พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 159

บทที่ 159 หมดเวลา

บทที่ 159 หมดเวลา

ในเวลาเดียวกันอสูรทมิฬขอบเขตรวมแสงดาราระดับ 12 อีกตนหนึ่งก็ถูกผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภา 3 คนพัวพันอยู่เช่นกัน

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภา 3 คนพร้อมกับอาวุธวิเศษระดับวิญญาณ 3 ชิ้น กำลังสู้กับอสูรทมิฬตนนี้อย่างตึงมือ พวกเขาทำได้เพียงตรึงอสูรตนนี้เอาไว้เท่านั้นและไม่สามารถทำให้มันบาดเจ็บได้เลย

ส่วนอีกด้านหนึ่ง อสูรทมิฬขอบเขตรวมแสงดาราระดับ 13 นั้นไม่สามารถถูกหยุดยั้งได้ด้วยผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภา 3 คน ต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาเพิ่มมาอีก 1 คนพวกเขาจึงสามารถต้านทานมันได้ แต่ถึงแม้จะใช้ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภา 4 คนในการรับมือ อสูรทมิฬตนนี้ก็ยังดูผ่อนคลายไม่เหมือนกับอสูรทมิฬอีก 2 ตัวที่ค่อนข้างตึงเครียดเมื่อถูกรับมือด้วยผู้เชี่ยวชาญ 3 คน

นี่เป็นครั้งแรกที่บรรดาศิษย์ของสำนักทั้งหลายได้เห็นความน่าเกรงขามของเผ่าอสูรทมิฬสงคราม พวกเขามองมันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

นี่เป็นเพียงอสูรทมิฬที่อยู่ในขอบเขตรวมแสงดาราเพียงเท่านั้นแต่มันกลับสามารถต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาได้แล้ว ถ้าเป็นอสูรทมิฬในขอบเขตนภาจะแข็งแกร่งถึงขนาดไหน? ที่สำคัญไปกว่านั้นถ้าหากเป็นพวกเขาเองที่ต้องรับมือกับอสูรทมิฬเหล่านี้ที่อยู่ในขอบเขตรวมแสงดารา พวกเขาจะไม่ตายภายในชั่วอึดใจเลยงั้นเหรอ?

เมื่อหลายคนที่นึกถึงคำถามนี้สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวทันที

ในขณะที่คนส่วนใหญ่กำลังคิดถึงความน่าหวาดกลัวของอสูรทมิฬ มีเพียงโจวจื่อซิน เท่านั้นที่ไม่สนใจกับเหล่าอสูรทมิฬ ตอนนี้ในหัวนางมีแต่ความคิดหาวิธีหลบหนีเท่านั้น

ตอนนี้ทั้งอาคารประมูลอยู่ในความโกลาหล ความสนใจของทุกคนมุ่งไปที่การต่อสู้ ดังนั้นจึงไม่มีให้ความสนใจนางเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออาจารย์ของนางรวมไปถึงจักรพรรดิโอสถซึ่งกำลังต่อสู้กับอสูรทมิฬอย่างเอาเป็นเอาตาย

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นใจเช่นนี้โจวจื่อซินจึงแสร้งทำเป็นกลัวอสูรทมิฬและค่อย ๆ ถอยไปยังทางออกของอาคาร เมื่อนางออกไปถึงประตู นางรีบพุ่งตัวออกจากอาคารประมูลตระกูลมี่อย่างรวดเร็วและหายเข้าไปในหมู่ฝูงชน

หลังออกจากอาคารประมูล โจวจื่อซินเหลียวมองไปยังรอบ ๆ ตัวนางเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามนางออกมา จากนั้นนางจึงกระตุ้นเจตจำนงแห่งดาบที่หลิงตู้ฉิงทิ้งไว้ในร่างนางทันที

เมื่อนางกระตุ้นเจตจำนงดาบของหลิงตู้ฉิง ทันใดนั้นเจตจำนงดาบได้โจมตีไปยังปรสิตที่ถูกฝังในร่างของนาง ส่งผลให้นางรู้สึกราวกับว่ามีวัตถุสองชิ้นกำลังต่อสู้กันภายในกาย ทำให้นางรู้สึกราวกับร่างของนางกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

เมื่อเวลาผ่านไปชั่วครู่ ความปั่นป่วนในร่างของนางจึงเริ่มสงบลงรวมไปถึงความรู้สึกถึงการถูกจ้องมองก็เริ่มเลือนหายไป หลังจากที่รู้สึกได้ว่าปรสิตที่เป็นปัญหาใหญ่ได้หายไป นางจึงเริ่มออกเดินห่างจากหอประมูลมี่ไปไกลเรื่อยโดยไม่หยุดพัก นางจำเป็นต้องรีบหนีออกจากอาณาจักรจันทราและหลบซ่อนตัวอีกเป็นเวลา 4 เดือนเพื่อรอเวลานัดหมายของหลิงตู้ฉิง ซึ่งเป็นความหวังสุดท้ายในชีวิตของนาง

ในขณะนี้หลังจากการหลบหนีไปของโจวจื่อซิน ไม่มีใครที่เป็นคนของสำนักสวนร้อยพฤกษาเอะใจเลยแม้แต่คนเดียว ตอนนี้พวกเขาเอาแต่เฝ้าลุ้นระทึกกับการต่อสู้ของบรรดาผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภากับเหล่าอสูรทมิฬทั้งสามตน

อันที่จริงหวางฟู่ฉีนั้นตระหนักได้เช่นกันว่าโจวจื่อซินไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ แถวนี้อีกต่อไปแล้ว แต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจนางไปก่อนเพราะแม้ว่าโจวจื่อซินจะออกจากอาคารประมูลนี้ นางก็ไม่สามารถหลบหนีเขาพ้นได้ ด้วยความสามารถของปรสิตพฤกษาที่เขาได้ฝังไว้ในกายนางไว้ ต่อให้นางจะหลบหนีเขาไปไกลสักแค่ไหน เขาก็มั่นใจว่าเขาหานางเจอแน่นอน

ขณะนี้การต่อสู้ได้ดำเนินมาเกือบ 15 นาทีแล้ว แม้ภายนอกของอสูรทมิฬจะเป็นปกติ แต่ในใจของเหล่าอสูรนั้นเริ่มวิตก พวกเขาได้รับคำสั่งจาผู้อาวุโสให้มาที่นี่เพื่อช่วยมี่ตั้วตั้วอย่างสุดความสามารถ เนื่องจากมี่ตั้วตั้วมีความสำคัญบางอย่างกับเผ่าของพวกเขาที่ผู้อาวุโสเองก็ไม่ได้บอกเหตุผลอะไรมากมายนัก

อย่างไรก็ตาม กลุ่มศัตรูที่พวกเขาเผชิญอยู่ตอนนี้คือผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภากว่า 10 คนและพวกเขาเองนั้นมากันแค่สามแถมระดับการบ่มเพาะของพวกยังเสียเปรียบ งานรอบนี้สำหรับพวกเขามันถือว่าเป็นงานที่โหดหินมาก

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่หมดทางเลือกเช่นนี้ อสูรทมิฬที่อยู่ในระดับ 13 ตะโกนด้วยความหงุดหงิด “พวกเจ้าถือว่าโชคดีที่เวลาของข้ามีจำกัด ถ้าข้ามีเวลามากพอข้าสามารถฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดได้ทีละคนโดยไม่ต้องเสียพลังงานใด ๆ เลย แต่พวกเจ้าอย่าพึ่งได้ใจไป วันนี้ต่อให้ข้ามีเวลาไม่พอฆ่าพวกเจ้าทุกคน แต่ข้าก็ยังสามารถลากพวกเจ้าบางคนไปลงนรกได้เช่นกัน!”

เมื่อพูดจบอสูรทมิฬระดับ 13 ตนเดิม ตะโกนไปยังอสูรทมิฬอีก 2 ตนว่า “พี่น้องของข้า ตระกูลมี่เป็นแขกอันทรงเกียรติของเผ่าอสูรทมิฬสงครามของเรา ถึงเวลาทุ่มสุดตัวเพื่อชดเชยงานที่เราไม่สามารถทำได้สำเร็จของเราในครานี้แล้ว!”

ขณะนี้บรรดาผู้เชี่ยวชาญต่างตกตะลึง

ทุกคนต่างตกตะลึงในความแข็งแกร่งของกลุ่มอสูรทมิฬทั้งสาม และพวกเขายังเริ่มรู้สึกหวาดเกรงมี่ตั้วตั้วที่สามารถทำให้บรรดาอสูรทมิฬเหล่านี้ยอมทุ่มเทเป็นอย่างมากเพื่อช่วยเขา

ขณะนี้บรรดาผู้เชี่ยวชาญกำลังเริ่มตรึกตรองเรื่องราวต่าง ๆ ในหัวของพวกเขาอย่างรวดเร็ว พวกเขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าอันที่จริงมี่ตั้วตั้วจะมีสถานะอื่นแอบแฝงกับเผ่าอสูรทมิฬสงครามหรือเปล่า? หรือหากมีจริงมันจะคุ้มกันหรือไม่ที่พวกเขาจะยังดึงดันเป็นศัตรูกับมี่ตั้วตั้ว?

ในขณะเดียวกับที่บรรดาผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาฝั่งมนุษย์กำลังเกือบจะถอดใจ เหล่าอสูรทมิฬทั้งสามที่กำลังเต็มไปด้วยรัศมีอันแข็งแกร่งที่โชติช่วง พวกเขาบินถอยกลับไปที่มี่ตั้วตั้วและพูดว่า “พวกเราขออภัย ขณะนี้เวลาอัญเชิญของพวกเราได้หมดลงแล้ว ถ้าเราไม่กลับไปตอนนี้เราจะมีปัญหาใหญ่ โปรดเข้าใจพวกเราและขอให้โชคดี…”

เมื่อพูดจบ อสูรทมิฬทั้งสามก็หายวับกลับเข้าไปในเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ที่ลอยอยู่ตรงหน้ามี่ตั้วตั้วอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเห็นอสูรทมิฬทั้งสามหายไปอย่างรวดเร็ว บรรดาผู้เชี่ยวชาญทุกคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ต่างประหลาดใจ

ทำไมอสูรเหล่านี้ถึงหายไปในเวลาเพียง 15 นาที?

มันต้องเป็นครึ่งชั่วยามหรือ 1 ชั่วโมงไม่ใช่เหรอ?

เมื่อยืนงุนงงกันอยู่ได้เพียงครู่หนึ่ง บรรดาผู้เชี่ยวชาญที่โลภมากเหล่านี้ก็คิดได้ ไม่ว่าทำไมอสูรเหล่านั้นถึงหายตัวไป ในเมื่อพวกอสูรทมิฬไม่อยู่แล้วพวกเขาก็ไม่มีอะไรต้องกังวล!

ขณะนี้ทุกคนจ้องไปที่มี่ตั้วตั้วด้วยแววตาที่แฝงไว้ด้วยเจตนาฆ่า พวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บมานานหลายปีแล้ว โดยเฉพาะเหล่าสำนักที่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาของตนถูกสังหารผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราของสำนักเหล่านั้นกำลังจ้องมองไปที่มี่ตั้วตั้ววอย่างโกรธเกรี้ยว เตรียมพร้อมที่จะแยกร่างมี่ตั้วตั้วได้ทุกเมื่อ