โซ่คล้องรัก นิยาย บท 63

"ขะ..ขอนับเป็นแฟนเหรอ?" นับดาวอมยิ้มแก้มปริกับการกระทำของชายหนุ่มที่แสดงออกให้เห็นว่าความจริงแล้วเขาเองก็ใส่ใจคำพูดของเธอเหมือนกัน แม้ว่ามันจะเป็นการร้องขอสถานะที่เอาแต่ใจตัวเองก็ตาม

"หรือความจริงแล้วอยากให้ขอแต่งงาน?"

"ตอนนั้นนับแค่อยากได้สถานะที่ชัดเจนเองนะ ไม่ได้อยากให้พี่รามมาขอนับเป็นแฟนสักหน่อย"

"อีกเดือนกว่าเราก็จะหมั้นกันแล้ว ถ้าเธอไม่บอกฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเธอต้องการสถานะแบบไหน ถ้าเป็นแฟนกันตอนนี้จะชัดเจนตามแบบที่เธอต้องการไหม"

"นับเริ่มสับสนกับความสัมพันธ์ของเราแล้วนะ เราเป็นว่าที่คู่หมั้นกัน แต่ก็เป็นแฟนกันด้วย"

"สำหรับฉันตอนนี้เธอเป็นเมีย"

"..." นับดาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นด้วยความเขินอาย ใบหน้าหวานค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ หากรามิลขยับใบหน้าเข้ามาใกล้กันมากกว่านี้คงจะได้ยินเสียงของหัวใจที่กำลังเต้นระรัว "นับยอมเป็นแฟนกับพี่รามก็ได้ค่ะ"

"มีอะไรที่ต้องการจากฉันอีกไหม"

"ถ้าอยากให้พี่รามไปหาหมอกับนับตอนนี้เลยจะยอมไปด้วยกันไหมคะ"

"ฉันเหมือนคนป่วยขนาดนั้นเลยเหรอ"

"แล้วนับเป็นห่วงมันผิดด้วยเหรอคะ"

"ฉันไม่อยากให้เธอคิดมากเกินไป" รามิลยกมือขึ้นมาลูบผมคนบนหน้าตักเบาๆ ด้วยความเอ็นดูเมื่อเห็นเธอทำหน้ามุ่ยเพราะความเป็นห่วง ถึงจะไม่อยากให้เธอคิดมากแต่ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่มีคนคอยเป็นห่วงเป็นใยอย่างจริงใจแบบนี้

"ตอนนี้บอสไม่ว่างพบแขกนะคะ ถ้าอยากจะคุยกับบอสเป็นการส่วนตัวต้องนัดล่วงหน้าก่อนค่ะ"

"แต่ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับคุณรามิลตอนนี้ เธอรู้ไหมว่างานนี้มันสำคัญขนาดไหน"

"ถ้าเป็นเรื่องสำคัญบอสคงบอกฉันก่อนล่วงหน้าแล้วค่ะ ตอนนี้บอสไม่ว่างพบแขก เชิญคุณโรสกลับไปก่อนเถอะนะคะ"

"ฉันบอกว่าฉันจะพบคุณรามิลตอนนี้! เธอไม่เข้าใจรึไงว่ามันต้องเป็นตอนนี้เท่านั้น"

"ถ้าอย่างนั้นฉันต้องถามบอสก่อนค่ะว่าอนุญาตให้คุณโรสเข้าพบรึเปล่า รอสักครู่นะคะ"

"เป็นแค่เลขาอย่าทำตัวให้มันน่ารำคาญนักได้ไหม"

เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของคนสองคนที่ดังอยู่หน้าห้องทำงานทำให้นับดาวและรามิลหันไปยังต้นทางของเสียงด้วยความสงสัย ก่อนที่บานประตูจะถูกเปิดเข้ามาอย่างไร้มารยาทด้วยฝีมือของผู้หญิงคนหนึ่ง โดยมีจินนี่วิ่งตามเข้ามา พยายามรั้งแขนหล่อนไว้

"ขะ..ขอโทษค่ะบอส ฉันห้ามเธอแล้วนะคะ"

"..." รามิลขบกรามแน่นอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นว่าคนที่ทำตัวเสียมารยาทคือโรส ในขณะที่นับดาวยกมือกอดอกด้วยความไม่พอใจ "เธอออกไปก่อน เดี๋ยวฉันจัดการเอง"

"ค่ะ" จินนี่ทำหน้าหนักใจ ถึงอย่างนั้นก็ยอมปล่อยมือจากแขนของโรส แล้วหันหลังเดินออกไป

"คุณรามิลทำแบบนี้กับโรสได้ยังไงคะ!" หญิงสาวตะเบ็งเสียงถามอย่างเกรี้ยวกราด เนื้อตัวสั่นเทิ้มบ่งบอกถึงอารมณ์โกรธเคือง

"ผมทำอะไร?"

"จู่ๆ มาฉีกสัญญากันแบบนี้บริษัทของโรสเสียหายนะ!"