ไม่นึกเลยว่า เขายังไม่รู้ว่าจะพูดกับลู่หลุ่ยอย่างไรดี ลู่หลุ่ยกลับมาหาเขาก่อน
“หลี่ฝาง ขอบคุณที่คุณมาช่วยฉันไว้” ลู่หลุ่ยปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลี่ฝางอีกครั้งหนึ่ง ด้วยท่าทีเงียบสงบนิ่งมาก ถึงขั้นที่เรียกว่าเยือกเย็นก็ว่าได้
ไม่มีท่าทางที่อ่อนแออย่างที่หลี่ฝางเคยเห็นมาก่อนหน้านี้
หลี่ฝางอ้าปากค้าง กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
“หลี่ฝาง ต่อไปไม่ต้องเป็นห่วงฉันแล้วนะ ฉันกำลังจะไปเรียนต่อเมืองนอกแล้ว คงไม่มาปรากฏตัวในประเทศอีกเป็นเวลานานเลย ต่อให้คนพวกนั้นจะคิดทำร้ายคุณผ่านตัวฉัน ก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้วล่ะ”
ลู่หลุ่ยไม่ใช่คนโง่ ตรงกันข้ามเธอเป็นคนที่ฉลาด ถึงแม้ครอบครัวเธอจะธรรมดา รู้จักคนก็น้อยกว่าคนอื่นมาก แต่เพียงแค่เรื่องราวที่เธอประสบมาก็มากพอที่ทำให้เธอเดาเรื่องออกมาได้ไม่น้อยเลย
“ตอนที่อยู่บนเรือนั้นฉันก็คิดอยู่ว่า ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณมันเป็นยังไงกันแน่ ฉันคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายฉันก็คิดได้แล้ว ฉันจะไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว หลี่ฝาง เราคบกันด้วยดีจากกันด้วยดี ขอให้พวกเราต่างก็มีจุดเริ่มต้นที่ดีนะ”
ลู่หลุ่ยจากไปแล้วพร้อมกับเหมิงเหมิง ภายใต้การจัดการของส้าวส้วยที่พาพวกเธอออกจากสถานตากอากาศไป หากไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นแล้วละก็ เธอก็จะได้ไปเรียนต่อเมืองนอกในเร็ววัน ไปจากเมืองเอกที่เต็มไปด้วยคลื่นลมพายุแปรปรวนแห่งนี้เสียที
หลี่ฝางไม่ได้ขัดขวางแต่อย่างไร เพราะว่าเขาหาเหตุผลอะไรไม่ได้ที่จะห้ามไม่ให้ลู่หลุ่ยจากไป เขาพบว่าลู่หลุ่ยไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้เธอเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ทำให้ลู่หลุ่ยเปลี่ยนแปลงตัวเองไปโดยสิ้นเชิง
เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องที่ดีก็ได้ หลี่ฝางคิดเช่นนี้ หลังจากที่เขาพยายามไปคิดหาเรื่องอื่นเพื่อปกปิดซ่อนเร้นเรื่องนี้เอาไว้ ทำให้ตัวเองไม่ไปคิดเรื่องของลู่หลุ่ยอีก ไม่ต้องไปคิดเรื่องพวกนี้อีกต่อไป
เขาก็เริ่มติดตามส้าวส้วยเพื่อฝึกฝนวิทยายุทธ์ ตอนนี้เขายังขาดประสบการณ์ลงสนามจริงอย่างมาก ถึงแม้จะแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมากก็ตาม แต่ก็ยังถือว่าอ่อนหัดมาก ในร่างกายที่เต็มเปี่ยมด้วยกำลังภายในเช่นนี้ แต่ก็ยังไม่สามารถต้านรับมือเพียงข้างเดียวของส้าวส้วยได้ ยิ่งไม่ต้องคิดที่จะเข้าไปร่วมในวงการต่อสู้ระหว่างท่านจวนกับพ่อของตัวเองเลย
เมื่อเห็นหลี่ฝางเหมือนกับได้รับกระทบกระเทือนทางจิตใจ พยายามฝึกฝนจนหมดเรี่ยวหมดแรง ท่าทางที่กระหืดกระหอบ ส้าวส้วยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“เสี่ยวฝาง เดิมทีฉันเป็นห่วงพวกแกจะถูกท่านจวนทำร้าย ดังนั้นจึงกลับมา แต่ว่าตอนนี้ท่านจวนจากไปแล้ว ฉันก็คงต้องไปแล้วล่ะ”
“แม่ของฉันเข้าไปอยู่ในโซนปีศาจ หรือว่าท่านจวนก็เข้าไปด้วย? แกบอกว่า แกจะจากไปแล้ว หรือว่าแกก็จะเข้าไปนั้นด้วยเหรอ?” หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะถาม
“ฉันจำเป็นที่จะต้องเข้าไป มีคนจำนวนมากที่เข้าไปในสถานที่ลึกลับนั้นแล้ว แต่ว่าพวกเราที่อยู่ภายนอกไม่เคยได้รับรู้ถึงล่องลอยคนที่อยู่ในนั้นเลย ฉันได้ข่าวว่าท่านจวนเคยเข้าไปแล้วก็ออกมาอีก ถ้าหากเป็นเรื่องจริงอย่างนี้ งั้นฉันก็จำเป็นที่จะต้องเข้าไปแล้วล่ะ”
หลี่ฝางเงียบไปสักครู่แล้วถามว่า“แกคิดจะเดินทางเมื่อไหร่ล่ะ?”
“รอดูก่อน รอให้บาดแผลของโหจื่อดีขึ้นก่อน รอให้แกสามารถฝึกรับมือจากฉันสักพักก่อน” ส้าวส้วยหัวเราะขึ้นมากะทันหัน “บอกตามตรงนะ เสี่ยวฝาง แกก้าวหน้าได้ไวจริงๆนะ แกมีพรสวรรค์ทางด้านนี้มาก แกจะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นอย่างแน่นอน”
หลี่ฝางเงียบไปสักครู่ แล้วถามขึ้นกะทันหันว่า “คราวนี้จะพาฉันไปด้วยได้มั๊ย? ตอนนี้ฉันอย่างน้อยก็ถือว่าเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งแล้ว ยังไงก็ต้องออกแรงช่วยบ้าง ไม่ใช่เหมือนเมื่อก่อนที่คอยหลบอยู่ข้างหลังพวกแกอีกแล้ว”
“ไม่ได้” ส้าวส้วยพูดปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิดเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง