ปะป๊าของผมเป็นมาเฟียครับ!!! นิยาย บท 6

หนูอินพาร์ท

หลังจากเรื่องแย่ๆผ่านไปมันก็ต้องมีเรื่องดีใช่มะตอนนี้ผมใกล้จะอายุ3ขวบแล้วครับอีก2วันผมแก่ขึ้นอีกปีแล้วมีความสุขแต่อยากโตเร็วกว่านี้สักนิดง่ะ-0-ตลอดเวลาที่ผ่านมาป๊าดูแลผมดีมากติดผมมากๆมากจนขนลุกอะครับผมว่าอีกนิดป๊าก็คงให้ผมไปโรงเรียนแล้วเพราะเฟยเริ่มจะพูดถึงโรงเรียนให้ผมฟังเอาจริงๆเลยมั้ยไม่อยากไปอยากนอนอยู่บ้านไม่อยากตื่นเช้าใครมันจะชอบตื่นเช้ากันต้องตื่นสายๆสิถึงจะเท่ แต่ก็นะยังไงก็ต้องไปผมที่มีความรู้มากอยู่แล้ว(?)เรียนแปปๆก็จบอย่าไปพูดถึงเรื่องนั้นเลยดีกว่าตอนนี้ผมกำลังนั่งมองเฟยอยู่ครับคือก็พยายามไม่คิดแล้วแต่ก็ไม่ได้จริงๆช่วงนี้กันต์กับเฟยชอบหายไปด้วยกันที่สำคัญตอนกลับมาดันมีไอรอยแดงๆตามซอกคอนี้คืออะไรถ้าผมเป็นเด็กทั่วไปคงไม่รู้แต่ไอผมที่อายุจริงๆไม่ใช่น้อยๆแล้วเนี่ยมาเห็นมันก็ต้องรู้อยู่แล้ว

“เฟยคอเป็นไรเยอ”ผมเอื้อมมือไปจิ้มๆที่คอของเฟยอย่างงนะว่าทำไมผมจิ้มถึงก็เพราะที่ผมนั่งคือตักเฟยพอหันไปหามันก็จิ้มถึงอะ

“คะคอ?”

“ช่ายยเป็นสีแดงๆยุงกัดเยอ”ผมแกล้งทำหน้าจริงจังปนขำใส่

“อะอ่อใช่ครับคุณหนูอย่าสนใจเลย”เฟยพูดไปก็หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆเขิลอะเด้

“อือๆแล้วปะป๊าไปไหนเยอ”ผมถามเพราะไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วพอไม่เห็นหน้าก็กลัวว่าจะทิ้งไปอีก

“คุณคริสออกไปเคลียร์งานที่คาสิโนครับอีกเดี๋ยวคงกลับ”

“อ่ออ”อีกเดี๋ยวคงกลับจริงๆใช่มั้ยไม่หายไปอีกจริงๆใช่มั้ยทำไมกลายเป็นคนคิดมากแบบนี้ไปได้ล่ะมู่หลาน!

“หรือคุณหนูจะให้ผมโทรบอกกันต์ว่าคุณหนูคิดถึงคุณคริสดีครับ”

“ไม่ๆ”

“แน่ใจนะครับ”

“ครับ”ไม่อยากดูเป็นเด็กดื้อขี้แงแล้ว..ถึงจะคิดถึงจริงๆก็เถอะ

ป๊าคริสพาร์ท ณ คาสิโน

“คุณคริสครับให้เวลาผมหน่อยนะครับ”เสียงของชายวัยทำงานที่กำลังนั่งขอร้องอยู่ภายในห้องมืดสีดำของคาสิโน

“กูให้เวลามึงมาเท่าไรแล้ว?เงินสักก้อนยังไม่ได้เลย”เสียงกดต่ำของคริสดังขึ้นทำให้ภายในห้องยิ่งมืดดำไปใหญ่

“รอบนี้ผมให้ได้แน่นอนครับ..แต่ผมขอยืมเพิ่มอีกสัก2ล้านนะครับพอผมเล่นได้จะเอามาคืนแน่ๆ”

“ยังมีหน้ามาเอาเพิ่มอีกหรอ!!!คุณรู้มั้ยว่าติดหนี้ผมอยู่เท่าไรแล้วห้ะ!!”

“...”ชายวัยทำงานส่ายหัวไปมา

“เหอะ!คุณติดหนี้ผมอยู่50,000,000!!!”

“ห้ะ!50,000,000ผมยืมคุณไปขนาดนั้นเลยหรอ”ชายวัยทำงานเริ่มตัวสั่น

“อีก2วันถ้ายังไม่ได้เงินตามจำนวนคงรู้สินะว่าเกิดอะไรขึ้น”

“...ไม่นะผมไม่อยากตาย”

“ไม่อยากตายก็หาเงินมาคืน!”

“ผมขอเวลามากกว่านี้ได้มั้ย”

“คุณมีสิทธิ์ต่อรองด้วย?”

“แต่เงินตั้ง50,000,000ผมจะเอามาจากไหนแค่2วัน”

“นั้นมันเรื่องของคุณ กันต์ส่งแขก”

“ครับ”

“เดี๋ยวก่อน!!!ผมมีลูกชายคุณเอาลูกชายผมไปทำงานใช่หนี้แล้วปลอยผมไปหาเงินมาคืน”

“ลูกชาย?”

“ลูกชายผมอายุ7ขวบเค้าค่อนข้างหัวดีแล้วก็เก่งเรื่องต่อยตีผมคิดว่าคงทำงานให้คุณคริสได้บ้าง”

“....”

“คุณคริสครับผมว่ารับไว้ก็ดีนะครับ”เสียงกันต์ดังขึ้น

“เด็กคนนั้นแค่7ขวบจะเอามาทำอะไร”

“ปกป้องคุณหนูไงครับผมว่านำมาฝึกไว้น่าจะดีครับเป็นทั้งเพื่อนเล่นแล้วก็คนคอยดูแล”กันต์พูดขึ้นอีกครั้ง

“...”คริสทำท่าทางนิ่งเงียบไปพักใหญ่

“ตอนนี้ลูกคุณอยู่ไหน”

“โรงเรียนครับ”ชายวัยทำงานรีบตอบทันที

“ไปพาตัวลูกคุณมา..ก่อนไปเซ็นสัญญานี้ด้วย”

“ครับๆขอบคุณมากครับคุณคริส”

————-

ณ โรงเรียนxxxx

“เด็กชายภาคินทร์ มีผู้ปกครองมาขอพบ”เสียงคุณครูดังขึ้น

“ครับ”ผมที่ได้ยินว่ามีคนมาหาก็เดินออกจากห้องไปทันที

“ไอคินๆๆทางนี้”

“พ่อ มีไรหรอครับ”

“ไปกับกู”

“ไปไหนอะพ่อผมกำลังเรียนอยู่นะ”

“กูบอกให้ไปก็ไปดิว่ะ เกี่ยวกับความเป็นความตายพ่อมึงเลยนะ!” “เงียบๆแล้วตามมา”

“ครับ”ถ้าให้ทายพ่อคงไปติดหนี้มาเฟียที่ไหนอีกแล้ว..พ่อพาผมออกจากโรงเรียนก็เรียกแท็กซี่พุ่งตรงมายังคาสิโนแห่งนึง

“พ่อ ที่นี้มันผมเข้าไม่ได้”

“ทำไมจะไม่ได้ หุบปากเลิกถามสักทีรำคาญ!”

พอเดินเข้ามาภายในคาสิโนก็มีกลุ่มคนชุดดำเข้ามายืนล้อมหน้าล้อมหลังผมกับพ่อจนคนในคาสิโนต่างหันมามอง พวกเค้ามาผมกับพ่อเข้ามาภายในห้องสีดำที่มีคนๆนึงกำลังยืนหันหลังให้อยู่

“คุณคริสผมพามาแล้วครับ”

“อื้อ”คริสหันตัวมาช้าๆจ้องลึกไปในตาของเด็กตรงหน้า

“พ่อ...”

“เงียบ!”

“คุณไปได้ปล่อยเด็กนี้ไว้กับผม”

“ครับได้ครับ อยู่ดีๆแล้วเดี๋ยวกูมารับ”

“...”หลังจากพ่อผมออกไปภายในห้องก็เกิดความเงียบ

“ชื่ออะไร”

“ผมชื่อภาคินทร์ครับ..คือ..”

“พ่อนายขายนายให้ฉันนั้นใบสัญญา”

“ไม่จริง”ผมหยิบใบสัญญาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู ตอนนี้โลกของผมกำลังเปลี่ยนไป..

“นายต้องมาเป็นเพื่อนเล่นลูกชายฉันและคอยปกป้องดูแลเค้าห้ามให้ใครทำร้ายแตะต้องหากมีแผลแม้แต่น้อยนายต้องรับผิดชอบ”

หลังจากที่คริสได้อธิบายรายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับการดูแลน้องอินและตกลงข้อเสนอต่างๆกับภาคินทร์คริสไม่คิดที่จะให้ภาคินทร์ต้องทำงานโดยที่ไม่ได้อะไรตอบแทนเงินเดือนของภาคินทร์จะถูกแบ่งออกเป็น2ส่วน ส่วนนึงจะใช้หนี้ส่วนนึงจะให้ภาคินทร์เก็บไว้ เมื่อรอเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จก็ได้เดินทางกลับมายังคฤหาสน์ของคริสทันที

หนูอินพาร์ท..

“เสียงรถปะป๊ากลับมาแล้ว”ผมรีบวิ่งออกจากห้องทันทีแต่ดีที่เฟยตามทันมาอุ้มผมก่อนที่ผมจะได้หัวทิ่มลงบันไดอีกรอบ

“คุณหนูWครับอย่าวิ่งแบบนี้อีกนะครับครั้งหน้าเฟยจะตีแล้วนะ”เฟยพูดเสียงดุขึ้นทันที

“น้องอินขอโทษ”

“ลงไปหาคุณคริสกันครับ”เฟยพูดจบก็เดินอุ้มผมลงจากบันไดบางครั้งผมก็คิดนะเฟยอุ้มผมไม่หนักหรอคือเอาจริงๆบอกผมเป็นหมูก็ได้เลยนะ

“ปะป๊าๆ”ผมเรียกคนเป็นพ่อด้วยท่าทางดีใจเมื่อเห็น แต่สายตาของผมก็มาหยุดอยู่ตรงเด็กผู้ชายดูแลคงอายุมากกว่าผมที่เดินตามหลังป๊าและกันต์เข้ามา

“อะไรอ้วนเห็นแล้วเรียกเลย คิดถึงรึไง”

“คุณหนูบ่นหาคุณคริสทั้งวันเลยครับ”เฟยพูดตอบออกไปทันที

“อ้ะ!!จะไปบอกทำไมละะะ”ทำตัวไม่ถูกแล้วครับก็พอเฟยพูดแบบนั้นออกไปป๊าก็ยิ้มแบบไม่น่าไว้ใจอะ

“คิดถึงทีหลังก็ให้เฟยโทรหากันต์ กูจะกลับมาหาทันทีเลย”ป๊าเดินเข้ามาคว้าตัวผมไปอุ้มแทนก่อนที่จะระดมจุฟผมไปทั่ว

“น้ำลายติดแล้วว พอเลยอายคนอื่นมั้ง”

“อายทำไมนี้ลูกกูจะทำอะไรก็ได้ที่สำคัญพวกนี้ก็เห็นออกจะบ่อย”คริสพูดน้ำเสียงกวนๆกลับมาทันที

“ปะป๊าแล้วคนนั้น”ผมชี้ไปทางเด็กชายที่ยืนเงียบมาตั้งแต่ต้นสายตาท่าทางออกจะดูไม่เป็นมิตรแต่ผมคิดว่าเค้าต้องเป็นคนดีแน่ๆใจมันบอกแบบนี้อะครับ

“อ่อ มานี้”ป๊าเรียกให้เด็กคนนั้นเข้ามาใกล้ขึ้น

“แนะนำตัวสิ”

“ครับ เอ่อคุณหนูผมชื่อภาคินทร์ตั้งแต่วันนี้จะมาเป็นคนดูแลของคุณหนูครับ”

“คนดูแลเยอ?”ผมพูดอีกครั้งเพราะไม่แน่ใจก็เด็กจะมาเป็นคนดูแลผมได้ไงที่สำคัญผมปกป้องตัวเองได้(?)ถ้ามาเป็นเพื่อนเล่นนี้ว่าไปอย่าง

“ใช่ กูจะให้มันมาดูแลไออ้วนที่โครตซนของกูเวลาไปโรงเรียน”

“ไปโรงเรียนเยอ? ไม่ไปได้มั้ยน้องอินอยากอยู่กับปะป๊า”ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าต้องไปก็เถอะแต่ไม่อยากไปเลยอะ

“ไม่ได้ เป็นเด็กต้องเรียนหนังสือ”

“น้องอินไม่อยากไป ไม่มีใครเล่นกับน้องอิน”ผมพูดเสียงเศร้าๆทันที

“อ้วนที่โรงเรียนมีทั้งครูทั้งเพื่อนมากมายจะไม่มีใครเล่นกับอ้วนได้ไงหื้ม แล้วนี้ยังมีภาคินทร์ด้วย”

“แต่..น้องอินจะเจอปะป๊าน้อยลง..แล้วปะป๊าก็จะทิ้งน้องอินอีก”

“ฟังป๊านะ ป๊าจะไม่ทิ้งเราไปไหนเชื่อป๊านะครับเป็นเด็กดีแล้วต้องไปโรงเรียนนะครับ”

“ครับ..”เป็นครั้งแรกที่ป๊าพูดกับผมดีขนาดนี้มันรู้สึกดีแล้วก็มีความสุขจังเลย

“ป๊าผมขอคุยกับภาคินทร์หน่อยได้มั้ย”ผมสังเกตตั้งแต่เมื่อกี้แล้วครับภาคินทร์มองผมกับป๊าแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยจะต้องมีอะไรแน่ๆ

“กินข้าวก่อนแล้วค่อยคุยกัน เฟยพาคินทร์ไปห้องพักแล้วหาเสื้อผ้าให้ใส่”

“ได้ครับ ตามมา”

หลังจากนั้นผมก็มานั่งทานข้าวกับป๊าพูดคุยอะไรไร้สาระกันไปเพราะอยู่กับป๊าก็ไม่เคยมีสาระอยู่แล้วจนทานข้าวเสร็จผมก็แยกกับป๊าไปอาบน้ำตอนแรกป๊าจะมาอาบให้แต่ไม่ดีกว่าครับ..ป๊าเลยเดินหงุดหงิดเข้าห้องไปเลยผมก็จัดการอาบน้ำกำลังจะแต่งตัวเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“คุณหนูครับ”

“คินทร์เยอเข้ามาเลยไม่ได้ล็อก”ผมเรียกบอกทันทีจนลืมไปว่ายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าให้ดี

“!!!”

“อะไรหรอ?”ผมที่เห็นคินทร์เดินเข้ามาพอหันมาเห็นผมก็รีบหันหลังติดประตูทันที แล้วก็นึกได้ว่ายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า

“ว้าากกก!แปปนะๆ”ผมรีบหยิบชุดนอนลูกเป็ดมาใส่แบบความเร็วแสงก่อนที่จะเรียกให้คินทร์หันมา คือหูหน้าแก้มอะไรแดงไปหมดเลยจะมาเขิลกันทำไมผมก็ผู้ชายนะ

“เขิลอะไรของนายง่ะ ผู้ชายด้วยกัน”

“ขอโทษครับ..ตอนแรกผมคิดว่าคุณหนูเป็นผู้หญิง”

“!!!!?” “ผู้หญิงเยอ!”เห้ยๆเดี๋ยวดิผมผู้ชายทั้งแท่งเลยนะแล้วไงมามองเป็นผู้หญิงอะ