[Paulson] พอลสัน : รักให้จำ นิยาย ตอนที่0 จะได้เห็นดีกัน

"มาแล้วเหรอครับ ผมกำลังคิดถึงคุณอยู่พอดีเลย"

"ดีใจจัง ที่รู้ว่ามีคนคิดถึง"

เรียว หญิงสาวร่างเล็กอายุ21ปี ใส่ชุดเดรสสั้น สายเดี่ยวเข้ารูปสีดำลายเงิน ใบหน้าเรียวเล็ก จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตากลมโต ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพู รอยยิ้มที่ดูมีเสน่ห์กำลังเพิ่มความน่าหลงใหลของเธอเข้าไปอีกเท่าตัว ไหล่มนขาวๆ ทำให้ผู้ชายที่อยู่ในผับอดที่จะชายตามองอีกครั้งไม่ได้

แต่สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ คือสนใจชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ‘บาร์เทนเดอร์’ คนนี้ต่างหาก

"เหมือนเดิมหรือเปล่าครับ" เรียวพยักหน้าช้าๆ พลางนั่งเก้าอี้สูงขอบบาร์และเหลือบมองชายหนุ่มข้างหน้าด้วยแววตาเป็นประกายร้อนแรง ไม่ใช่ว่าเธอเพิ่งเคยมาครั้งแรก แต่นี่เป็นครั้งที่สามในรอบหนึ่งอาทิตย์ การได้มาผ่อนคลาย จิบเหล้าสักนิด มันทำให้เธอหายเครียดเป็นพิเศษ

"ได้แล้วครับ วิสกี้"

เรียวหยิบแก้วขึ้นมาจิบแต่สายตายังจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าอยู่ตลอดเวลา เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดในบรรดาพนักงานในร้าน ซึ่งเป็นอาหารตาที่ดีระดับหนึ่งเลยทีเดียว

บรรยากาศรอบด้านมีแต่เสียงดนตรีและเสียงโหวกเหวกโวยวายของผู้คนที่พยายามเรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้าง บ้างก็ยืนเต้นกันอยู่ที่โต๊ะ บ้างก็เต้นกลางวงเสมือนมาประกวดโคฟเวอร์แดนซ์อย่างไรอย่างนั้น

ไม่นานเสียงดนตรี EDM ก็เริ่มจาง กลายเป็นเพลงเบาๆ สบายๆ แทน

ชายหนุ่มก็เหลือบสายตาขึ้นมาจ้องมองเธอ ก็เห็นหญิงสาวแกว่งแก้วไปมา คล้ายกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ เขายกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามโดยหลุบสายตา ไม่มองเธอ

“อย่าเครียดสิครับ ไม่อย่างนั้นจะไม่สวยนะ” เรียวยิ้มก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบ

“พอดีฉันสวยอยู่แล้วนะสิ…และที่สำคัญ ไม่ว่าจะทำหน้าอะไรก็สวยไปหมด นายไม่คิดแบบนั้นเหรอ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ พร้อมกับพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ใช่ครับ ไม่ว่าคุณจะทำหน้าอะไรก็สวยไปหมดจริงๆ”

“ปากหวานนะ”

“เคยชิมหรือยังครับ ถึงรู้ว่าผมปากหวาน”

“อ่อยเก่ง”

“ก็แค่กับคุณเท่านั้นแหละครับ”

“…”

ชายหนุ่มพูดจบก็หายเข้าไปหลังร้าน ไม่นานก็เดินออกมาพร้อมกับขวดเหล้าในมือ ขณะนั้นเองที่เขาสังเกตเห็นว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองอยู่

“มองผมนานๆ ระวังจะตกหลุมนะครับ”

“อยากตกหลุมจะแย่” เรียวพูดทีเล่นทีจริง ส่งยิ้มน้อยๆ ให้เขา

ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมาก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาใกล้ พ่นลมหายใจอ่อนๆ รินรดที่แก้มของหญิงสาว

"ถ้าคุณตกหลุม ผมจะปิดปากหลุม ไม่ให้คุณขึ้นมาได้อีกเลย" เสียงแหบพร่าของเขาทำให้เธอตอบสนองด้วยการจับหูกระต่ายตรงคอเสื้อเชิ้ต แล้วดึงให้เข้ามาใกล้กว่าเดิม นิ้วกรีดกรายลูบไล้ไปมา

ชายหนุ่มชะงักยิ้ม นึกไม่ถึงว่าเธอจะเล่นด้วย แถมยังส่งสายตาที่ซ่อนความปรารถนาไม่อยู่แบบนี้อีก

“ถ้าอย่างนั้น แสดงเป็นตัวอย่างให้เห็นหน่อยสิ ว่าจะปิดปากหลุมยังไง จะใช้อะไรปิด”

“คุณต้องลองเองนะครับ”

"เลิกงานกี่โมง"

"ทำไมครับ จะชวนผมไปปิดปากหลุมเหรอ" คำพูดของชายหนุ่มทำให้เธออดหัวเราะเบาๆ ไม่ได้

ทำไมเขาดูน่าสนใจแบบนี้นะ

"แล้วจะไปไหมล่ะ"

ชายหนุ่มหน้าตาดีไม่รอช้า ส่งสายตาแทนคำตอบให้เธอ และเป็นคำตอบที่ทำให้หญิงสาวมีความรู้สึกพึงพอใจ

ที่นี่คือผับ อยู่ชั้นใต้ดินของโรงแรมในเครือ Red Blood ด้านหน้าคือผับหรูที่มีบริการครบครัน แต่ด้านในลึกเข้าไป คือแหล่งกาสิโนทุกประเภทที่ถูกกฎหมาย กลิ่นบุหรี่อบอวล เสียงของผู้คนที่พอใจกับการเล่นได้รวมถึงเสียงโห่ของคนที่เล่นเสีย ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงใส่เสื้อเชิ้ตวินเทจลายเสือดาว ปากคาบบุหรี่ ยืนพิงราวระเบียงอยู่ยกยิ้มด้วยความสังเวชใจ กับพวกผีการพนันไม่ได้

"เมื่อไหร่ประธานคิมจะมา"

เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายร่างสูงใหญ่ เสื้อเชิ้ตสีดำถูกปลดกระดุมออกจนถึงกลางอกทำให้เห็นกล้ามเนื้อและขนเบาบางที่แสนเซ็กซี่ นั่งไขว่ห้างอยู่ที่เก้าอี้โซฟาตัวยาว มือข้างหนึ่งถือแก้ววิสกี้ ส่วนมืออีกข้างโอบเอวสาวน้อยไว้ข้างกาย มือที่ซุกซนของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างพึงพอใจ

"ใกล้แล้วล่ะ" ชายหนุ่มเสื้อวินเทจตอบกลับก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาตัวข้างๆ พลางมองพฤติกรรมของชายตรงหน้าด้วยสายตานิ่งเฉย

มันเป็นเรื่องปกติ ที่เห็นบ่อยอยู่แล้ว ไม่มีอะไรน่าตกใจหรือแปลกใจสักนิด

"พอใจกับคนนี้ไหม คุณคิมอุตส่าห์ส่งมาให้ เพราะกลัวนายจะเปลี่ยนใจ"

“คิดว่าผู้หญิงคนเดียว จะมีผลกับธุรกิจด้วยหรือไง”

“เขาก็คงคิดว่า ถ้าเธอทำให้นายพอใจได้ คงจะดีไม่ใช่น้อย”

"คิดว่าไง" พอลสันตอบกลับโดยที่สายตายังคงจ้องไปที่หน้าอกของหญิงสาวข้างกาย เธอมีรูปร่างดีก็จริง หน้าอกก็มีไม่น้อย แต่เขาไม่ชอบอย่างเดียวคือ เธอดูช่ำชองเรื่องพวกนี้มากไปสักหน่อย

"ไม่อ่ะ"

"อืม…” พอลสันพยักหน้าเห็นด้วย ยิ่งทำให้หญิงสาวข้างกายหน้าเสีย “แต่ก็พอแก้ขัดได้อยู่"

อาจเป็นเพราะวันนี้ เขาตั้งใจมาคุยธุระโดยตรง ไม่ได้คิดว่าจะมีสาวสวยมานั่งดริ้งด้วย ในเมื่อคุณคิมให้มา ก็คงต้องรับตามมารยาท

เธอได้ยินดังนั้น ก็รีบซุกไซ้ชายหนุ่ม หน้าอกเบียดท่อนแขนแกร่งเพื่อแสดงเจตนาอารมณ์ทันที

"คุณพอลสันคะ อยากดื่มอะไรอีกไหมคะ จินนี่จะไปเอามาให้" เขาเลิกคิ้วข้างหนึ่งและยกยิ้มเล็กน้อยก่อนที่มือจะลูบไล้ต้นขาเนียนแผ่วเบา

"จะกินอะไรดีนะ" เขาเอ่ยพลางทำท่าครุ่นคิด สักพักก็เหลือบสายตามองชายหนุ่มที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่ข้างหน้า "ยังพอมีเวลาหรือเปล่า"

ชายหนุ่มที่ถูกถามเงยหน้าขึ้น พอได้เห็นสายตาของพอลสันก็เดาออกถึงคำถามแฝงนัยในนั้น

"ครึ่งชั่วโมง"

"โอเค" พอลสันพยักหน้าด้วยความพอใจ โอบกอดหญิงข้างกาย ก่อนจะลุกขึ้นและพาเดินออกจากห้องไป มือของชายหนุ่มเริ่มไม่อยู่สุข ลูบไล้ไปที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าและขยำบั้นท้ายเล็กน้อยด้วยความมันเขี้ยว

ขณะที่พอลสันกำลังเดินออกมาจากโซนด้านใน มายังผับหรูข้างนอก สายตาก็มองไปเห็นหญิงสาวชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวเข้ารูปสีดำลายเงินนั่งอยู่เก้าอี้สูงขอบบาร์ ผู้หญิงที่ดูเซ็กซี่ นมกลมสวย ก้นเด้งงอน ผิวขาวเนียนขนาดนี้พลาดสายตาเขาไปได้ยังไง แค่เห็นเธอเลียริมฝีปากบางนั้น ก็ทำให้มีบางอย่างในร่างกายเขาเกิดปฏิกิริยาขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

เขากำลังเกิดอารมณ์ และมันกำลังพลุ่งพล่าน