พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 173

บทที่ 173 ขู่นักศึกษา[ฟรี]

บทที่ 173 ขู่นักศึกษา[ฟรี]

หลิงตู้ฉิงนั้นรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับลูก ๆ ของเขาอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขาเลย

สิ่งที่เขาต้องกังวลตอนนี้คือนักศึกษาคนอื่น ๆ

แม้ว่าเขาจะเตรียมเนื้อหาของการบรรยายครั้งต่อไปแล้ว และเขาก็รู้ดีว่าหลังจากที่เด็กเหล่านี้ได้รับฟังเนื้อหาที่เขาจะบรรยายในอนาคตแล้ว พวกเขาจะสามารถพัฒนาตัวเองไปได้อีกขั้นแน่นอน แต่แล้วตอนนี้เขากลับที่จะต้องยืดเวลาการบรรยายของเขาออกไปอีกเพื่อที่จะรอให้งานแต่งของเขากับเหลียงเฟ่ยเอ๋อจบสิ้นเพื่อที่เขาจะได้ให้นางฟังบรรยายด้วย ฉะนั้นจึงกลายเป็นว่าหลังจากที่เขาบรรยายบทเรียนของเขาเสร็จ บรรดาพวกนักศึกษาจะมีเวลาเหลือเพียงไม่ถึง 1 เดือนในการทำความเข้าใจสาระสำคัญของบทเรียน

เขากังวลใจอยู่มากว่า เหล่านักศึกษาหัวทึบเหล่านี้จะเข้าใจเนื้อหาได้ในเวลาที่เหลือได้ไหม?

หลิงตู้ฉิงเดินเข้ามาข้าง ๆ เจียงซิงเฉิงและพูดว่า “พื้นฐานยังไม่แน่น แต่นี่เจ้ากลับฝึกใช้กระบวนท่าแล้วงั้นเหรอ? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปสิ่งที่เจ้าต้องทำคือกลับไปทบทวนพื้นฐาน แทง ฟัน เหวี่ยง เสย… เมื่อไหร่ที่เจ้าสามารถสร้างปราณกระบี่ได้ เจ้าค่อยเริ่มฝึกออกกระบวนท่าต่อ!”

เจียงซิงเฉิงรีบถาม “อาจารย์หลิง แล้วข้าจะสร้างปราณกระบี่ออกมาได้ยังไง?”

“นั่นเป็นคำตอบที่เจ้าต้องหาด้วยตัวเอง!” หลิงตู้ฉิตอบกลับและเดินจากไป

คราวนี้หลิงตู้ฉิงเดินไปหาเหวินเต๋าและถามว่า “เจ้าเรียนรู้วิชาไร้ประโยชน์มามากมาย ตอนนี้ข้าจะถามเจ้าว่าเส้นทางบ่มเพาะไหนกันแน่ที่เป็นเส้นทางการบ่มเพาะหลักของเจ้า?”

เหวินเต๋าตอบด้วยความกังวลใจ “อาจารย์หลิง ข้าอยากเรียนวิชากระบี่ด้วยได้ไหม?”

หลิงตู้ฉิงถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ข้าถามเจ้าว่าเส้นทางการบ่มเพาะหลักของเจ้าคืออะไร?”

เหวินเต๋ารู้สึกประหม่ามากขึ้นในขณะที่เขาพูดติดอ่าง “อะ….อาจารย์หลิง ข้าอยากเรียนกระบี่!”

“ข้าถามว่าเส้นทางการบ่มเพาะหลักของเจ้าคืออะไร?” หลิงตู้ฉิงพูดซ้ำอีกครั้ง “ถ้าเจ้าตอบไม่ได้ภายในหนึ่งอึดใจข้าจะโยนเจ้าออกไป!”

เหวินเต๋าตกใจรีบตอบว่า “ข้าฝึกกระบี่!”

หลิงตู้ฉิงมองไปที่เหวินเต๋าอย่างเย็นชาและพูดว่า “จากวันนี้เป็นต้นไปจงลืมวิชาและเส้นทางการบ่มเพาะอื่น ๆ ซะ แล้วทุ่มเทให้กับเส้นทางการบ่มเพาะหลักของเจ้าเพียงอย่างเดียว!”

พูดจบหลิงตู้ฉิงก็เดินไปหยุดที่ด้านหลังโกวเจี้ยน

ในขณะนี้โกวเจี้ยนกำลังเล่นหมากล้อมกับหลิงยี่เทียน

หลิงตู้ฉิงเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งโกวเจี้ยนพ่ายแพ้ให้กับหลิงยี่เทียน จากนั้นหลิงตู้ฉิงก็พูดว่า “ทักษะการคำนวณของเจ้าอ่อนแอเกินไป ช่วงเวลาต่อไปนี้หยุดเล่นเกมหมากทั้งหมด และจงไปฝึกฝนการคำนวณ บวก ลบ คูณ หาร โดยใช้ชุดตัวเลขตั้งแต่ 1 ถึง 99 นำชุดตัวเลขพวกนั้นสุ่มขึ้นมาสองชุดและนำพวกมันขึ้นมาทำการบวก ลบ คูณ หารกัน ฝึกจนกว่าเจ้าได้ได้ผลลัพธ์ที่ไม่ผิดพลาดเลยภายในหนึ่งลมหายใจ”

หลิงยี่เทียนส่ายหัวมองไปที่โกวเจี้ยน และสลับกลับไปเล่นหมากรุกกับหลิงว่านจุนต่อ

เนื่องจากพ่อของเขาให้ภารกิจกับโกวเจี้ยน เขาจึงไม่สามารถเล่นกับโกวเจี้ยนต่อได้

หลังจากนั้น หลิงตู้ฉิงยังคงเดินใหคำชี้แนะบรรดานักศึกษาทีละคน จนกระทั่งเขามาถึงข้างจูเหยียนและลั่วหาว

หลังจากเหลือบมองคนทั้งสองวาดภาพและปักลายผ้าอยู่นั้น หลิงตู้ฉิงก็ไม่ได้พูดอะไรหันหลังกลับและเดินไปทางอื่น

จากนั้นเขาก็เปล่งเสียงประกาศว่า “พวกเจ้าคงจำได้ว่าพวกเรามีข้อตกลงกับคณะอื่นและพวกเจ้าเหลือเวลาอีกไม่ถึง 2 เดือน พวกเจ้าต้องเป็นตัวแทนของศาลาศักดิ์สิทธิ์ของเราเพื่อต่อสู้กับพวกเขา”

“พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าการเดิมพันของเราคืออะไร? ถ้าใครแพ้หนึ่งนัด ข้าจะเสียสมบัติวิเศษระดับวิญญาณ 1 ชิ้น ฉะนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้สูญเสียสมบัติวิเศษไปง่าย ๆ หากก่อนการต่อสู้ยังมีใครในหมู่พวกเจ้าที่ไม่สามารถทำตามมาตรฐานที่ข้าวางเอาไว้ให้ได้ ข้าจะไล่คน ๆ นั้นออกไปจากคณะของข้าซะ”

ทุกคนที่ได้ยินเช่นนี้ต่างตื่นตระหนก พวกเขาต่างเริ่มฝึกฝนตามที่หลิงตู้ฉิงชี้แนะอย่างตั้งใจมากกว่าเดิม

หากพวกเขาถูกไล่ออก มันจะกลายเป็นตราบาปที่น่าอับอายและน่าเสียใจที่สุด

เมื่อเห็นว่าทุกคนมีความกระตือรือร้นมากขึ้น โม่หยูถังก็ยิ้มและพูดว่า “นายท่าน ไม่ต้องกังวลถึงที่ผ่านมาเด็กพวกนี้เหลาะแหละกันมาตลอด แต่เดี๋ยวต่อไปนี้ข้าจะเป็นคนเฆี่ยนการฝึกของพวกเขาเอง ข้ารับรองว่าผลลัพธ์ที่ออกมานายท่านจะต้องพึงพอใจมากขึ้นแน่นอน”