วันต่อมา เฉียงจื่อที่ได้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลี่ฝางอีกครั้ง มีสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก
เมื่อวาน เดิมทีเขาคิดจะให้พวกเพื่อน ๆ เหล่านั้นสั่งสอนหลี่ฝางสักหน่อย แต่สุดท้ายแล้วกลับยังไม่ได้ถูกตัวหลี่ฝางเลยด้วยซ้ำ ตัวเองกลับต้องเข้าโรงพยาบาลแทน
หลี่ฝางเดินออกมาจากโรงแรม เมื่อเห็นเฉียงจื่อ ก็เดินเข้าไปหาแบบยิ้ม ๆ
เมื่อวานเขารู้สึกผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ชายฉกรรจ์หกคน ถึงแม้ดูแล้วเหมือนจะจู่โจมเข้ามาเพราะสาวสวย แต่ความจริงแล้วต่างก็ได้จดจ่อที่ตัวเอง จะดูยังไงก็ไม่ปกติ
ดังนั้น หลี่ฝางก็เลยสงสัยเฉียงจื่อขึ้นมาอย่างง่ายดาย
คิดไปคิดมา เหมือนว่าก็มีเพียงเฉียงจื่อที่เมื่อวานบนใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความโมโหตัวเองที่น่าสงสัยแล้ว
เฉียงจื่อเห็นหลี่ฝางเดินเข้ามา ในใจของเขาก็ได้รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย
เพื่อนของพวกนั้นต่างก็พอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่กลับถูกหลี่ฝางโค่นล้มไปอย่างง่ายดาย เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของหลี่ฝางแล้ว
มือของหลี่ฝางถูกวางลงบนไหล่ของเฉียงจื่ออย่างเรียบง่าย พลางกล่าว: “เรื่องเมื่อคืนนี้มันน่าสนใจจริง ๆ นะ”
วินาทีนั้นเอง เขาก็สัมผัสได้ว่าร่างกายของเฉียงจื่อแข็งทื่อไปเล็กน้อย
“เอ๊ะ? เป็นฝีมือนายจริง ๆ ด้วย” หลี่ฝางออกแรงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็ทำให้เฉียงจื่อรับรู้ขึ้นมาทันทีว่าอะไรที่เรียกว่าภูเขาไท่ซานกดอยู่บนศีรษะ
“คุณ คุณหลี่......” เฉียงจื่อรู้สึกว่าไหล่ของตัวเองเจ็บขึ้นมาเป็นระยะ เหมือนกับว่ากำลังจะแตกหักในวินาทีต่อไป เขารีบเอ่ยปากอ้อนวอนขึ้นมา
“ขอโทษครับคุณหลี่ เป็นผมที่หลงผิดไป ขอโทษด้วยครับ......”
“เหอะ ๆ ใช่ไหม?” หลี่ฝางยกแขนขึ้นมาเบา ๆ แรงกดดันอันมหาศาลนั้นได้หายไปทันที
“ปล่อยนายไปสักครั้งแล้วกัน ตัวนายเองต้องรักอาโอกาสไว้ให้ดี ไม่อย่างนั้นละก็......”
ไม่นาน ฉินวี่เฟยก็ได้เดินออกมาจากข้างใน มองหลี่ฝางและเฉียงจื่อด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย สัมผัสที่หกของลูกผู้หญิงทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาดเล็กน้อยนั้นได้อย่างชัดเจน
“เป็นอะไรไปเหรอ?”
“ไม่มีอะไร เมื่อกี้รอเธอจนรู้สึกเบื่อ เลยคุยกับอาจารย์คนขับเล่นสักหน่อย”
หลี่ฝางเปิดประตูรถให้กับฉินวี่เฟย ฉินวี่เฟยยิ้มอย่างอ่อนหวาน แล้วเขาไปนั่งบนรถ
เดิมที หลี่ฝางไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องการมาเมืองเซี่ยงไฮ้ในครั้งเลย แต่หลังจากที่เกิดเหตุการณ์เมื่อวานขึ้น หลี่ฝางก็ได้รู้สึกไม่วางใจขึ้นมาเล็กน้อย
เขาไม่อยากให้ฉินวี่เฟยได้รับอันตรายใด ๆ หรอกนะ ต่อให้เป็นอุบัติเหตุก็ไม่ได้
เวลาในช่วงเช้าผ่านไปอย่างเงียบ ๆ การสนธนาเรื่องความร่วมมือทางธุรกิจในครั้งนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี บริษัท เทียนไห่ กรุ๊ปคุยด้วยง่ายกว่าที่คิดไว้ โดยรวมแล้วไม่จำเป็นต้องให้หลี่ฝางและฉินวี่เฟยพูดมากอะไร พวกเขาก็ได้เสนอราคาที่เหมาะสมออกมาเอง
ส่วนจ้าวเฉิง ก็มีใบหน้ายิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา ราวกับว่าไม่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นเลย
ไม่นาน เวลาก็เดินมาถึงตอนเที่ยง การเจรจาทางธุรกิจกก็ได้หยุดลงชั่วคราว หลี่ฝางได้พาทีมงานของตัวเองไปทานอาหาร เดิมทีจ้าวเฉิงคิดจะเลี้ยงอาหารพวกเขา แต่ก็ถูกหลี่ฝางปฏิเสธไป
หลังจากที่หลี่ฝางพาพรรคพวกจากไปไม่นานนั่นเอง หวางซีหมิงก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกับเก้าอี้รถเข็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง