ปะป๊าของผมเป็นมาเฟียครับ!!! นิยาย บท 7

คินทร์วิ่งออกตามหาไปทั่วสวนสนุุกแต่กลับไม่พบคินทร์จึงได้ตัดสินใจรีบโทรไปรายงานเฟยทันที

ตืด ตืด ตืด

“พี่เฟยเกิดเรื่องแล้วครับ!!”

“มีอะไรคินทำไมดูรีบร้อนแบบนี้”

“คุณหนูครับคุณหนู”

“เกิดอะไรขึ้น!!”

“คุณหนูหายไปครับ!!ผมหาทั่วแล้วแต่ไม่เจอเลย”

“บ้าจริง!!ออกตามหา พี่จะไปรายงานคุณคริส”หลังจากคินทร์วางสายจากเฟยก็รีบออกตามหาอีกรอบลูกน้องที่ติดตามมาด้วยกันก็รีบเร่งหาตัวคุณหนูให้เจอมิฉะนั้นคุณคริสคงไม่ปล่อยพวกตนไว้ ทางเฟยเองก็รีบวิ่งไปยังห้องทำงานของคุณคริสทันที

“แฮ่กๆคุณคริส!”

“เป็นอะไรเฟยรีบอะไรขนาดนั้น”เป็นเสียงของเรียวที่ดังขึ้นเพราะในเวลานี้ต่างก็รอคอยเวลาในการเซอร์ไพรส์อินอยู่

“ใช่มีอะไร”

“เกิดเรื่องแล้วครับ!คุณหนู!คุณหนูหายไป”

“ว่าไงนะ!!!/ห้ะ!!”คริสและเรียวต่างตกใจเป็นอย่างมาก

“ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!!หายที่ไหนพากูไปเดี๋ยวนี้”เสียงแข็งของคริสทำให้ทุกคนต่างเริ่มหวาดกลัวเพราะตอนนี้คริสเข้าขั้นโมโหจัดแล้ว ใครๆก็ทราบดีว่าคริสรักลูกมากแค่ไหนอย่าว่าแต่ใครจะมาแตะแม้แต่ยุงสักตัวก็ไม่ได้ลิ้มลองรสชาติเลือดออกอินเลย เวลาไม่นานคริสก็มาถึงสวนสนุกสิ่งแรกที่เห็นคือเหล่าบรรดาคนคุ้มกันของตัวน้อยที่ตอนนี้พากันหน้าเสีย

“ลูกกูอยู่ไหน!!!”

“เอ่ออ..ยังหาไม่เจอครับแต่ว่าผมพบสิ่งนี้”คินทร์พูดอย่างกล้าๆกลัวๆด้วยตอนนี้ผู้เป็นนานกำลังโกรธจัดจำเป็นที่ต้องสำรวมท่าทางกว่าปกติ ในมือของคินทร์เผยออกให้เห็นเศษผ้าที่ขาดออกซึ่งผ้าสิ้นนั้นเป็นผ้าที่มาจากชุดของอินแน่นอนเพราะคริสเป็นคนเลือกชุดนี้ให้เองก่อนที่จะออกจากบ้านเมื่อวาน

“พวกมึง!ดูลูกกูยังไงห้ะ!!”คอเสื้อของคินทร์ถูกจับสูงขึ้นแรงของคริสเหวี่ยงร่างของคินทร์ไปกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรงอีกทั้งผู้ติดตามที่เหลือก็โดนแรงมือหนาของคริสตบไปอย่างจัง

“คริสมึงใจเย็นกูรู้ว่ามึงเป็นห่วงไอตัวเล็กแต่มึงทำแบบนี้ก็ไม่ได้อะไร ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการตามหาตัวเล็ก”เรียวที่เงียบอยู่นานก็รีบเข้ามาระงับอารมณ์ของคริสไว้

“กูไม่น่าปล่อยตัวเล็กให้ห่างสายตาโถ่เว้ย!!”คริสไม่เคยแม้แต่แสดงอาการอ่อนแอให้ใครเห็นมาก่อนแต่ตอนนี้น้ำสีใสกำลังไหลออกจากตาของคริสอย่างไม่น่าเชื่อไหลข้างซ้ายของเรียวกำลังปกปิดน้ำตานั้นของคริสไว้ลูกน้องที่เห็นต่างรู้สึกตกใจ

“มึงใจเย็นคริสกูจะช่วยมึงตามหาตัวเล็กเอง”

หนูอินพาร์ท

ก่อนหน้านั้น....หนูอินกำลังช่วยเด็กผู้หญิงคนนึงตามหาแม่ของเค้าแต่ว่าที่หน้าแปลกใจคือเด็กผู้หญิงคนนี้คล้ายว่ารู้ทางแทนที่จะเดินไปพร้อมๆกันเด็กผู้หญิงคนนั้นกลับกลายว่าเดินลากอินแทน เด็กหญิงพาอินออกมาจนจะเกือบออกจากสวนสนุกอินที่แปลกใจอยู่แล้วก็เลยสักคำถามออกไป

“นี้จะพาไปไหนนี้มันจะออกจากสวนสนุกแล้วนะ”

“ฮึกพี่ชายแม่เราอยู่ข้างนอก”

“ไหนบอกหลงไงแล้วทำไมรู้ว่าแม่อยู่ด้านนอกล่ะ?”

“ฮืออพี่ชายอย่าถามมากได้มั้ยรีบไปกันเถอะ”เด็กหญิงพูดจบก็รีบลากอินออกมาด้านนอกสวนสนุกทันทีจากที่รอบข้างมีผู้คนมากมายเริ่มไกลและลึกเข้าไปตามซอกซอยมากขึ้นจนตอนนี้เข้ามาอยู่แถวโรงงานร้างมากมาย

“นี้!แม่เธอจะมาอยู่ที่แบบนี้ได้ไง เดี๋ยวเรานำเองต้องเดินกลับไปแถวนี้อันตรายสำหรับเด็กแบบเรา”

“ไม่จำเป็นแล้วค่ะเพราะถึงแล้ว5555”เด็กหญิงที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นเมื่อกี้ปรับเปลี่ยนเป็นท่าทางยิ้มร่าด้วยความดีอกดีใจ

“หมายความว่าไง”ก่อนที่อินจะได้ถามอะไรต่อก็มีชายใส่ผ้าปิดปากสีดำเดินออกมาจากภายในตัวตึกร้างราวสิบชีวิต

“555พี่ชายเป็นคนใจดีจริงๆแต่แย่ไปหน่อยที่โง่ตามเด็กแบบเรามา555”เสียงหัวเราะเล็กแหลมของเด็กผู้หญิงทำให้อินรู้ทันทีว่าตนโดนหลอกแล้ว

“นี้เธอ!”

“ปะป๊าหนูทำงานให้ปะป๊าเสร็จแล้วนะ”เด็กหญิงวิ่งออกไปกอดชายหนุ่มคนนึงอายุราวๆ24-25ปีท่าทางแล้วจากที่คิดคงจะเป็นพวกมาเฟียแบบป๊าคริสสินะแล้วก็คงจะหวังผมประโยชน์จากตัวเค้าเลยส่งลูกสาวมาจับตัวกันแบบนี้

“ดีมาก วันนี้กลับบ้านก่อนนะป๊าจัดการเสร็จแล้วจะให้รางวัลเด็กดี” “เห้ย!พวกมึงพายัยหนูกลับไป”

“บายๆนะพี่ชาย555”เสียงหัวเราะแสบหูมันน่ารำคาญจริงๆคิดแล้วก็แค้นเป็นบ้าเลยโดนเด็กแบบนี้มาหลอกสะได้

“หึ นี้น่ะหรอลูกของไอคริสคนที่เค้าพูดกันว่าหวงหนักห่วงหนาขนาดทำธุรกิจกับลูกค้ารายใหญ่ยังยอมทิ้งงานมาเพราะลูกมันไม่สบาย555น่าขำจริงๆมาเฟียอันดับต้นๆกลับมามีจุดอ่อนแบบนี้สะได้555”

“เหอะ สู้ป๊าไม่ได้ก็จะเอาผลประโยชน์ทางอ้อมสินะ ไร้น้ำยาจริงๆคนอย่างลุกน่ะไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บของป๊าผมหรอก!!”

“ปากดีนักนะมึง”มือหนาตบมายังใบหน้าของอินทันที

“เป็นบ้าอะไรว่ะลุง!!!อยากบวกใช่มั้ยได้”ขาเล็กป้อมๆมือป้อมๆถึงแม้ว่ามันคงจะทำอะไรไอลุงบ้าคนนี้ไม่ได้แต่ผู้ชายทุกคนมันมีจุดอ่อนที่เดียวกันทั้งหมด อินวิ่งเต็มแรงพุ่งไปจับส่วนล่างที่เป็นของรักของชายทุกคนก่อนจะบีบมันอย่างแรงต่อด้วยวิ่งไปบีบของลูกน้องที่ยืนกันอยู่ด้วยว่าอินตัวเล็กเลยสามารถหลบหลีกได้รวดเร็วทั้งใต้ระหว่างขาอ้อมข้างและอีกหลายวิธีจนคนนี้โดนบีบจุดสำคัญล้มลงไปนอนจุกอยูากับพื้น

“ไอเด็กบ้า!!พวกมึงจับมัน”

“555แน่จริงก็จับให้ได้สิ”

“โอ้ยย/โอ้ยย~~”เสียงร้องยังคงดังต่อเนื่องเป็นระยะปนไปกับเสียงหัวเราะของผู้กระทำที่ตอนนี้วิ่งทำหน้าเยาะเย้ยด้วยความสะใจแต่ทุกอย่างก็เงียบลงพร้อมกับฝีเท้าที่หยุดวิ่งเพราะเสียงปืนที่ดังมาจากลุงคนนั้นที่ตอนนี้เริ่มบรรเทาจากการเจ็บจุกลงบ้างแล้วยิงเฉียดไหลของอิน

“เก่งมากใช่มั้ยห้ะ!มึงลองวิ่งอีกสิอีเด็กบ้ากูจะยิงให้ไว้ไหลเลย” “ไปจับมันมัดไว้”

“แน่จริงอย่าเล่นปืนสิ!!ผู้ใหญ่ภาษาอะไรกับเด็กยังกล้าทำ!!”

“เด็กแบบมึงมันยังน้อยไป คงได้ไอคริสมาเยอะสินะถึงแสบขนาดนี้”

“ปล่อย!บอกให้ปล่อยไง”ร่างของอินถูกจับมัดและโดนพวกลูกน้องจับหิ้ว(?)มายังโรงงานร้างแห่งนึง

“กูอยากเห็นใบหน้าของไอคริสมันจริงๆตอนที่เห็นหน้าของมึง”

“เหอะ!!”

“แต่เห็นแบบนี้กูว่ายังปลอดภัยเกินไปรึป่าว555เอาแบบนี้แล้วกันเห้ยพวกมึงด้านนอกเข้ามาข้างในหน่อย”

“ครับนาย”

“จัดให้มันสักหน่อยไม่ต้องมากนะเดี๋ยวมันตาย”

“จะทำอะไรอย่านะ..อ้ะตุบ”อินโดนมือใหญ่ชกเข้าที่ใบหน้าเต็มๆทั้งยังเตะซ้ำอีกหลายรอบจนสภาพดูแย่สายตาความโกรธแค้นของอินหันมาสบตาชายคนนั้นเป็นระยะ

“หึ สายตาใช่ได้นิ พอแล้วเดี๋ยวมันตายแบบนี้พ่อมึงเห็นจะเป็นยังไงนะะ55”

“ถุย!ไอหน้าตัวเมียทำแม้กระทั้งเด็ก”ถึงแม้จะเจ็บจากบาดแผลแต่อินก็ยังคงสติไว้สวนกลับด้วยวาจาไปอย่างรุนแรง

“ยังปากดีได้อีกหรอมึง!เห้ยมึงเอาอะไรมามัดปากมันไว้หน่อยกูรำคาญ”