พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 153

บทที่ 153 จอภาพวิเศษ

บทที่ 153 จอภาพวิเศษ

หลังจากที่หลี่จือหลิงคิดสักพัก นางก็ยอมแพ้ เนื่องจาก ‘ราคา’ ที่นางต้องจ่ายนั้นสูงเกินไปและที่สำคัญกว่านั้นแม้ว่านางจะเลื่อนระดับไปยังระดับสิบสามได้ในตอนนี้ เส้นทางการบ่มเพาะของนางในอนาคตมันก็ยังยากลำบากอยู่ดี

แต่นางยังอดนึกถึงความสามารถอันแปลกประหลาดของหลิงตู้ฉิงไม่ได้ เขาสามารถรู้ได้ยังไงว่านางมีร่ายดรุณีหยก?

“ข้าสามารถมอบวัสดุระดับสูงให้ท่านเพื่อและกับให้ท่านสร้างสมบัติระดับวิญญาณให้ข้าได้ไหม?” หลี่จือหลิงถาม

นางได้ยินจากเหลียงเจี๋ยมาก่อนหน้านี้แล้วว่าความสามารถในการสร้างสมบัติวิเศษของหลิงตู้ฉิงนั้นล้ำลึกและทรงพลังมาก ในเมื่อวันนี้นางได้มาเจอเขาแล้วและนางยังไม่ได้รับประโยชน์อะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันสักเท่าไหร่ ฉะนั้นตอนนี้นางจึงเหลือตัวเลือกสุดท้ายคือขอให้หลิงตู้ฉิงสร้างสมบัติวิเศษให้แทน และแอบลอบจดจำเทคนิคการสร้างสมบัติของเขาแล้วนำเทคนิคกลับไปบอกอาจารย์หลอมสมบัติของสำนักเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเคล็ดการสร้างสมบัติของหลิงตู้ฉิง

“ได้แน่นอน!” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “เมื่อเจ้าต้องการให้ข้าสร้างเมื่อไหร่ เจ้านำวัตถุดิบต่าง ๆ มาให้ข้าได้เลย แต่ถ้าเจ้าต้องการดูข้าสร้างด้วยแล้วล่ะก็ เจ้าต้องให้วัสดุระดับสูงแก่ข้าอีกชิ้น”

หลี่จือหลิง เมื่อได้ยินว่านางจะต้องถูกคิดราคาเพิ่มหากนางต้องการดูหลิงตู้ฉิงสร้างสมบัติ นางถึงกับพูดไม่ออกถึงความเห็นแก่เงินของเขา

“ข้าจะเตรียมวัตถุดิบต่าง ๆ และส่งให้ท่านเมื่อของทุกอย่างถูกรวบรวมจนครบ” หลี่จือหลิงพูด จากนั้นนางก็หันหลังเดินออกไป สิ่งเดียวที่นางเสียใจคือนางใช้วัสดุระดับสูงไปหลายชิ้น แต่นางไม่สามารถหาเบาะแสหรือข้อมูลอะไรได้เลย

เมื่อเห็นหลี่จือหลิงจากไป มี่ไลเดินมาถาม “นายท่าน นางมาถามอะไร?”

หลิงตู้ฉิยิ้มและพูดว่า “ผู้หญิงคนนี้เล่ห์เหลี่ยมของนางนั้นแพรวพราวอยู่พอตัวเลยทีเดียว วันนี้นางมาที่นี่เพื่อสืบข้อมูลเกี่ยวกับตัวข้า”

มี่ไลถามอย่างเร่งรีบ “นายท่าน ท่านไม่ได้ตกหลุมพรางของนางใช่ไหม?”

“ลูกไม้แค่นั้นจะมาใช้กับข้าได้ยังไง? วันนี้ข้าได้ให้บทเรียนกับนางไปเล็กน้อยเพียงเท่านั้น ถ้านางแลกเปลี่ยนกับข้าอย่างยุติธรรม ข้าก็จะให้ผลประโยชน์กับนางอย่างยุติธรรม แต่ถ้าหากว่านางต้องการเล่นแง่กับข้า ข้าก็จะเล่นกับนาง ตอนนี้ข้าได้วัสดุระดับสูงมาเปล่า ๆ 3 ชิ้นโดยไม่ต้องเสียอะไรเลย แถมนางยังไม่ได้ข้อมูลอะไรสักอย่าง!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ

มี่ไลหอมไปที่แก้มของหลิงตู้ฉิงและกล่าวชม “นายท่านของข้ายอดเยี่ยมที่สุด!”

แม้ว่านางจะไม่ได้อยู่ร่วมห้องกับหลิงตู้ฉิงในตอนนี้ แต่หลังจากที่ได้รับการยืนยันว่านางเป็นผู้หญิงของหลิงตู้ฉิงนางก็เลิกสนใจเรื่องอื่น ๆ และเริ่มเข้าใกล้เขาทุกครั้งที่มีโอกาส

นางเชื่อว่าในสักวันหนึ่ง หลิงตู้ฉิงจะต้องรู้แจ้ง

หลังจากที่หลี่จือหลิงออกมา กลุ่มคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูก็มองเข้าไปในคฤหาสน์สราญรมย์ด้วยความสนใจ

เจ้าของคฤหาสน์สราญรมย์นี้มีทีเด็ดอะไรกันแน่ ถึงทำให้ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาหลายคนที่เข้าไปต้องยอมคุยด้วยอย่างสันติ หรือแม้แต่เทพธิดาแห่งสำนักบุปผาจันทรายังเข้าไปเสียสิ่งของระดับสูงให้กับหลิงตู้ฉิงเพื่อถามคำถาม

หลายคนกัดฟันหยิบวัสดุระดับสูงออกมาและเข้าไปหาหลิงตู้ฉิง

แน่นอนว่าตราบใดที่พวกเขาตั้งใจทำการแลกเปลี่ยนที่จริงใจและซื่อสัตย์พวกเขาทุกคนล้วนต่างได้สิ่งที่ต้องการ แต่ถ้ามาเพื่อหาข้อมูลหรือเล่ห์เหลี่ยมแบบหลี่จือหลิง พวกคนเหล่านั้นจะไม่ได้อะไรติดมือกลับไปเลยสักอย่าง ยกเว้นก็แต่ข้อมูลที่ไม่สลักสำคัญอะไร

วันเวลาผ่านไปทีละวัน ในพริบตาก็เป็นวันที่สอง เดือนสอง ซึ่งเป็นวันที่มี่ตั้วตั้วกำหนดให้เป็นวันงานประมูล ผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่หอประมูลของตระกูลมี่

แต่การประมูลนี้หลิงตู้ฉิงไม่ได้ไปร่วมงาน

ในสายตาของหลิงตู้ฉิงนั้นการประมูลครั้งนี้ไม่มีความหมายอะไรกับเขาเลย

หากสินค้าที่ประมูลเป็นสิ่งที่น่าสนใจหรือเป็นสิ่งของที่อยู่ในระดับราชวงศ์ขึ้นไป เขาเชื่อว่าตระกูลมี่จะนำของเหล่านั้นมาให้กับเขาก่อนที่นำพวกมันไปประมูล

หากเรื่องแค่นี้มี่ตั้วตั้วยังคิดไม่ได้ หอการค้ามี่ตั้วตั้วจะไม่มีทางพัฒนามาจนถึงปัจจุบันนี้ได้แน่นอน

ดังนั้นวันนี้หลิงตู้ฉิงจึงพาเด็ก ๆ ไปที่ ศาลาศักดิ์สิทธิ์เพื่อเข้าชั้นเรียนตามปกติ

ไม่เพียงแต่เขาไม่ได้ไปที่หอประมูลตะกูลมี่ แม้แต่เสี่ยวเยว่เฟิง หลิวเฟ่ยเฟ่ย และ ถังชี่หยุนก็ไม่ได้ไปร่วมงาน

ในตอนนี้จะมีก็แต่ มี่ไลและโม่หยูถัง ที่หลิงตู้ฉิงสั่งให้ไปที่หอประมูลตะกูลมี่

วันนี่เป็นวันสำคัญของตระกูลมี่ มี่ไลจึงต้องการมีส่วนร่วมให้มากที่สุด ดังนั้นหลิงตู้ฉิงจึงไม่ขัดขวางนาง นอกจากนี้เขายังให้มี่ไลยืมหลิงจู้เพื่อนำไปปกป้องตัวนางเองกับเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นในงานประมูล

สำหรับโม่หยูถังที่มาด้วยนั้นเป็นเพราะหลิงตู้ฉิงได้สัญญากับมี่ตั้วตั้วไว้แล้วว่าจะช่วยเหลือเขาเมื่อยามจำเป็น ฉะนั้นถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับตระกูลมี่จริง ๆ โม่หยูถังจะเป็นปราการด่านสุดท้ายในการยับยั้งภัยคุกคามต่าง ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นกับมี่ตั้วตั้วและมี่ไล

ในเวลานี้ภายในศาลาศักดิ์สิทธิ์ หลิงว่านถิงและคนอื่น ๆ กำลังมองหลิงตู้ฉิงด้วยสายตาที่ไม่พอใจ “ท่านพ่อ ท่านจะไม่ไปช่วยท่านน้าจริง ๆ เหรอ?”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “นี่พวกเจ้าคิดว่าพ่อมีอำนาจทำอะไรได้ทุกอย่างจริง ๆ เหรอ? และอันที่จริงแค่พ่อบ้านโม่ไปร่วมงานก็พอแล้ว”

“ท่านพ่อ ข้ารู้ว่าท่านแข็งแกร่งพอที่จะทำอะไรก็ได้!” หลิงยี่เทียนพูดขึ้น “ท่านน้ามี่ไล นางก็เป็นครอบครัวเดียวกับเรา อย่างน้อยท่านก็ควรไปช่วยนางนะท่านพ่อ!”

หลิงตู้ฉิงมองไปที่สีหน้าของเด็ก ๆ จากนั้นก็มองไปที่หลิวเฟ่ยเฟ่ย ถังชี่หยุนและคนอื่น ๆ จากนั้นเขาพูดอย่างหมดหนทาง “เฮ้อ….ในเมื่อพวกเจ้ารวมหัวกันกดดันแบบนี้ ข้าคงจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้วสินะ เอาล่ะ งั้นตอนนี้พวกเราจะกลับไปที่คฤหาสน์กันทันที!”

“ท่านพ่อ ท่านจะไม่ไปงานประมูลจริง ๆ เหรอ?” หลิงฟ่างหัวถาม

“เมื่อพวกเจ้ากลับถึงคฤหาสน์แล้วพวกเจ้าจะรู้เอง!” หลิงตู้ฉิงพูด

ในท้ายที่สุด กลุ่มของหลิงตู้ฉิงที่เพิ่งมาถึงศาลาศักดิ์สิทธิ์ก็กลับไปที่คฤหาสน์สราญรมย์ของพวกเขาทันที

ภายในลานคฤหาสน์สราญรมย์ ขณะนี้หลิงตู้ฉิงได้นั่งอยู่บนเก้าอี้และตะโกนขึ้น

“มา! เดี๋ยวพ่อจะให้พวกเจ้าได้ดูอะไรสนุก ๆ หน่อย เดี๋ยวพวกเจ้าก็รู้เอง”

หลังจากที่เขาพูดจบ หลิงตู้ฉิงได้เปิดใช้งานค่ายกลของคฤหาสน์ เพื่อเพิ่มระดับการบ่มเพาะไปจนถึงขอบเขตนภาระดับสูงสุดทันที

หลังจากนั้นหลิงตู้ฉิงได้วาดนิ้วขึ้นกลางอากาศ เขาวาดนิ้วลากเป็นรูปทรงเลขาคณิตทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ ส่งผลให้ที่กลางอากาศบังเกิดเป็นจอภาพขนาดใหญ่ที่กำลังแสดงให้เห็นถึงภาพของงานประมูลปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน

เมื่อได้เห็นภาพเช่นนี้ ทุกคนที่มองจอนี้อยู่จึงมีแต่ความโง่งม

ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากอาคารประมูลตระกูลมี่มากกว่า 10 ลี้ แต่ทุกคนรู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังมองเหตุการณ์ในงานประมูลราวกับพวกเขาได้ไปนั่งอยู่ที่นั่นด้วยตัวเอง

“เอาล่ะตอนนี้พวกเราก็มาดูกันว่าตระกูลมี่จะสร้างความวุ่นวายได้ขนาดไหน!” หลิงตู้ฉิงสลายระดับการบ่มเพาะของเขาและนั่งลงบนเก้าอี้อย่างเกียจคร้านมองไปที่งานประมูลตรงหน้า