โซ่คล้องรัก นิยาย บท 64

@คฤหาสน์ของริชาร์ด

"มากันแล้วเหรอหนูนับ" มินตราเอ่ยทักทายว่าที่ลูกสะใภ้อย่างใจดีทันทีที่เห็นนับดาวเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับลูกชายของตัวเอง

"หนูแวะมาหาบ่อยๆ คงไม่เบื่อก่อนใช่ไหมคะ"

"จะเบื่ออะไร พ่อเห็นแม่เขาบ่นถึงหนูนับทุกวัน บอกว่ารามมันกกหนูนับไว้คนเดียวไม่ยอมพาหนูนับมาหาพ่อกับแม่บ้างเลย" เป็นริชาร์ดที่เอ่ยขึ้นเป็นเชิงหยอกล้อภรรยา

"หนูมีเรียนทุกวันเลยค่ะ เมื่อวันก่อนก็แวะกลับไปนอนกับคุณพ่อคุณแม่ที่บ้านด้วยเลยไม่ได้แวะมาหา ขอโทษนะคะ" นับดาวกล่าวขอโทษ พร้อมกับเดินเข้าไปสวมกอดว่าที่แม่สามีอย่างออดอ้อน ทำเอารามิลที่เดินตามหลังเข้ามาเผลอส่ายหน้าใส่ผู้เป็นแม่อย่างเอือมระอา

"เห็นหนูนับกับรามคืนดีกันแล้วแม่ค่อยสบายใจหน่อย รู้ไหมว่าตอนที่หนูนับบอกว่าจะยกเลิกงานหมั้นแม่ตกใจขนาดไหน ลูกสะใภ้ของบ้านนี้ต้องเป็นหนูนับแค่คนเดียวเท่านั้น"

"ขอบคุณที่เอ็นดูหนูนะคะ เมื่อวันก่อนพี่รามเกเรไปหน่อยค่ะหนูเลยพูดไปแบบนั้น"

"แล้วเตรียมงานหมั้นไปถึงไหนกันแล้ว"

"หนูกับพี่รามคิดว่าจะจัดการแบบเรียบง่าย มีเฉพาะแค่คนในครอบครัวและเพื่อนสนิทค่ะ แต่ก็อยากถามความเห็นของพ่อกับแม่ก่อนด้วย"

"พ่อกับแม่ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นงานหมั้นของคนสองคนจะให้ผู้ใหญ่เข้าไปเจ้ากี้เจ้าการมากมันก็ไม่ได้หรอก เอาที่หนูนับกับรามสบายใจเถอะ แม่สนับสนุนเต็มที่อยู่แล้ว" มินตรายกมือขึ้นมาลูบแก้มเด็กสาวเบาๆ ด้วยความเอ็นดู ในขณะที่เธอหย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ พร้อมทั้งขยับตัวเข้ามาสวมกอด

"อุ๊บ!" เสียงแปลกๆ ของรามิลทำให้ทั้งสามคนที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานหันไปยังต้นทางของเสียงอย่างพร้อมเพรียง นับดาวรีบคลายอ้อมกอดออกจากมินตรา มองว่าที่คู่หมั้นด้วยสายตาเป็นห่วงเมื่อเห็นเขายกมือป้องปากทำท่าทางเหมือนคนกำลังจะอาเจียน

"พี่รามเป็นอะไรคะ"

"เหม็นกลิ่นชานิดหน่อย"

"ไม่เห็นเหม็นเลย นับว่าไปหาหมอเถอะค่ะ พี่รามเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ"

"แค่เหม็นชานิดหน่อยมันไม่เป็นอะไรร้ายแรงหรอก มากอดหน่อยมา" นับดาวทำหน้ามุ่ยพลางพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ให้กับความดื้อรั้นของชายหนุ่ม ถึงอย่างนั้นก็ยอมหยัดกายลุกขึ้นเดินอ้อมเข้าไปหย่อนสะโพกนั่งลงบนหน้าตักแกร่ง ท่อนแขนกำยำโอบกอดเธอไว้หลวมๆ จากทางด้านหลัง

"รามเหม็นกลิ่นน้ำชาเหรอ? เป็นแบบนี้มากี่วันแล้ว" มินตราถามขึ้น

"เป็นมาหลายวันแล้วค่ะ แต่พี่รามไม่ยอมไปหาหมอสักที เหมือนจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่ตอนที่อยู่บ้านพักตากอากาศมั้งคะ" นับดาวเป็นคนตอบคำถามนั้น

"เป็นมาหลายวันแล้วเหรอ? นอกจากอ้วกแล้วมีอาการอย่างอื่นอีกไหม"

"พี่จินนี่บอกว่าเห็นพี่รามอ้วกบ่อยๆ ตอนอยู่ที่บริษัทค่ะ แต่ไม่น่าจะมีอาการอื่นแล้ว ขนาดอ้วกทั้งวันพี่รามยังไม่บอกหนูเลยค่ะ"

"งั้นเหรอจ้ะ" มินตรายิ้มกริ่ม มองหน้าว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยแววตาเป็นประกาย ต่างจากริชาร์ดที่ทำหน้าเครียดพร้อมทั้งยกมือกุมขมับ "หนูนับลองตรวจดูรึยังจ้ะ"

"หนูเหรอคะ? แต่หนูสบายดีนะคะ"

"หนูนับลองตรวจครรภ์ดูดีไหม เผื่อจะมีคนแถวนี้แพ้ท้องแทนเมียนะ"