มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 598

เห็นเพียงซุนชิงผู้นั้นยืนอยู่บนเวทีประลองอย่างมั่นอกมั่นใจ ถือเจดีย์เล็ก ๆ สีเขียวอยู่ในมือ เขากวาดสายตาไปยังทุกคน สุดท้ายก็ได้หยุดลงที่หลัวซิว “ร่างเนื้อของเจ้าบรรลุถึงแดนมกุฎ กล้าที่จะประลองกับสมบัติวิเศษของข้าหรือไม่?”

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวออกมา สายตาของผู้คนจำนวนมากต่างจับจ้องไปที่หลัวซิว

“หึ ๆ ซุนชิงนั้นเป็นนักกลั่นสมบัติที่มาจากเขาสมบัติวิเศษเชียวนะ ยิ่งไปกว่านั้นเจดีย์สีเขียวที่อยู่ในมือของเขายังเป็นสมบัติวิเศษชั้นสูง มีพลังการโจมตีที่แข็งแกร่งร่างเนื้อแดนมกุฎยากที่จะต่อต้านได้”

“หลัวซิวผู้นี้อาศัยแค่ความแข็งแกร่งของร่างเนื้อเท่านั้น แต่เมื่อพบกับอาวุธยุทธ์ที่เป็นสมบัติวิเศษนั้น ยังห่างไกลกันอีกมาก”

หลายคนต่างมองหลัวซิวด้วยอารมณ์ที่ว่ารอดูเรื่องสนุก

ทั้งหมดต่างก็รู้ดี นักยุทธ์ที่ฝึกวิชากลั่นร่างนั้นจะมีพลังการต่อสู้ที่น่าตกตะลึงเมื่ออยู่ในแดนฝึกยุทธ์เดียวกัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธียับยั้ง ตราบใดที่มีพลังการโจมตีที่แข็งแกร่งพอ เช่นนั้นก็จะสามารถอยู่เหนือนักยุทธ์กลั่นร่างได้

ยังมีนักยุทธ์ที่ฝึกฝนวิชากลั่นวิญญาณก็เช่นเดียวกัน แม้ว่าการโจมตีวิญญาณนั้นค่อนข้างจะลึกลับ ยากต่อการป้องกัน แต่ทว่านักกลั่นสมบัติกลับสามารถกลั่นสมบัติที่ป้องกันการโจมตีทางวิญญาณออกมาได้

“สมบัติวิเศษชั้นสูง?”

หลัวซิวเบ้ปาก แล้วกระโดดลอยตัว ร่อนลงสู่เวทีประลอง

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของหลัวซิว ซุนชิงผู้นั้นก็หรี่ตาลวงเล็กน้อย “เจ้ากล้ามาจริง ๆ ด้วย”

กล่าวไป เขาก็ตวาดออกมาเบา ๆ หนึ่งครั้ง เจดีย์สีเขียวเล็ก ๆ ที่อยู่ในมือลอยขึ้นสู่อากาศ ขยายใหญ่ขึ้นตามกระแสลม เพียงชั่วพริบตาก็ขยายใหญ่จนมีขนาดหนึ่งจั้งแล้ว

ภายใต้การควบคุมจากตัวสำนึกพลังจิตแท้ เจดีย์นี้ทับลงไป ต่อให้เป็นภูเขาขนาดเล็ก ก็ต้องถูกทับจนแบนเรียบ

พลังกดทับที่แผ่ซ่านออกมาจากสมบัติวิเศษชั้นสูง ได้ปิดกั้นพื้นที่โดยรอบเอาไว้ เมื่อเป็นเช่นนี้ หลัวซิวก็จะไม่สามารถใช้วิชาล่องหนไท่เสวียนเพื่อเคลื่อนไหวไปในปริภูมิได้

“โฮก!”

ได้ยินเพียงเสียงร้องของมังกรดังขึ้น เห็นเพียงหลัวซิวนั้นไม่ได้ใช้วิชาล่องหนไท่เสวียน แต่เป็นได้ก้าวเท้าออกมาหนึ่งก้าว เงาร่างของเขาเป็นเหมือนดั่งมังกร และพุ่งเข้าไป

“เคลื่อนไหวได้รวดเร็วยิ่งนัก!”