NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 782

ท่านจวนมองคนวัยกลางคนนี้ ที่หน้าก็ปรากฏความนับถือเล็กน้อย ท่านจวนพูดกับคนวัยกลางคนนี้ ด้วยใบหน้าที่เคารพว่า:“ชีซาเพื่อนรัก รบกวนคุณจริงๆเลย ต้องให้คุณต้องมาหาถึงที่”

“ผมสมควรมาอยู่แล้ว”

ชายวัยกลางคนที่ถูกเรียกว่าชีซา สองมือยกขึ้นมาไว้ด้วยกัน แล้วพูดกับท่านจวน:“ท่านจวนเคยช่วยเรื่องทุนต่อเซราฟิมของพวกเราตั้งเยอะ เริ่มช่วยระดมทุนตั้งแต่พวกเราพี่น้องก่อตั้งขึ้น จนกระทั่งตอนนี้ บุญคุณที่ท่านมีต่อพวกเรา พวกเราสามคนพี่น้อง ไม่ลืมง่ายๆ”

ใบหน้าท่านจวนเต็มไปด้วยความประทับใจ ชีซาจำบุญคุณของเขาในตอนนั้นได้ เป็นเรื่องที่ยากมาก

องค์กรเซราฟิมนี้ มีผู้นำทั้งหมดหลักๆ พวกเขานั้นแบ่งเป็นชีซา โพ่จุน และก็หมาป่าละโมบ

สามคนนี้ ชื่อที่แท้จริงนั้น ไม่มีใครรู้ พวกเขาล้วนแล้วแต่ใช้ชื่อเล่นมาที่ยุทธภพ

พวกเขาสามคน ถึงแม้จะไม่เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง แต่อย่างน้อยคนที่รู้จักพวกเขา ต่างก็กลัวการมีอยู่ของพวกเขาทั้งนั้น

เพราะว่าสามคนนี้ เป็นองค์กรนักฆ่าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

ไม่มีใครไม่กลัวพวกเขา

แต่ว่าองค์กรนักฆ่าเซราฟิมนี้ น้อยมากที่จะร่วมความขัดแย้งบนยุทธภพนี้ พวกเขาก็แค่รับจ้างฆ่าคน

คิดไม่ถึงว่า ท่านจวนจะแอบเลี้ยงพวกเขามาตลอด ……

ในความเป็นจริงแล้ว ก่อนที่พวกเขาสามคนนี้จะเข้ามาในวงการ ได้เสริมกำลังท่านจวน ท่านจวนก็เคยรับปรมาจารย์สามคนนี้ มาไว้ภายใต้บังคับบัญชาของตัวเอง

ก็แค่ สามคนนี้ มีความมักใหญ่ใฝ่สูงมากไป และก็ไม่ยอมถวายชีวิตให้ใคร

ท่านจวนรู้ว่าปรมาจารย์แบบนี้ ถึงแม้จะเอามาเป็นลูกน้องไม่ได้ ก็เป็นศัตรูด้วยไม่ได้ จึงให้เงินพวกเขา ให้พวกเขาก่อตั้งองค์กรนักฆ่า เซราฟิม

หลายปีมานี้ เซราฟิมก็ยิ่งใหญ่โตมากขึ้น รวบรวมปรมาจารย์พื้นบ้านได้จำนวนมาก

หลายปีมานี้ ท่านจวนก็ไม่เคยละทิ้งการช่วยเงินสนับสนุนต่อเซราฟิม

อย่างที่พูดกันว่าเตรียมความพร้อมในยามปกติมาอย่างยาวนานก็เพื่อเอาไว้ใช้ในยามเร่งด่วน ตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่จะใช้พวกเขาแล้ว

“ชีซา？”

ตอนที่ได้ยินชื่อนี้ ตัวของลุงเฉียน ก็สั่นเล็กน้อย

ถ้าเมื่อกี๊สีหน้าของลุงเฉียนนั้นหนักอึ้ง งั้นตอนนี้ ก็หวาดกลัว

ชีซามาแล้ว ที่ใบหน้าของลุงเฉียน ก็หมดหวังหน่อยๆ

หรือว่า วันนี้ตัวเองจะตายที่นี่？

โหจื่อค่อยๆยืนขึ้นมา ในมือถือกระบี่อ่อนไว้ เดินเข้ามาทีละก้าว

ร่างของโหจื่อ ทำให้คนชื่นชม

เขาฆ่าคนมาเยอะ สู้มาหลายครั้ง เขาที่เดิมทีหมดเรี่ยวหมดแรงแล้ว กลับต้องยืนขึ้นมาสู้อีกครั้ง

ก็แค่ โหจื่อในตอนนี้ ไม่สามารถสู้ได้

ชีซามองโหจื่อ เดาอะไรออก

“เลือดที่ตัวคุณ ที่เปื้อนนั้น เป็นพี่น้องท้องเดียวกันกับผม？”ชีซาถามไป แล้วก็แสดงอาการเย็นชาอย่างมาก

โหจื่อพยักหน้า พูดว่า:“เลือดของคนอ่อนแอไร้ค่า”

“ไม่มีใคร ที่จะดูหมิ่นเซราฟิมได้ตามอำเภอใจ ไม่อย่างนั้น ก็ตายซะ”

สายตาชีซาคมกริบ มองโหจื่อ:“เหมือนว่าคุณจะสู้ไม่ได้อีกแล้ว ผมในฐานะหนึ่งในผู้ก่อตั้งของเซราฟิม ไม่มีทางเอาเปรียบผู้อื่น ผมจะให้เวลาคุณพักฟื้น รอคุณพักฟื้นดีแล้ว ค่อยมาฆ่าคุณ”

“เหอะเหอะ”โหจื่อหัวเราะอย่างดูถูก มาตรงหน้าของหลี่ฝางกับลุงเฉียน

ท่านจวนไม่ชอบความหยิ่งในศักดิ์ศรีของชีซามาก แต่เขาก็ไม่กล้ามีอิทธิพลต่อความคิดของชีซา

ชีซาในตอนนี้ ท่านจวนไม่อาจออกคำสั่งได้เลย

“ชีซาเพื่อนรัก เด็กคนนี้ฝึกกำลังภายในได้ อย่าปล่อยเขาไปง่ายๆเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นก็จะเป็นเลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้”ท่านจวนชี้ไปที่หลี่ฝางแล้วพูด

ที่จริง ท่านจวนอยากไว้ชีวิตของหลี่ฝาง เพื่อเอาไว้ศึกษาดีๆ

แต่เมื่อกี๊ ตอนที่หลี่ฝางเกือบจะฆ่าเขา ท่านจวนก็เปลี่ยนความคิดทันที

กำลังภายใน？

รูม่านตาของชีซาขยายกว้างทันที หลายปีมานี้ พวกเขาสามคนพี่น้อง ครุ่นคิดถึงกำลังภายในที่อยู่ในตำนานมาลอด แต่ว่า สัมผัสมานานแล้ว ก็ยังไม่ได้อะไรจากกำลังภายใน

กระทั่งว่า พวกเขาสามคนพี่น้องคิดเหมือนกันว่า กำลังภายในเป็นการมีอยู่ของสิ่งเพ้อฝัน เป็นอย่างหนึ่งที่ไม่มีอยู่

แต่ตอนนี้ท่านจวนกลับพูด เด็กตรงหน้าคนนี้ ดันฝึกกำลังภายใน？

ใบหน้าของชีซา ไม่ใช่แค่ไม่กลัวสักนิด แต่ยังดีใจหน่อยๆ

ใบหน้าของเหยโก่วกับหมาป่าขาว ก็ปรากฏความตะลึงพร้อมกัน

“ท่านจวน คุณล้อเล่นอะไรกัน เด็กคนนี้อายุแค่เท่าไหร่ ฝึกกำลังภายในได้แล้ว？”ในตาของเหยโก่ว นี่คือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ถึงแม้กำลังภายในไม่ใช่ความลับอะไร สำหรับนักศิลปะป้องกันตัว แต่ว่า ถ้าบอกว่าหลี่ฝางเด็กคนนี้ฝึกกำลังภายในได้ พวกเขาไม่เชื่อ

ท่านจวนพูดด้วยใบหน้าซับซ้อน:“บอดี้การ์ดสี่คนของผม มีอยู่สองคนที่ตายในมือของเด็กคนนี้”

“คุณหมายถึงพวกหม่าเฟิง？”ชีซาขมวดคิ้ว ตอนนั้นที่เขารู้จักท่านจวน เคยเห็นพวกหม่าเฟิงแล้ว

สำหรับพวกหม่าเฟิงแล้ว ชีซาเข้าใจอยู่

ท่านจวนพยักหน้า

ชีซาหัวเราะเหอะเหอะ:“ถึงแม้ฟังดูแล้วไร้สาระสุดๆ แต่ผมเชื่อว่าท่านจวนไม่ใช่คนที่ชอบล้อเล่น”

“คุณฝึกกำลังภายใน ทั้งที่อายุน้อยๆแบบนี้ได้ไง？”ชีซามองหลี่ฝาง แล้วถามเบาๆ

“พระเจ้าให้มา”หลี่ฝางพูดไปสั้นๆ

ชีซาได้ยินก็ขมวดคิ้ว ใครจะไปรู้ว่า คำพูดลวกๆแบบนี้ จะไม่อยากฟังอย่างเห็นได้ชัด

เหยโก่วขมวดคิ้ว พูดว่า:“ผมไม่เชื่อว่าเด็กคนนี้จะฝึกกำลังภายใน”

ตอนที่เหยโก่วจะลงมือ หมาป่าขาวยื่นมือออกไปพูดว่า:“เมื่อกี๊พวกเราพูดแล้ว เด็กคนนี้ เป็นเหยื่อของพวกเราเอง”

เหยโก่วไม่พอใจหน่อยๆ แต่ก็ได้แต่ยอม เขาโบกมือ พูดว่า:“โอเค คุณจะจัดการก็จัดการ”

ชีซาเตือนหมาป่าขาวไปว่า:“ระวังหน่อย”

หมาป่าขาวพยักหน้า แล้วมาที่หลี่ฝาง

แล้วลุงเฉียนก็เข้าใจ หลี่ฝางเพิ่งได้รับมรดกทางสายเลือดของหลอซ่าสำแดงพลังออกมาได้ไม่มากนัก

เผชิญหน้ากับศัตรูที่รับมือยากอย่างหมาป่าขาว ลุงเฉียนคิดว่า หลี่ฝางสู้แล้วจะต้องใช้แรงหน่อย