มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 597

“นี่น่ะหรือที่เรียกว่าโชคชะตาเล่นตลก?”

จากกันมานานหลายปี ไม่มีข่าวคราวใด ๆ ลู่เมิ่งเหยาทราบดีว่า ระหว่างตนและหลัวซิวนั้น ได้เกิดช่องว่าขึ้นมากมายแล้ว

นางคิดว่าตนเป็นปลาทะยานข้ามประตูมังกร กลับพบว่ามังกรแท้ที่สามารถทะยานขึ้นสู่เก้าสวรรค์ได้นั้น ไม่ใช่ตนเอง แต่ยังคงเป็นหลัวซิว......

โลกแสงดาวนั้นกว้างใหญ่ไพศาล การฝึกยุทธ์สามารถเพิ่มอายุขัย ยอดฝีมือในโลกยุทธ์มากมายที่มีอายุขัยมากกว่าสองร้อยปี

ชีวิตที่ยาวนาน บวกกับความสามารถในการสืบพันธุ์อันแข็งแกร่งของมนุษย์ ฐานประชากรของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เป็นตัวเลขที่ทำให้คนยากที่จะจินตนาการได้

ภายใต้ฐานประชากรของเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่มากมายเช่นนี้ แม้ว่าความน่าจะเป็นที่จะเกิดอัจฉริยะขึ้นมานั้นจะน้อยมาก แต่ก็มีบุคคลที่มีพรสวรรค์อันน่าทึ่งปรากฏตัวขึ้นในทุก ๆ ปี

ภายใต้การแข่งขันของเหล่าอัจฉริยะมากมาย มีคนชนะ ก้าวหน้าขึ้นมาอีกขั้น มีคนพ่ายแพ้ และไม่อาจฟื้นตัวขึ้นมาได้อีก

หลังจากที่ได้ผ่านการทดสอบมาอย่างหนัก ผู้ที่สามารถอดทนมาได้และมีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมานั้น ต่างเป็นยอดฝีมือที่แท้จริงของคนในรุ่นเดียวกัน คือธิดาที่เป็นความภาคภูมิใจของสวรรค์ เป็นโอรสสวรรค์ที่แท้จริง!

การที่หลัวซิวเอาชนะหลี่จ้านนั้นทำให้ผู้คนตกตะลึง แต่ก็ไม่ได้เป็นที่จับตามองอะไรมากนัก จากการประลองในครั้ง ความสามารถของเขานั้นเป็นที่ยอมรับจากทุกคนก็จริง แต่พวกอัจฉริยะที่มาจากแดนศักดิ์สิทธิ์บางพวก แข็งแกร่งมากเกินไปจริง ๆ

ในจำนวนนั้นถึงขั้นมีบางคนที่มีผลการฝึกตนบรรลุถึงระดับมกุฎยุทธ์ขั้นเจ็ดขึ้นไป ไม่เพียงสูงกว่าหลัวซิวในหนึ่งระดับแดนใหญ่ ร่างกายของพวกเขาก็ล้วนเป็นอัจฉริยะที่สามารถสู้ข้ามระดับได้ ความแตกต่างในนั้น ไม่สามารถที่จะเทียบกันได้เลยสักนิด

แต่ก็ยังมีผู้คนจำนวนมากที่คิดว่า มีความเป็นไปได้ที่หลัวซิวจะติดยี่สิบอันดับ สำหรับเรื่องที่เขาอยากจะติดสิบอันดับแรกนั้น กลับยังมีอุปสรรคอยู่ไม่น้อย

นอกจากนี้แล้วหลัวซิวยังได้สังเกตเห็นซางหลันในชุดสีม่วงผู้นั้น ตั้งแต่ต้นจนจบคนผู้นี้ไม่ได้ลงมือเลยสักครั้ง แต่กลับมีชื่อเสียงมากในอาณาจักรตะวันออก เคยประมือกับอัจฉริยะมากมาย และไม่เคยแพ้มาก่อน

ในภัตตาคารเทียนอีเมื่อตอนนั้น คนที่ยกจอกให้กับหลัวซิว ก็คือเขานั่นเอง