โซ่คล้องรัก นิยาย บท 65

"แล้วถ้าในอนาคตมันไม่เหมือนเดิมล่ะคะ ถ้าในอนาคตมันมีการเปลี่ยนแปลงมากกว่านี้เราสองคนจะเป็นยังไง"

"การเปลี่ยนแปลงในความหมายของเธอคือการเลิกกันเหรอ? ฉันก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าอนาคตของเรามันจะมีวันนั้นไหม แต่ฉันจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้วันนั้นมันเกิดขึ้น"

"..." นับดาวก้มหน้าหลบสายตา สองมือเย็นเฉียบจับประสานกันบนหน้าตักด้วยความหวาดกลัว "กว่าจะรักกันมันยากมากเลยนะ แต่ตอนเลิกกันมันไม่ยากแบบนี้หรอก...นับกลัว"

"..." มาเฟียหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบผมคนรักเบาๆ เขารู้ว่าตอนนี้เธอกำลังหวาดกลัวและสับสนมากแค่ไหน แต่สิ่งเดียวที่เขาทำให้เธอได้คือการปลอบโยนเท่านั้น เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าในอนาคตมันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือเปล่า "ฉันจะไม่บอกว่าฉันจะเหมือนเดิมตลอดหรอก เพราะฉันไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นยังไง แต่อย่างเดียวที่ฉันมั่นใจคือไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหนฉันก็จะเลี้ยงดูเธอกับลูกให้ดีที่สุด"

"ถึงแม้ว่าเราอาจจะเลิกกันน่ะเหรอ?"

"ใช่...ถ้ามันมีวันนั้นจริงๆ น่ะนะ"

"..." นับดาวเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มอีกครั้ง ความจริงใจของเขามันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจ คล้ายกับว่าแค่มีเขาคอยอยู่ข้างๆ กันทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี "...นับตรวจก็ได้"

"นับดาวคนที่เคยมั่นใจในตัวเองหายไปไหนแล้ว"

"เรื่องแบบนี้นับต้องมีความมั่นใจด้วยเหรอ ถ้าท้องนับต้องเป็นคนอุ้มท้องเก้าเดือนเลยนะ"

"แต่ฉันน่าจะแพ้ท้องแทนเมียไปแล้ว มันทรมานกว่าที่เธอเห็นนะ แบบนี้ถือว่าเสมอกันไหม"

"ไหนบอกว่าสบายดีไงคะ?"

"ไม่อยากให้เธอเป็นห่วง"

"ถ้านับท้องจริงๆ ก็เชิญแพ้ท้องไปคนเดียวเลย นับขออุ้มท้องกับคลอดก็พอ"

"โอเค ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว" รามิลอมยิ้มเล็กน้อยด้วยความเอ็นดูเมื่อเห็นคนในอ้อมกอดเริ่มกลับมาสดใสเหมือนเดิม เธอปล่อยหมัดใส่แผงอกแกร่งเบาๆ ก่อนจะซุกหน้าเข้าหาซอกคอหนา คลอเคลียไม่ยอมห่างไปไหนระหว่างที่รอพ่อและแม่ของเขาเดินกลับมา

"อย่าเพิ่งมาตอนนี้เลยนะตัวเล็ก..." นับดาวยกมือขึ้นมาลูบหน้าตัวเองเบาๆ ขณะที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ในห้องน้ำคนเดียว โดยมีรามิลและผู้ใหญ่ทั้งสองคนยืนรออยู่หน้าห้อง ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่อุปกรณ์ตรวจครรภ์อย่างตื่นเต้น ก่อนที่ขีดสีแดงเล็กๆ จะปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอสี่เหลี่ยมทีละขีดอย่างช้าๆ "สะ..สองขีดเหรอ"

หัวใจดวงน้อยแทบจะหยุดเต้นไปในวินาทีที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นแม่คน เธอยกมือขึ้นมาปิดปาก มองขีดสีแดงเล็กๆ ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาสั่นระริก ความรู้สึกในตอนนี้ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เลย

"หนูนับเป็นยังไงบ้างลูก" เสียงของมินตราช่วยดึงสติของนับดาวกลับมาอีกครั้ง เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเอื้อมมือสั่นเทาไปหยิบอุปกรณ์ตรวจครรภ์ที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ตรงหน้า ก่อนจะหันหลังเดินออกไปเปิดประตู

"เป็นอะไร" หัวใจแกร่งของมาเฟียหนุ่มกระตุกวูบเมื่อเห็นขอบตาแดงก่ำของคนรัก เขายกมือขึ้นมาประคองใบหน้าหวานของนับดาวไว้หลวมๆ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ก่อนที่เธอจะยกอุปกรณ์ตรวจครรภ์ขึ้นมาตรงหน้า

"นะ..นับท้อง"

รามิลอึ้งไปอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินสิ่งที่นับดาวพูดออกมา และได้มองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาของตัวเอง เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการได้เป็นพ่อคนมันเป็นเรื่องที่น่าดีใจมากขนาดนี้ เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยอยากสร้างครอบครัวกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน