NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 942

เมืองเอก ตระกูลฉิน

หลังจากที่คุณท่านได้จากโลกนี้ไป บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาของบ้านตระกูลฉินก็ได้ลดลงไปมาก ทำให้รู้สึกเงียบเหงาไม่น้อย

ณ เวลานี้คนตระกูลฉินได้รวมตัวกันอยู่ที่นี่ บรรยากาศน่าหดหู่ยิ่งนัก

ฉินจื่อยี่ถูกทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาล ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้คนเหล่านั้นมานั่งอยู่ที่นี่ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง นั่นก็คือธุรกิจของตระกูลฉินถูกโจมตีจากทุกด้าน เสียหายมหาศาล ดูก็รู้ว่าได้มีการวางแผนมาก่อน เบื้องหลังได้มีกลุ่มผู้มีอิทธิพลที่แข็งแกร่งมากคอยเล่นงานตระกูลฉินอยู่

เหตุผลที่คนเหล่านี้มารวมตัวกัน ไม่เพียงแค่เพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการรับมือเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะพวกเขากลัว กลัวว่าพวกเขาจะเป็นเหมือนกับฉินจื่อยี่ ถูกคนโจมตี ถูกทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาล ไม่รู้เป็นตายร้ายดี

คุณพ่อของฉินวี่เฟยมองมองดูผู้คนรอบ ๆ จู่ ๆ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา: “เจ้าสามไปไหน?”

“ท่านสามน่าจะอยู่ที่พารากอน” คนคนหนึ่งรีบเอ่ยตอบทันที

คนตระกูลฉินต่างกระซิบกระซาบกันขึ้นมาทันที พารากอนเป็นสถานที่ละลายทรัพย์ เป็นธรรมดาที่ไม่ต้องว่าทำไม่ฉินเจ้าสามต้องไปที่นั่น

“สารเลว!” ฝ่ามือของคุณพ่อของฉินวี่เฟยฟาดลงบนโต๊ะอย่างหนัก ๆ

“ไป! ไปจับสารเลวนั่นกลับมาให้ฉัน!” คุณพ่อของฉินวี่เฟยออกคำสั่งด้วยความโมโห

หลังจากที่โมโหเสร็จ คุณพ่อของฉินวี่เฟยก็รีบเปลี่ยนท่าทีทันที เขาหันไปถามฉินวี่เฟยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม: “ลูกติดต่อหลี่ฝางหรือยัง?”

“เขากำลังมาค่ะ” ฉินวี่เฟยเอ่ยตอบ

ฉินจื่อยี่ยังไม่พ้นขีดอันตราย ความรู้สึกของเธอในตอนนี้นั้นหม่นหมองเป็นอย่างมาก ทั้งเป็นห่วงฉินวี่เฟยทั้งกังวลว่าเรื่องของตระกูลฉินจะดึงหลี่ฝางเข้ามาพัวพันด้วย จิตใจสับสนวุ่นวายเหมือนเส้นด้ายพันกัน

สำหรับความปลอดภัยของตัวเองแล้วเธอกลับไม่ค่อยเป็นห่วงสักเท่าไหร่ หลังจากที่ติดต่อกับทางสถานตากอากาศ ราฟาเอลก็ได้หลบอยู่ในที่มือคอยคุ้มครองฉินวี่เฟยย่างลับ ๆ มาโดยตลอด

“ดี ๆ ๆ งั้นก็ดี” คุณพ่อของฉินวี่เฟยพยักหน้าติดต่อกัน เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่ทว่าคุณพ่อของฉินวี่เฟยยังไม่ทันผ่อนคลายลง จู่ ๆ ก็มีเสียงกระหึ่มดังขึ้น ประตูใหญ่บ้านตระกูลฉินถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรง

เงาคนสายหนึ่งพุ่งลอยเข้ามาจากด้านนอก แล้วตกลงยังกลางห้องโถงโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ

พอทุกคนมองดู ก็พบว่าเป็นฉินเจ้าสามนั่นเอง เพียงแต่ว่าเขาในตอนนี้ถูกคนทำร้ายจนร่างกายเต็มไปด้วยเลือด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ายังมีลมหายใจอยู่ไหม

ทันใดนั้น ทั่วทั้งตระกูลฉินตื่นตระหนกตกใจขึ้นมา

“แย่แล้ว ศัตรูได้บุกมาถึงบ้านแล้ว!”

“ทำยังไงดี พวกเรารีบหนีกันเถอะ!”

“ตอนนี้ยังหนีได้อีกเหรอ?”

“แม่ ฉันยังไม่อยากตาย......”

คนตระกูลฉินตะโกนโหวกเหวกโวยวายราวกับได้บ้าคลั่งไปแล้ว กลับไม่มีใครชายตามองเจ้าสามของตระกูลฉินที่อยู่บนพื้นเลยแม้แต่น้อย

“หุบปาก!” คุณพ่อของฉินวี่เฟยตะคอกขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เสียงนั้นได้ระงับเสียงถกเถียงนั่นลง

“ศัตรูเข้ามาแล้วเหรอ? พวกแกถึงได้ร้องเอะอะโวยวายอยู่อย่างนี้” คุณพ่อของฉินวี่เฟยกล่าวด้วยความโมโห: “ดูอาการของเจ้าสามก่อน”