NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 811

พลางมองไปที่ดวงตาคู่แดงก่ำของจ้าวหาง บวกที่เขาจู่ๆ ก็เข้ามาแล้วก็ลั่นไกปืน อะไรก็ไม่ถามสักคำ ก็ยิงเข้าไปที่แมงป่องที่กำลังทำพฤติกรรมบ้าๆอยู่ ฐานะของจ้าวหาง ก็ไม่ได้เดายากเท่าไหร่

นักฆ่าปกติ บางทีอาจจะคนเพราะพูดขัดแย้งกัน แต่นัยน์ตาจะไม่มีความแค้นกับความโมโห น้อยใจ หรือว่ารับไม่ได้

จ้าวหางเหม่ออยู่เล็กน้อย เขายกปืนขึ้นแล้วมองหลี่ฝางอย่างหวาดกลัว： “นายเป็นใคร? ทำไมถึงได้รู้จักฉัน?”

“หลี่ฝาง”

หลี่ฝางยิ้มอ่อน แล้วพูดกับจ้าวหาง： “เมื่อกี้ฉันช่วยนายเอาไว้นะ นายเล็งปืนมาที่ฉันแบบนี้ เรียกว่าเนรคุณมั้ยนะ?”

สีหน้าของจ้าวหาง เกร็งอยู่ครู่

ถึงยังไง สถานการณ์ที่เขากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ ก็ถูกรุกหนักมากๆ

เขาตัวคนเดียวถ่อมาถึงที่นี่ เป้าหมายก็เพื่อฆ่าแมงป่อง ถึงแม้จะต้องตายไปพร้อมกัน ก็ไม่เป็นไร

แต่วันนี้……

หลี่ฝางพูดต่อ： “เหอะๆ นายคิดว่าฉันจะทำร้ายนาย? หรือ นายคิดว่ากระสุนของนาย จะยิงโดนฉันได้เหรอ?”

พูดจบ หลี่ฝางก็ยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง

เมื่อครู่ ภาพที่หลี่ฝางหลบกระสุน ทำให้จ้าวหางขนลุกซู่ไปทั้งตัว

ภาพที่อยู่ด้านหน้า มันเกินความเข้าใจที่สมเหตุสมผลของเขา

และที่หลี่ฝางพูดนั้น หลี่ฝางจะทำร้ายเขาเหรอ?

ถ้าหากจะทำร้ายจริงๆ ลูกเหล็กเมื่อครู่ ก็สามารถฆ่าเขาได้แล้ว และก็ไม่ต้องช่วยเขาบังมีดที่แมงป่องเขวี้ยงเขามาด้วย

“คุณชายหลี่ คุณหมายความว่ายังไง?”

ทันใดนั้น แมงป่องก็ไม่พอใจขึ้นมา

จ้าวหางมาเพื่อฆ่าเขา แต่หลี่ฝาง กลับช่วยจ้าวหางไว้

ตอนนี้ จะไม่ให้แมงป่องโกรธได้ยังไง?

จะให้พูด ตอนนี้แมงป่องกับหลี่ฝาง ต่างมีความสัมพันธ์แบบผู้ร่วมมือกัน

แมงป่องคิดว่า จ้าวหางคนนี้จะมาฆ่าตน ถึงแม้นายจะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่น่าจะเข้ามาห้ามนะ?

หลี่ฝางมองมือกอดอกไว้ และพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ ： “ไม่ได้หมายความว่ายังไง ก็แค่รู้สึกว่าเขาไม่สมควรตาย”

“แน่นอน แมงป่อง นายวางใจได้ ฉันก็จะรับประกันชีวิตของนายเหมือนกัน”

หลี่ฝางมองจ้าวหาง พลางพูด： “ถ้าหากนายเชื่อฉัน ก็วางปืนในมือนายลง”

“ตอนนี้ฉันไม่กล้าเชื่อใจใครทั้งนั้น” จ้าวหางขมวดคิ้ว

ตอนนี้ ในใจของจ้าวหางนั้น ถือได้ว่าเย็นชาและโปร่งใส

แม้แต่ลูกพี่ที่ติดตามมาหลายปีอย่างแมงป่อง ยังจะกำจัดเขาเลย เขายังจะเชื่อใครได้อีก?

จะให้เชื่อคนที่ไม่เคยเจอหน้ากันอย่างหลี่ฝาง

“ช่างเถอะ ยังไงนายก็ไม่ยอมเชื่อ งั้นฉันก็ทำได้เพียงบังคับ ให้นายต้องเชื่อฉันให้ได้”

หลี่ฝางพูด พลางเขวี้ยงลูกเหล็กที่อยู่ในมือ เมื่อจ้าวหางรู้สึกตัว เขาก็รู้สึกได้แค่มือของเขาโดนแรงกระแทกแปลกๆ ปืนในมือของเขา ก็หล่นลงกับพื้นอย่างไม่ตั้งใจ

แต่จ้าวหางก็ยังไม่ยอมแพ้เพราะเหตุนี้ เขาก้มลงทันที เพื่อจะหยิบมันขึ้นมา

แต่ในตอนนั้น ลูกเหล็กอันนึง ก็พุ่งเข้ามา โดนปืนทำให้กระเด็นออกไปไกลหลายเมตร แมงป่องที่ตาไวมือไว ก็หยิบมันขึ้นมาทันที แล้วเล็งไปที่จ้าวหาง โดยไม่ลังเลเลยสักนิด ก็เหนี่ยวไกปืนออกไป

เสียงปังดังขึ้น ลูกกระสุนถูกยิงออกไปโดนไหล่ของจ้าวหาง

“หยุดนะ”

หลี่ฝางขมวดคิ้วแน่น น้ำเสียงเย็นชา