พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 110

บทที่ 110 งานหมั้น[รีไรท์]

บทที่ 110 งานหมั้น[รีไรท์]

หลิงยู่ชานค่อนข้างสับสนเมื่อถังชี่หยุนเรียกเขาไปคุยตามลำพัง

“ครูถังท่านมีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?” หลิงยู่ชานถาม

ถังชี่หยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ยู่ชานเจ้าใกล้จะอายุ 10 ขวบแล้วใช่ไหม?”

“ใช่ ครูถัง!” หลิงยู่ชานพยักหน้า

ถังชี่หยุนหัวเราะ “ครูจะบอกความจริงอะไรให้เจ้าฟัง นับตั้งแต่ที่ครูสอนเด็กมามากมาย เจ้าเป็นเด็กที่โดดเด่นที่สุดเป็นอันดับต้น ๆ ของครูเลย ในอนาคตเจ้าจะต้องเก่งเหมือนพ่อเจ้าแน่ ๆ และเมื่อเจ้าโตขึ้นเจ้าควรจะแต่งงานและมีลูกกับหญิงสาวที่เพียบพร้อมและงดงาม เจ้าเห็นด้วยไหม?”

“เอ่อ…ข้า…” หลิงยู่ชานหัวเราะอย่างแห้ง ๆ เขาไม่รู้ว่าจะตอบอะไร เขารู้สึกว่าถังชี่หยุนต้องการยกยอเขา แต่จู่ ๆ ทำไมนางถึงยกเรื่องแต่งงานและมีลูกขึ้นมาพูดด้วย?

ถังชี่หยุน เมื่อนางเห็นว่าหลิงยู่ชานเริ่มงุนงง นางจึงเริ่มพูดเข้าประเด็น “ยู่ชาน เจ้าคิดว่าหมิงจู้สวยไหม?”

หลิงยู่ชานพยักหน้าและพูดว่า “พี่สาวหมิงจู้สวยมาก!”

“เช่นนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นครูจะให้เจ้าแต่งงานกับพี่สาวหมิงจู้ เจ้าจะเต็มใจไหม?” ถังชี่หยุนถาม

“หา!” หลิงยู่ชานตกใจ ใบหน้าของเขาเป็นสีแดง

ถังชี่หยุนเมื่อเห็นหลิงยู่ชานตกใจนางจึงรีบพูดว่า “ข้าไม่ได้ให้พวกเจ้าแต่งงานกันตอนนี้ เราจะรอให้เจ้าเติบโตเป็นผู้ใหญ่ก่อน จากนั้นครูค่อยให้พวกเจ้าแต่งงานกัน แบบนี้เจ้าว่าดีไหม?”

“แต่ว่า…แต่…” ใบหน้าของหลิงยู่ชานยังคงแดงก่ำและเขาไม่รู้จะพูดอะไร

ถังชี่หยุนถอนหายใจ “ยู่ชาน เจ้าไม่ต้องกังวล ขอเพียงเจ้าตอบตกลง ครูจะจัดการเรื่องการแต่งงานเจ้ากับหมิงจู้ให้เอง”

“ครูถัง ข้าไม่เข้าใจทำไมท่านถึงต้องการให้ข้าแต่งงานกับพี่สาวหมิงจู้ พี่สาวหมิงจู้นางออกจะงดงามเป็นอย่างมาก….” หลิงยู่ชานรู้สึกสับสนอย่างสิ้นเชิง

“ครูรู้ แต่ในความเห็นของครู เจ้าคือคนที่เหมาะสมกับหมิงจู้ของครูมากที่สุด หญิงงามย่อมต้องคู่กับวีรบุรุษหนุ่มเจ้าว่าถูกต้องไหม และอีกอย่างครูได้ไปถามพ่อของเจ้าเรื่องให้เจ้าแต่งงานกับหมิงจู้แล้ว และพ่อของเจ้าเองก็ไม่ได้ว่าอะไร” ถังชี่หยุนกล่าวพลางยิ้มให้หลิงยู่ชาน

หลิงยู่ชานคิดอยู่นานจากนั้นก็พยักหน้าอย่างเขิน ๆ และพูดว่า “งั้นข้าคิดว่า ข้าคงไม่มีอะไรขัดข้อง…”

ถังชี่หยุนยิ้มอย่างมีความสุข

หลิงยู่ชานเมื่อเห็นสีหน้าอันมีความสุขของถังชี่หยุน เขาจึงถามต่อด้วยสายตาลังเล “ครูถัง ถ้าพี่สาวหมิงจู้และข้าจะต้องแต่งงานกันในอนาคต เช่นนั้นข้าควรจะเรียกท่านว่าแม่ใช่ไหม?”

ถังชี่หยุนตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มและดึงหลิงยู่ชานเข้ามาหานาง และลูบหัวของหลิงยู่ชานอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “แน่นอน หลังจากเจ้าหมั้นกับหมิงจู้เรียบร้อย ถึงแม้ว่าเจ้ายังไม่ได้แต่งงานกับนาง เจ้าสามารถเรียกครูว่าแม่ได้”

ถังชี่หยุนที่อยู่กับพวกเด็ก ๆ มาได้หลายเดือนนางเข้าใจความรู้สึกได้ถึงการขาดความรักจากแม่ของเด็ก ๆ เหล่านี้ดังนั้นนางจึงตกลงกับหลิงยู่ชาน

เมื่อคุยกับหลิงยู่ชานเสร็จ นางก็แจ้งหลิงตู้ฉิงทันทีเกี่ยวกับเรื่องนี้

จากนั้นทุกคนในคฤหาสน์สราญรมย์ก็รู้เรื่องนี้

บรรดาเด็ก ๆ ที่รู้เรื่องต่างตกตะลึง พวกเขาวิ่งกรูกันเข้าไปถามหลิงยู่ชานว่า “พี่ใหญ่ ทำไมท่านหาพี่สะใภ้เจอเร็วจัง”

หลิงยู่ชานเมื่อได้ยินคำถามแบบนี้เขาจึงเหล่มองไปยังหมิงจู้ที่นั่งอยู่ไกล ๆ อย่างไม่สบายใจและตอบว่า “พ่อกับครูถังบอกว่าพี่สาวหมิงจู้จะหมั้นกับข้าไว้ก่อน ดังนั้นตอนนี้พี่สาวหมิงจู้ยังไม่ถือว่าเป็นพี่สะใภ้ของพวกเจ้าเต็มตัว…”

“แต่เดี๋ยวพวกท่านก็แต่งงานกันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ?” หลิงว่านถิงหน้ามุ่ย “ไปกันเถอะ พวกเราไปหาว่าที่พี่สะใภ้กันเถอะ!”

จากนั้นเด็ก ๆ ทุกคนจึงวิ่งเฮโลไปหาหมิงจู้ ทุกคนเรียกนางว่าพี่สะใภ้ ซึ่งทำให้หมิงจู้รู้สึกลำบากใจมาก

“พวกเจ้าเรียกข้าว่าพี่สาวไปก่อนได้ไหม?” หมิงจู้พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ “ข้าขอร้อง!”

จากนั้นพวกเขาก็หยุดเรียกพี่สะใภ้และเริ่มเรียกหมิงจู้เป็นพี่สาวเหมือนเดิม

โม่หยูถัง มี่ไล และคนอื่น ๆ พวกเขามองถังชี่หยุนด้วยความชื่นชม

พวกเขารู้สึกว่าถังชี่หยุนได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง

ในส่วนของพิธีหมั้น โม่หยูถังได้เตือนให้หลิงตู้ฉิงมอบสินสอดให้หมิงจู้เมื่อถึงเวลางานหมั้น

หลิงตู้ฉิงที่ไม่ค่อยประสีประสากับเรื่องราวประเพณีอะไรพวกนี้เท่าไหร่นักเขาจึงเดินเข้าไปหาหมิงจู้และถามนางแบบซื่อ ๆ เกี่ยวกับอาวุธที่นางใช้ถนัดที่สุดคืออะไร