NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 943

“อ้อใช่แล้ว ไอ้ผีผิวขาวนั่นล่ะ ลูกพี่ก็น่าจะได้ให้เขามาคุ้มครองคุณด้วยใช่ไหม?” ไท่ซางชะโงกหัวมองซ้ายมองขวา

“หุบปากไปเลยนะ แกเจ้าลิงแห้งนี่” ราฟาเอลปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง จ้องมองไท่ซางด้วยแววตาไม่เป็นมิตร

ไท่ซางหัวเราะแหะ ๆ เขากระดิกนิ้วให้กันราฟาเอลพลางกล่าว: “พอดีเลย พวกเราสลับเวรกัน แบบนี้สามารถรับประกันได้ว่ามีคนคอยคุ้มครองคุณหนูฉินวี่เฟยตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ผีผิวขาวแกต้องระวังให้ดีล่ะ ถ้าหากทำคุณหนูฉินวี่เฟยได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียวล่ะก็ ลูกพี่กลับมาจะต้องลอกหนังนายแน่”

“ต่อให้ลิงแห้งอย่างนายถูกคนต่อยจนเละเป็นโจ๊ก ฉันก็จะไม่ให้คุณหนูฉินวี่เฟยได้รับบาดเลยแม้แต่น้อย” ราฟาเอลยกนิ้วกลางให้กับไท่ซาง จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป ไม่นานก็ไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ที่ไหนแล้ว

“ถุย ผีผิวขาวอวดดีห่าอะไร” ไท่ซางถ่มน้ำลายลงบนพื้น

อีกด้านหนึ่ง ในขณะที่ตระกูลฉินถูกคลื่นลมพัดกระหน่ำ หลี่ฝางกำลังนั่งทานอาหารอยู่ในห้องส่วนตัวของโรงน้ำชาแห่งหนึ่งอย่างเชื่องช้า

เขาไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อทานอาหาร แต่เพื่อรอคนคนหนึ่ง

ลู่เผิงเฟยแห่งตระกูลลู่

หลี่ฝางถูกผู้อาวุโสเรียกพบเมื่อครั้งที่แล้ว สถานที่ก็คือที่บ้านตระกูลลู่ ในตอนนั้นเขาได้รู้จักกับลู่เฉิง รวมทั้งลู่เผิงเฟยลูกชายของลู่เฉิง

ไม่นาน ลู่เผิงเฟยก็ปรากฏตัวขึ้น ที่ข้างกายยังมีชายชราสวมชุดโบราณตามมาด้วย

“พี่หลี่ ไม่เจอกันนานเลยนะ ครั้งที่แล้วรีบเกินไป เลยไม่มีเวลาได้คุยกับคุณ ครั้งนี้พวกเราสองคนคุยกันต้องคุยกันดี ๆ หน่อยแล้ว”

ลู่เผิงเฟยกล่าวกับหลี่ฝางด้วยรอยยิ้ม ภูมิหลังของตระกูลลู่ ทำให้เขาไม่ค่อยได้มีโอกาสประจบสอพลอคนอื่น ครั้งนี้สามารถเรียกหลี่ฝางที่มีอายุน้อยกว่าเขาว่า ‘พี่หลี่’ ได้ ก็นับว่าเป็นเรื่องที่หาได้ยากแล้ว แน่นอนว่าไม่มีสำนวนชมเชยใด ๆ

“คุณอย่าพูดแบบนี้สิ ตามอายุแล้ว ผมควรเรียกคุณว่าพี่ลู่ถึงจะถูก” หลี่ฝางยิ้มพูดติดตลก

“ฮ่า ๆ! พี่หลี่อย่าเหน็บแนมผมอีกเลยนะ ถ้าหากให้พ่อผมรู้เข้า คงต้องเอาผมตายแน่เลย”

หลังจากที่หัวเราะเสียงดัง ลู่เผิงเฟยก็หันไปยิ้มกล่าวกับชายชราที่อยู่ด้านข้าง: “ลุงฝู ลุงไปฟักก่อนเถอะครับ ไม่ต้องคอยตามอยู่ที่ข้างกายผมหรอก”

“ครับ! นายน้อย!”

ลุงฝูไม่ได้มีความคิดเห็นใด ๆ เขาหันหลังเดินออกไปจากห้องส่วนตัว เพียงแค่มองหลี่ฝางด้วยความมึนงงเล็กน้อยอยู่หลายครั้ง

ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่ ทำไมนายน้อยของตัวเองถึงได้เรียกเขาว่าพี่หลี่? ทั้ง ๆ ที่ชายหนุ่มคนนั้นอายุน้อยกว่านายน้อยของตัวเองแท้ ๆ!

ผลลัพธ์ก็คือข้อมูลเหล่านั้นทำให้ลู่เผิงเฟยตะลึง มากขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะหลังจากที่ลู่เผิงเฟยได้รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนที่หลี่ฝางอยู่ที่บ้านตระกูลชิว เขาก็ตั้งใจว่าจะต้องคบค้าสมาคมกับหลี่ฝางให้ได้โดยสิ้นเชิง ห้ามเป็นปรปักษ์อย่างเด็ดขาด

ลู่เผิงเฟยไม่ได้อ้อมค้อมอะไรกับหลี่ฝาง เขากล่าวขึ้นมาตรง ๆ : “ตามข้อมูลที่ผมสืบมาได้นั้น สาเหตุมาจากได้เกิดความขัดแย้งในการทำธุรกิจอย่างหนึ่งขึ้นระหว่างหวางซีหมิงแห่งตระกูลหวางและตระกูลฉิน หวางซีหมิงได้พาลโกรธเนื่องจากความละอายและขุ่นเคือง จึงได้บอกออกไปว่า จะสั่งสอนตระกูลฉิน”

“ตระกูลหวาง?” หลังจากที่หลี่ฝางได้ยินชื่อนี้ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

หนึ่งลู่หนึ่งหวาง สองวีระบุรุษแห่งเมืองเซี่ยงไฮ้ นั่นเป็นสองตระกูลชั้นยอดที่อยู่ในระดับเดียวกัน เมื่อเทียบกันแล้ว ตระกูลฉินไม่นับอะไรเลยด้วยซ้ำ พวกเขาไปล่วงเกินตระกูลหวางได้ยังไง?

“เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่? ตามหลักแล้ว ตระกูลฉินน่าจะไปล่วงเกินตระกูลใหญ่โตอย่างตระกูลหวางไม่ได้นี่นา?” หลี่ฝางถามด้วยความสงสัย

ฝั่งตรงข้าม ลู่เผิงเฟยอธิบายต้านสายปลายเหตุให้หลี่ฝางฟัง

“พี่หลี่รู้จักบริษัท เทียนไห่ กรุ๊ปอยู่ใช่ไหม? ก่อนหน้านี้ระยะหนึ่งบริษัท เทียนไห่ กรุ๊ปได้ลงทุนกับบริษัทขนส่งระหว่างประเทศ จำเป็นต้องหาบริษัทที่มีความสัมพันธ์กว้างขวางและมีความสามารถร่วมมือด้วย ดังนั้นจึงได้จัดงานเลี้ยงค็อกเทลขึ้นที่เมืองเซี่ยงไฮ้ เพื่อหาพันธมิตรร่วมธุรกิจด้วย”

เดิมทีหวางซีหมิงแห่งตระกูลหวางไม่ได้มีส่วนร่วมใด ๆ ในการร่วมมือครั้งนี้เลย อีกทั้งได้ยินมาว่าการคุยธุรกิจระหว่างตระกูลฉินและบริษัท เทียนไห่ กรุ๊ปเป็นไปด้วยดี จนเกือบจะตกลงกันได้แล้ว ต่อมาไม่รู้เกิดอะไรขึ้น หวางซีหมิงก็ได้เสียบเข้ามา และได้เกิดความขัดแย้งกับลูกหลานตระกูลฉินที่ถูกทำร้ายคนนั้น สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เห็น”

“เป็นเพราะธุรกิจนั่นจริง ๆ เหรอนี่?” หลี่ฝางคลับคล้ายคลับคลาอยู่ภายในใจ เขาได้คาดเดาอยู่ก่อนแล้วว่าจะเป็นเพราะเหตุนี้หรือเปล่า คิดไม่ถึงว่าจะตรงเป๊ะ เป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริง ๆ