NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 885

หลี่ฝางพูดอย่างประหลาดใจ：“มองไม่ออกเลยนะว่าคุณจะมีหลักการมาก”

“แน่นอน”ราฟาเอลยิ้ม“ผมไม่ใช่พวกขอทานที่หิวแล้วเลือกไม่ได้”

“เหอะเหอะ”หลี่ฝางหัวเราะ

ราฟาเอลจู่ๆพูด：“ใช่สิ boss คนแก่คนนั้นปัญหาหนักมาก”

หลี่ฝางพยักหน้า：“มองออกว่า ไม่มีลมหายใจ หัวใจไม่เต้น เลือดก็แทบจะจับตัวเป็นก้อน แต่จู่ๆเขาก็ยังมีชีวิตรอด ปาฏิหาริย์จริงๆเลย”

“ผมเพิ่งใช้กำลังภายในขุดลอกเลือดของเขาให้ไหล และยังทิ้งกำลังภายในไว้ให้เขาอีกด้วย แต่นี่มันแค่ชั่วคราว หลังจากกำลังภายในนั้นหมด ปัญหาของเขาก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น”

หลี่ฝางมองราฟาเอลอย่างประหลาดใจ สมแล้วที่เป็นทหารผ่านศึกยอดฝีมือ เพิ่งฝ่าฟันกำลังภายในได้ก็ใช้งานได้อย่างคล่องแคล่วเช่นนี้แล้ว

“คุณมองปัญหาออกไหม？”หลี่ฝางถาม

ราฟาเอลส่ายหน้า：“มองไม่ออก ผมไม่ใช่หมอจริงๆสักหน่อย”

สีหน้าหลี่ฝางเคร่งขรึมหน่อยๆ จู่ๆก็พูดว่า：“จู่ๆในใจผมก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี”

“ผมก็ด้วย”ราฟาเอลพยักหน้า

ทั้งสองคนมองหน้ากัน

จู่ๆระหว่างนั้น ในห้องโดยสารก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

“ผู้โดยสารทุกท่าน เครื่องบินลำนี้จะผ่านกระแสลมแรง จึงอาจทำให้เกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อย กรุณาคาดเข็มขัดนิรภัย……”

หลี่ฝางมองไปด้านนอก ข้างนอกมืดลงไปเยอะ ในห้องโดยสาร แอร์โฮสเตสสองสามคนกำลังช่วยผู้โดยสารคาดเข็มขัดนิรภัย เครื่องบินค่อยๆสั่นสะเทือนขึ้นมา ยังดีที่ไม่ได้สั่นหนักมากนัก ไม่ได้ทำให้คนรับไม่ได้

ไฟในห้องโดยสารก็ค่อยๆสลัวลง เหมือนว่าจะดับลงในอีกไม่กี่วินาที

จู่ๆระหว่างนั้น แสงไฟก็ดับลงทันที

ไฟฉุกเฉินสว่างขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มีแค่ไม่กี่ส่วนที่มืดครึ้ม ทำให้คนรู้สึกไม่สบายอย่างหดหู่หน่อยๆ

ในตอนนี้เอง เสียงประกาศก็ดังขึ้นมาอีก

“ผู้โดยสารทุกท่านอย่าตื่นตระหนก เครื่องบินกำลังวิ่งผ่านชั้นเมฆ กรุณาอย่าเดินไปไหน นั่งอยู่กับที่ให้ดีค่ะ”

“แปลกจัง ทำไมรู้สึกว่าเสียงนั้นตื่นตระหนกหน่อยๆ？”หลี่ฝางพึมพำเสียงเบา

“มีบางอย่างผิดปกติ”ราฟาเอลก็พูดเสียงทุ้มเบา

“พวกเราไปดูเถอะ”หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูดกับราฟาเอล

ราฟาเอลพยักหน้า ออกไปจากที่นั่งพร้อมกับหลี่ฝาง ถูกแอร์โฮสเตสด้านหน้าเห็นจึงรีบตักเตือนว่า：“กรุณาอย่า……”

ตอนนี้ผู้โดยสารด้านหลังก็ตะโกนเสียงดัง：“หยุด！อย่าเข้าไป！ห้ามเปิดประตู！”

หลี่ฝางทำเหมือนไม่ได้ยิน เปิดประตูเดินเข้าไปอีกด้านทันที

เสียงดังพรวดพราด คนทางด้านนั้นเบียดมาตรงนี้อย่างบ้าระห่ำ กลับถูกหลี่ฝางกับราฟาเอลทั้งสองคนขวางไว้ ขยับไม่ได้เลย

จนกระทั่งหลี่ฝางกับราฟาเอลเดินเข้าไป คนกลุ่มนั้นก็ดีใจทันที แย่งกันเข้ามาที่ห้องผู้โดยสารชั้นหนึ่ง

“เปิดประตูทางนั้นด้วยเถอะ”หลี่ฝางชี้ไปฝั่งตรงข้าม

ราฟาเอลพยักหน้า ยื่นมือโบกไป แล้วแสงสีเงินก็ลอยออกไปจากมือเขา ตัดตัวล็อกประตูของประตูตรงข้ามบานนั้นออกอย่างแม่นยำ

ทันใดนั้น คนทางด้านนั้นก็เบียดเข้ามาอย่างพรวดพราด

ในระยะห่างที่ใกล้ หลี่ฝางมองเห็นอย่างชัดเจน มันคือสิ่งของที่เรียวยาวเหมือนกับโซ่ทอง แหลมตรงปลายสุดเป็นสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน แต่วัสดุน่าจะไม่ใช่โลหะ ไม่อย่างนั้นตอนที่ผ่านการตรวจเช็กคงไม่ผ่านไปง่ายๆแบบนี้

ทันใดนั้นด้านหลังก็มีเสียงดังขึ้นมา ทั้งสองหันหน้าไป ประตูที่เพิ่งถูกพวกเขาเปิดออกดันถูกกลุ่มคนที่เบียดเข้ามาล็อกไว้

“อยากตายเหรอ！”ราฟาเอลหรี่ตา จะพลิกตัวทำลายประตูนั่น ก็ถูกหลี่ฝางห้ามไว้

ทั้งสองคนได้สติคืนมา ก็เห็นคนของชั้นประหยัดวิ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง บางคนถึงกับจะชนสองคนนี้ออก แค่กลายเป็นตัวเองที่ล้มลงพื้น ไม่พูดอะไรทั้งนั้น แม้แต่กลิ้งคลานก็ยังวิ่งไปที่ด้านหลังหลี่ฝาง แล้วก็เริ่มทุบประตูบานนั้นที่เพิ่งล็อกไปอย่างบ้าคลั่ง