พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 117

บทที่ 117 บทเรียนพิเศษแรกของคณะ[รีไรท์]

บทที่ 117 บทเรียนพิเศษแรกของคณะ[รีไรท์]

หลิงตู้ฉิงที่รู้มาก่อนแล้วว่าวันนี้ถังชี่หยุนจะสอนบทเรียนพิเศษ เขาจึงใช้หลิงจู้เพื่อสร้างกำแพงรูปโดมครอบบริเวณลานบรรยายไว้ทั้งหมดเพื่อกันไม่ให้ใครเข้ามารบกวน ส่งผลให้เสียงจากภายนอกไม่สามารถเล็ดรอดเข้ามารบกวนได้และผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตก็ไม่สามารถเดินผ่านกำแพงนี้เข้ามาได้เช่นกัน

“วันนี้ครูจะสอนบทเรียนของกฎแห่งสายน้ำ” เมื่อพูดจบ ถังชี่หยุนเริ่มใช้พลังจิตของนางผสานกับเสียงบรรยายที่นางเปล่งออกมาจากลำคอ อธิบายความหมายของกฎแห่งสายน้ำ ส่งผลให้บรรยากาศบริเวณทั่วทั้งลานบรรยายเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง ทุกคนที่อยู่ในลานบรรยายสามารถมองเห็นภาพมายาของสายน้ำที่ไหลเชี่ยวกราก พัดผ่านตัวของพวกเขาไปอย่างรุนแรง พวกเขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความรุนแรงของสายน้ำที่สามารถทำลายได้ทุกสิ่งที่ขวางหน้า และเมื่อสายน้ำที่เชี่ยวกรากนี้พัดผ่านไป มันได้ทิ้งความมหัศจรรย์ในการกำเนิดชีวิตไว้เบื้องหลังการทำลายอันมโหฬาร

เจียงซิงเฉิงนั้นนั่งฟังชั้นเรียนของถังชี่หยุนมาเป็นเวลา 10 กว่าวันด้วยความหดหู่ แต่วันนี้เมื่อเขาได้ฟังบทเรียนพิเศษของกฎแห่งสายน้ำ เขาถึงกับเข้าสู่สภาวะรู้แจ้ง เขานำหลักการไหลของสายน้ำเข้าผสานรวมกับเพลงกระบี่ประจำตระกูล

ส่วนคนอื่น ๆ ต่างมองเห็นภาพมายาของสายน้ำไหลพัดผ่านตัวพวกเขาด้วยความอัศจรรย์ใจ ตอนนี้พวกเขาได้รู้แล้วว่าการตัดสินใจเข้าคณะเปิดชั่วคราวนี้เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง

ในขณะเดียวกันกับที่ถังชี่หยุนเริ่มบรรยายบทเรียนพิเศษ จ้าวปาเทียนที่นั่งอยู่ในห้องทำงานสัมผัสได้ถึงความผันผวนของพลังวิญญาณจากทิศทางที่คณะเปิดชั่วคราวตั้งอยู่ แววตาเขาส่องประกายขึ้นมาทันที จากนั้นเขาจึงรีบพุ่งตัวออกจากห้องทำงานไปยังคณะเปิดชั่วคราวอย่างรวดเร็ว

เพียงชั่วพริบตา ร่างของจ้าวปาเทียนก็ร่อนลงด้านหน้าคณะเปิดชั่วคราว

เมื่อมาถึงด้านหน้าลานบรรยาย เขาเห็นภาพอันน่าแปลกใจ เนื่องจากในตอนนี้บริเวณของลานบรรยายทั้งหมดถูกคลุมไว้ด้วยโดมกำแพงวิญญาณขนาดยักษ์สีขาวหม่นที่สามารถมองเห็นภาพภายในได้เพียงราง ๆ เท่านั้น มันถูกสร้างมาครอบบริเวณลานไว้ทั้งหมด

จ้าวปาเทียนที่เห็นภาพเช่นนี้ เขาถึงกับพูดไม่ออก เขาเริ่มรู้สึกร้อนรนอยากเข้าไปภายในโดมนี้เพื่อดูสถานการณ์ด้านในว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะหากมองจากด้านนอกเขาสังเกตเห็นเพียงแค่ภาพบรรดานักศึกษาในคณะ รวมไปถึงหลิงตู้ฉิงและคนของเขานั่งกันอยู่อย่างเลือนรางแถมเสียงการบรรยายบทเรียนของถังชี่หยุนยังเล็ดรอดออกมาได้เพียงแค่เสียงเบา ๆ

และก่อนที่จ้าวปาเทียนจะตะโกนเรียกหลิงตู้ฉิง หลิงตู้ฉิงที่อยู่ด้านในได้วาดนิ้วชี้ไปยังทิศทางที่จ้าวปาเทียนยืนอยู่ ส่งผลให้บริเวณที่ถูกกำแพงพลังวิญญาณปิดกั้นตรงด้านหน้าของจ้าวปาเทียนเกิดเป็นช่องว่างขนาดพอดีกับตัวเขาให้เดินผ่านเข้ามาได้

เมื่อจ้าวปาเทียนเห็นว่าทางเข้าถูกเปิด เขาจึงรีบเดินเข้ามายังด้านในพร้อมกับมองสำรวจภาพมายาที่อยู่รอบกายของเขาด้วยความอัศจรรย์ใจ จากนั้นเขาจึงนั่งลงขัดสมาธิกับพื้นและหลับตาลงทำความเข้าใจกับบทเรียนที่สุดแสนจะพิสดารนี้อย่างเงียบ ๆ

ในช่วงเวลาเดียวกับที่จ้าวปาเทียนเดินเข้าไปด้านในลานบรรยาย บรรดาผู้อาวุโสของสถาบันที่อยู่ในขอบเขตรวมแสงดาราก็เริ่มทยอยกันมาที่คณะเปิดชั่วคราว เพื่อตรวจสอบหาสาเหตุความผันผวนของพลังวิญญาณที่แพร่กระจายออกมาจากที่นี่

ตอนนี้ที่ด้านหน้าโดม อาจารย์หลายคนที่มาถึง พวกเขาต่างแสดงสีหน้างุนงงไม่รู้จะทำอย่างไรกับโดมพลังวิญญาณที่อยู่ตรงหน้า

“ผู้อาวุโสจาง ท่านรู้ไหมว่าเราจะเข้าไปได้ยังไง?” หนึ่งในผู้อาวุโสขอบเขตรวมแสงดาราพูดขึ้น

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เมื่อครู่ตอนที่ข้ากำลังจะร่อนลงมา ข้าเห็นท่านอธิการบดีเดินเข้าไปด้านในได้อยู่นะ เราลองตะโกนถามเข้าไปข้างในไหมเผื่อเขาจะนำเราผ่านกำแพงนี้เข้าไปได้เช่นกัน” ผู้อาวุโสจางตอบกลับ

จากนั้นพวกเขาจึงลองตะโกน แต่ผลที่ได้รับกลับมาคือไม่มีเสียงใดตอบกลับและไม่มีช่องว่างใด ๆ เปิดขึ้นเพื่ออนุญาตให้พวกเขาเข้าไป

จากนั้นผู้อาวุโสที่อยู่ในขอบเขตรวมแสงดาราอีกคนได้เดินทางมาถึง เมื่อเขาเห็นว่ามีคนมายืนออกันอยู่หน้าโดมประหลาดนี้ เขาจึงถามขึ้น “พวกท่านมายืนทำอะไรกันตรงนี้ ทำไมถึงไม่เข้าไปด้านในกัน?

บรรดาคนที่ยืนรออยู่ก่อน พวกเขาทำได้แค่ส่ายหัวและยักไหล่ขึ้นด้วยสีหน้าจนใจ ไม่มีใครสามารถหาทางเข้าไปได้

เมื่อผู้อาวุโสคนใหม่ที่เพิ่งมาถึงเห็นเช่นนั้น เขาจึงลองเดินไปออกหมัดใส่โดมกำแพงพลังวิญญาณ

เมื่อหมัดปะทะเข้ากับกำแพงโดม เสียงดังก้องกังวาลเมื่อพลังวิญญาณสองสายปะทะกันดังขึ้น จากนั้นร่างของผู้อาวุโสผู้ออกหมัดก็ถูกแรงสะท้อนจากพลังวิญญาณที่ถูกส่งออกมาจากกำแพงโดม กระเด็นลอยละลิ่วออกไปทันทีพร้อมกับเสียงร้องอันโหยหวนของผู้อาวุโสผู้นั้น

เสียงอันโหยหวนได้ดังลั่นไปทั่วทั้งสถาบันจนบรรดานักศึกษาและอาจารย์คนอื่น ๆ ถึงกับออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ส่วนบรรดาคนที่ยืนอยู่หน้ากำแพงโดม เมื่อพวกเขาเห็นสภาพผู้อาวุโสที่ต่อยกำแพงโดมแล้วถูกดีดกลับจนลอยกระเด็นออกไปไกล พวกเขาต่างมองหน้ากันอย่างเหลอหลา

“ดูเหมือนพวกเราจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปกันนะ งั้นพวกเราคงได้แต่เพ่งฟังเสียงจากด้านนอกเท่านั้น ดูเหมือนว่ากำแพงโดมนี่จะไม่สามารถปิดกั้นเสียงจากด้านในได้ทั้งหมด” ผู้อาวุโสจางพูดพลางส่ายหัว จากนั้นเขาจึงเอียงหูเข้าไปแนบกับกำแพงโดมเพื่อฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาอย่างตั้งใจ

เนื่องจากเหตุการณ์ที่ผู้อาวุโสคนที่โดนแรงสะท้อนของกำแพงโดมกระเด็นลอยออกไปดึงดูดความสนใจของคนมากมายในสถาบัน ตอนนี้ทั้งนักศึกษาและอาจารย์จึงต่างพากันออกมาตรวจสอบถึงต้นสายปลายเหตุว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อพวกเขาทุกคนได้วิ่งมาตรวจสอบต้นเหตุถึงที่คณะเปิดชั่วคราว ภาพที่พวกเขาเห็นถึงกับทำให้หลายคนอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง