ฉันจะเคลียร์เรื่องนี้ให้จบเอง”

มองไปที่โหจื่อ ลุงเฉียนส่ายหัวแล้วพูดขึ้นว่า： “เรื่องของฟีนิกซ์ พวกเราพักไว้ก่อน คำนวณเวลาดูแล้ว ลู่เฟยน่าจะถึงแล้ว”

“ลู่เฟย？” โหจื่อหัวเราะเคอๆ แล้วพูดขึ้นว่า： “เขาคือผู้ชายที่พูดว่าจะเป็นวันพีชเหรอ？”

“ไม่ใช่ลู่เฟยในการ์ตูน แต่เป็นลู่เฟยลูกชายของท่านลู่ เขาไม่ใช่คนธรรมดา จัดการไม่ง่ายเลย” ลุงเฉียนพูดออกมาด้วยสีหน้าหนักใจ

“ได้ยินมาว่า เขาคนนี้ เก่งทั้งบุ๋นและบู๊” ลุงเฉียนพูดออกมา

โหจื่อไม่แยแสนัก ยิ้มเหยียดออกมา： “ฉันว่าเป็นคนไร้ประโยชน์เสียมากกว่า”

“อย่าไปดูถูกเขา เขาเป็นลูกชายคนเล็กสุดของท่านลู่ แต่สามารถรับช่วงกิจการตระกูลลู่

สามารถยืนยันได้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน อย่าลืมสิ ว่าท่านลู่มีลูกชายสิบกว่าคน” ลุง

เฉียนพูดออกมา

“ท่านลู่นี่เป็นคนเจ้าชู้เหลือเกิน มีลูกชายถึงสิบกว่าคน” โหจื่อส่ายหัว แล้วพูดออกมา

ลุงเฉียนหัวเราะออกมาพร้อมกัน แล้วพูดขึ้นว่า： “ท่านลู่เป็นคนแปลกมากคนหนึ่ง เขาไม่มีลูกสาว แค่รู้ว่าลูกในท้องเป็นผู้หญิง เขาก็ให้ไปเอาออก”

“เป็นอีกคนที่เห็นผู้ชายดีกว่าผู้หญิง คนแบบนี้ สมควรตายจริง หรือว่าแม่เขาไม่ใช่ผู้หญิงหรือไง？” โหจื่อส่ายหัวอย่างดูถูก

พูดจบ ลุงเฉียนลุกขึ้นแล้วพูดขึ้นว่า： “ไปเถอะ ออกไปเดินดู เหมือนมีคนกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันอยู่ ที่หน้าประตู”

โห่จื่อยิ้มออกมาอย่างเหยียดหยาม แล้วพูดขึ้นว่า： “มาคนหนึ่ง ฆ่าคนหนึ่ง มาสองคน ฆ่าสองคน มันก็ถึงเวลาแล้วที่จะให้คนพวกนี้ รู้ถึงความร้ายกาจของพวกเรา”

“เมื่อคืนนี้ ฉันเห็นฝีมือของซือปาจี้แล้ว”

โหจื่อหัวเราะเหะๆ ออกมา แล้วพูดขึ้นว่า： “หลังจากกลับมาจากต่างประเทศแล้ว ก็ไม่เคยเห็นพวกเขาอีกเลย คิดไม่ถึง ว่าพวกเขาจะอยู่ข้างกายเราแล้ว”

“ลุงเฉียน ฉันไม่เข้าใจจริงๆ มีคนพวกนี้อยู่ ทำไมลุงยังกลัวอีก？” โหจื่อยิ้มเบาๆ แล้วพูดออกมา

“พวกเราต้องป้องกันดีๆ ไม่เพียงแต่คนของตระกูลลู่ ยังมีสี่ตระกูลใหญ่อีก และยังมีพลังอื่นอีก” ตอนแรก สี่ตระกูลใหญ่ ไม่ได้อยู่ในขอบเขตที่ลุงเฉียงกังวล

แต่สืบเนื่องมาจากคนของตระกูลตงฟางปรากฏตัวออกมา ทำให้ลุงเฉียนต้องให้ความสำคัญ ของสี่ตระกูลใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง

“ศัตรูของพวกเรา เยอะมาก ยิ่งถ้าพวกเราเปิดเผยไพ่ใบสุดท้ายของพวกเราออกมาก่อน ยิ่ง

ไม่ดีสำหรับพวกเรา ดังนั้นซือปาจี้ ฉันยังไม่อยากใช้ เห้อ ถ้าไม่ต้องใช้ ยิ่งดี เพราะว่า

พวกเขาเป็นทีมงานของพี่ใหญ่”

ลุงเฉียนส่ายหัว แล้วพูดขึ้นว่า： “ฉันก็แค่ช่วยดูแลชั่วคราวเท่านั้นเอง”

“ไม่เป็นไร ในเมื่อซือปาจี้ไม่สะดวกออกหน้า ฉันออกหน้าเอง มันก็เหมือนกัน” โหจื่อตบหน้าอกตัวเองแล้วพูดออกมาอย่างมั่นใจ

“นายเหรอ？”

ลุงเฉียนส่ายหัว แล้วพูดขึ้นว่า： “แม้แต่แม่มดยังได้รับบาดเจ็บเลย นายคิดว่า นายรับมือไวเหรอ？”

“ฉันว่าลุงเฉียน ลุงหมายความว่ายังไงกัน ลุงดูถูกฉันใช่ไหม？” โหจื่อพูดออกมาอย่างหดหู่

“ฉันก็แค่เล่าความจริงให้ฟัง” ลุงเฉียนพูดจบ เดินออกไปจากออฟฟิศทำงานของตัวเอง

และเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ลุงเฉียนก็เจอกับแม่มด

“ขาของเธอยังไม่หายดี รีบออกมาทำไม” ลุงเฉียนมองไปที่แม่มด พูดตำหนิ่ออกมา： “รีบกลับเข้าไปพักรักษาตัวเลย”

“ตอนนี้คนที่เฝ้าดูแลที่บ้านไม่ค่อยเยอะ ฉันก็อยากช่วยเหลืออีกแรง” แม่มดพูดออกมา

“กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ตอนนี้ยังไม่ต้องให้เธอช่วย”

ลุงเฉียนพูดออกมา

โหจื่อพูดเสริมออกมา ： “ใช่แล้ว แม่มด เธอกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ฉันรับปากกับอาจารย์ส้าวส้วยแล้ว จะดูแลเธอให้ดี”

“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เวลาที่อาจารย์ส้าวส้วยกลับมา ฉันจะบอกกับอาจารย์ยังไง” โหจื่อพูดออกมา

แม่มดมองด้วยสายตาดุใส่โหจื่อแล้วพูดขึ้นว่า： “หุบปากไม่เป็นมงคลของนายเลย ถึงแม้ขาของฉันจะบาดเจ็บอยู่ แต่ก็สามารถฆ่านายได้อย่างง่ายดาย”

โหจื่อไม่พูดต่ออีก แม่มดคนนี้เป็นคนอารมณ์ร้าย ตัวเขาไม่กล้ามีเรื่องด้วย

“เธอกลับไปก่อน ถ้าเวลาที่ต้องการให้เธอช่วย ฉันให้คนไปเรียกเธอเอง” ลุงเฉียนพูดขึ้น： “นี่คือคำสั่ง ห้ามฝ่าฝืน ถ้าเธอกล้าฝ่าฝืน ฉันจะไล่เธอออกไปจากตระกูลหลี่”

แม่มดเตรียมจะพูดอะไรอีก แต่เมื่อเหลือบไปเห็นสีหน้าของลุงเฉียน ที่ดิ่งลงขึ้นมาทันทีนั้น： “ทำไม ลูกพี่ใหญ่ไม่อยู่ ถือว่าคำสั่งของฉันเป็นแค่ลมตดเหรอ？”

“ไม่กล้า” แม่มดส่ายหัว เดินกลับไปห้องตัวเองอย่างช้าๆ

แม่มดในเวลานี้ อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

เพราะว่า เธอคือผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งบนโลกนี้เลยทีเดียว

ตอนที่อยู่ต่างประเทศนั้น แม้แต่สำนักหยิ่งซาก็ทำอะไรเธอไม่ได้ แต่ว่า บุคคลที่เก่งกาจขนาดนั้น วันนี้ กลับถูกคนทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ

วันนี้ แม่มดต้องหลบไปอยู่เบื้องหลังของด่านหน้า เพื่อรักษาตัว

ดังนั้น แม่มดรู้สึกว่าตัวเองไม่มีประโยชน์เลย

ลุงเฉียนเดินไปประตูด้านนอกของรีสอร์ต เมื่อเดินถึงหน้าประตู สิ่งแรกที่ลุงเฉียนเห็นคือ พี่ชายของเขานั่นเอง เฉียนโตโต

เฉียนโตโตยังคงไม่กลับไป

เขายังคงคุกเข่าอยู่ตรงนั้น

เพียงแต่ด้านหลังของเฉียนโตโต เหลือคนไม่มากแล้ว

คุกเข่ามาทั้งวัน หลายคนทนไม่ได้ กลับไปแล้ว

โดยเฉพาะผู้หญิงกับเด็ก ล้วนกลับไปแล้ว