ปะป๊าของผมเป็นมาเฟียครับ!!! นิยาย บท 18

น้องอินพาร์ท

“ปู่ของลูกเสียไปแล้วล่ะเสียไป2ปีแล้ว”คุณย่าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ปกติแต่ผมแอบเห็นว่าในตาคู่สวยของคุณย่ามีแววส่อถึงความเศร้าและคิดถึงอยู่

“คุณย่า..น้องอินขอโทษนะน้องอินทำให้คุณย่าเศร้า”ผมก้มหน้าคอตกลงเล็กน้อยแต่มือคู่สวยของคุณย่าก็มารับหน้าผมให้กลับมามองตาเช่นเก่าดวงตาที่ก่อนหน้านี้มีความเศร้ากลับพันแปรเป็นดวงตาแห่งความสุขอย่างรวดเร็วตัวผมที่ไม่เคยมีครอบครัวได้มามีป๊าและคุณย่าที่แสนดีแบบนี้มันทำให้สิ่งรอบตัวมันสำคัญขึ้นมากอยากจะปกป้องไว้ทั้งป๊าและคุณย่า

“หลานใครน่ารักจริงๆ”คุณย่าพูดยิ้มๆออกมาในขณะเดียวกันอยู่ดีๆป๊าก็เดินมาอุ้มผมออกมาคุณย่าสะงั้นผมท่่ตกใจจากการกระทำของป๊าก็รีบหันไปมองหน้าป๊าทันที

“ป๊าทำอะไรครับ”

“นานไป” หื้อนานไปอะไรนานคุยกับคุณย่าหรอเดี๋ยวๆมันใช่เรื่องไม่เนี้ยป๊า

“หึ หวงจริงๆเลยฉันแค่คุยกับหลานนิดหน่อยทำเป็นหวงเกินตัวไปได้”

“กลับไปได้แล้ว”ป๊าพูดขึ้น

“ม๊าไม่กลับม๊าจะอยู่เล่นกับหลาน”ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือยังไงเห็นสายฟ้าออกมาจากตาของทั้งสองคนเนี้ย

“ผมจะพาอินไปด้านนอกม๊ากลับไปสะ”

“ไม่ อินหลานดูป๊าเราสิไล่ย่ากลับทั้งๆที่ย่าพึ่งได้เห็นหน้าเราได้คุยกับเรา”คุณย่าพูดออกมาเสียงเศร้าๆ

“คุณป๊า!ไล่คุณย่าหรอนิสัยไม่ดีเลยน้องอินพึ่งได้คุยได้เจอกับคุณย่าเองนะ!”

“อ้วนแต่..”

“ไม่มีแต่ครับ!ถ้าป๊าไม่ยอมให้คุณย่าอยู่ต่องั้นน้องอินขอกลับไปกับคุณย่าด้วย”

“ไม่ได้!!!!”ป๊าพูดด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้นทันทีสายตาดุหันมองผมจนผมเองต้องสะดุ้งที่เห็นแววตานั้น

“คริส..แกตะหวาดลูกแบบนั้นได้ไง!อินยังเด็กอยู่หันควบคุมอารมณ์สะบ้างแบบนี้ไงม๊าถึงอยากพาอินไปดูแลที่บ้านใหญ่”

“ดูแล?แบบที่ป๊าทำกับผมหรอ?จะเลี้ยงแบบที่เคยทำหรอ?ถามจริงเลี้ยงให้รอดหรือให้ตาย?”น้ำเสียงเย็นชาพูดขึ้นทันทีผมที่ได้ยินแบบนั้นกลับรู้สึกไม่พอใจป๊าแปลกๆ

“ป๊า...พูดอะไรออกมา”ผมมองตาป๊าด้วยแววตาที่ส่อแววถึงความโกรธไว้

“.....”

“ผมถาม!ว่าพูดไรออกมา!”

“.....”

“ถึงคุณย่ากับคุณปู่จะเลี้ยงป๊ามาแบบไหนก็ไม่สมควรพูดแบบนี้!ถ้าไม่มีย่ากับปู่คงไม่มีป๊าแล้วก็ไม่มีผมอยู่ตรงนี้หรอก!”

“อ้วน..”

“ปล่อยผมลง!ผมจะไปหาพี่เฟย!”

“อ้วน..ป๊าขอโทษ”

“ไม่!ปล่อยผม คุณย่าช่วยเอาผมลงหน่อย”

“ปล่อยหลานลงมาคริส”คุณย่าเดินมาจับแขนป๊าก็ที่จะพูดขึ้นป๊ายอมปล่อยผมแต่โดยดี

“อย่าพึ่งไปได้มั้ยอ้วนคุยกันก่อนนะ”ป๊าพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆพอเห็นป๊าทำเสียงกับหน้าตาแบบนี้ผมรู้สึกเจ็บขึ้นมาในใจทั้งๆที่มันเกิดจากผมเอง..

“ย่ากลับก่อนดีกว่าแล้วพรุ่งนี้จะมาใหม่คุยกันดีละคริสอิน”คุณย่าพูดพร้อมกับหอมแก้มผมทีนึงแล้วเดินออกไปทันทีไม่รอให้ผมพูดบอกลา ผมตัดสินใจจะเดินไปที่ห้องของตนทันทีหลังคุณย่าออกไปแต่มือหนาของป๊าก็รวบตัวผมมากอดไว้แน่น

“ขอโทษ”

“.....”

“กูไม่รู้ว่าพูดแบบนั้นมันผิด..กูถูกเลี้ยงมายิ่งกว่าสัตว์กูปล่อยให้พวกเขาทำกับหนูไม่ได้”คำแทนตัวที่เปลี่ยนไปทำให้ผมเข้าใจว่าตอนนี้ป๊าพูดกับผมในฐานะของมู่หลานกับคริสเท่านั้น

“เรียกสะเด็กน้อยเลย..หนูเลยนะ”ผมพูดขึ้นขำๆเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศรอบด้าน

“ก็หนูเป็นหนูของแด๊ดไงครับ”ป๊าพูดพร้อมกับซุกหน้าหล่อๆลงมาที่ซอกคอผม

“มู่ออกจะหล่อมาเรียกนงเรียกหนู”

“ตรงไหนหล่อหื้ม?มีด้วยหรอแด๊ดเห็นแต่สวยทั้งนั้น”ป๊าพูดไปพร้อมกับเริ่มซุกซนตามซอกคอของผมก่อนที่จะกดจูบลงเบาๆที่ซอกคอขาวๆ

“อือ..คุกนะป๊า”ผมตีแขนป๊าทันทีก่อนจะพูดขึ้น

“คุก?ทำอะไรแด๊ดได้รึไง”

“โว้ยยบ้าอำนาจ”ถึงปากจะบ่นก็เถอะแต่ผมรู้สึกดีนะเวลาป๊าสัมผัสผมแบบนั้นชอบเลยก็ว่าได้แต่ผมยังเป็นเด็กอยู่จะให้ป๊าทำแบบนั้นไม่ได้มันผิดมากกก

“ทำไมหอมจัง”

“หะหอม?อะไรหอม”

“หนูไง หนูหอมมากหวานด้วยอยากกิน”ป๊าพูดพร้อมกับก้มลงมาซุกที่คอผมอีกครั้งดูท่าแล้วคงไม่ดีแน่ๆผมเลยรีบดันตัวลุกแต่ป๊าไวกว่ารั้งตัวผมกลับมากอดไว้แน่น

“หนีแด๊ดไม่ดีนะ”

“ป่าวหนีสะหน่อย ผมแค่หิวแล้วไปกินข้าวกันนะป๊า”