พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 172

บทที่ 172 ยังชี้แนะไม่ได้

บทที่ 172 ยังชี้แนะไม่ได้

หลังจากฟังการบรรยายของโม่หยูถังหลายคนรู้สึกหนาวสั่น

ใครบ้างไม่เคยคิดว่าจะมีชีวิตอยู่ตลอดไป? ใครบ้างไม่เคยคิดถึงความเป็นอมตะ? ใครบ้างไม่เคยคิดที่จะเยาะเย้ยสวรรค์?

ตอนนี้การบรรยายของโม่หยูถังได้ทำลายความหวังของใครหลาย ๆ คน

ตอนนี้พวกเขาเข้าใจเส้นทางการบ่มเพาะอย่างสมบูรณ์แล้ว

แน่นอนพวกเขาคิดว่าพวกเขาเข้าใจ

จ้าวปาเทียนมองไปที่บรรดาอาจารย์และพูดกับทุกคนว่า “ทุกคนเผยแพร่บทเรียนของวันนี้ไปยังทุกสถาบันการศึกษาของอาณาจักรนี้ทั้งหมดในทันที แม้ว่าพวกเขาบางคนจะต้องเดินต่อไปในเส้นทางเดิม เราก็ต้องให้โอกาสทุกคนในการเลือกอนาคตที่ถูกต้อง โดยเฉพาะเหล่าเด็กอัจฉริยะทั้งหลายที่ยังคงมีโอกาสที่จะได้เข้าสู่เส้นทางการบ่มเพาะที่ถูกต้อง”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นบรรดาอาจารย์ก็รู้สึกตัว พวกเขาจึงรีบกลับไปแพร่กระจายข่าวนี้กับบรรดานักศึกษาของพวกเขาทันที

หลังจากอาจารย์ทั้งหมดออกไป หลูหลิงก็มายืนหน้าหลิงตู้ฉิงด้วยเนื้อตัวสกปรก เขาแสดงหลังมือและพูดว่า “อาจารย์หลิง ข้าทำได้แล้ว!”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ดีมาก ต่อไปนี้เจ้าจงฝึกฝนเต๋าพิษของตัวเองอย่างตั้งใจ และข้าจะมอบ ‘คัมภีร์พันพิษ’ ไว้ให้เจ้าได้ใช้ศึกษา”

อันที่จริงตั้งแต่วินาทีแรกที่รอยประทับบนหลังมือของหลูหลิงหายไป หลิงตู้ฉิงก็สามารถสัมผัสได้ทันที เนื่องจากรอยประทับนี้ถูกสร้างโดยเขาแล้วเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรหากเกิดอะไรขึ้นกับมัน

ส่วนคัมภีร์พันพิษ เขาได้เตรียมมันไว้ให้กับหลูหลิงไว้นานแล้วตั้งแต่ที่เขารู้ว่าหลูหลิงมีดวงใจอสรพิษ เขาเพียงแค่รอให้หลูหลิงพร้อมที่จะยอมรับเส้นทางเต๋าพิษของเขาเท่านั้น

หลูหลิงดีใจมากเพราะเขาเป็นคนแรกในบรรดานักศึกษาทั้งหมดของศาลาศักดิ์สิทธิ์ ที่ได้รับการถ่ายทอดวิชาจากหลิงตู้ฉิงเป็นการส่วนตัว

“ขอบคุณอาจารย์!”

คนอื่น ๆ ที่เห็นเช่นนี้ต่างก็อิจฉาเพราะพวกเขาเห็นหลูหลิงได้รับผลประโยชน์มากมายจากหลิงตู้ฉิง

“ไปทำความสะอาดร่างกายของเจ้าและฝึกฝนต่อไป” หลิงตู้ฉิงพูด

หลูหลิงพยักหน้าและรีบวิ่งกลับไปที่บ้านของเขาทันที

แม้ว่าสภาพของเขาตอนนี้จะเหมือนขอทาน แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำร้ายเขาอีกต่อไป

เมื่อเขาวิ่งกลับถึงเรือนพ่อแม่ถามเขาด้วยความตกใจว่า “หลิงเอ๋อ นี่เจ้ากลับมาบ้านทำไม? ทำไมเจ้าถึงไม่อยู่ที่ศาลาศักดิ์สิทธิ์ แล้วทำไมสารรูปของเจ้าถึงได้กลายเป็นขอทานแบบนี้?”

หลูหลิงพูดด้วยน้ำเสียงบึ้งตึง “ก่อนหน้านี้ข้ากลับมาหาพวกท่านรอบนึงแล้ว แต่พวกท่านก็ไล่ข้าออกไป”

พ่อแม่ของเขาต่างมองหน้ากันเพราะในความทรงจำของพวกเขาหลูหลิงไม่เคยกลับมา ถ้าจะมีก็แต่ขอทานประหลาดที่จู่ ๆ ก็บุกเข้ามาในเรือนพวกเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต

จากนั้นหลูหลิงก็ได้รับการอธิบายจากพ่อแม่ของเขา จนเขาเริ่มเข้าใจถึงเหตุผลแล้วว่าทำไมทุกคนถึงตะคอกและทุบตีเขา แม้แต่พ่อแม่ของเขาก็ยังเกลียดเขา

เพราะไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร

อาจารย์ของเขา หลิงตู้ฉิงต้องเป็นคนที่ทำเรื่องทั้งหมดนี้แน่นอน

อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาได้รับคัมภีร์พันพิษแล้ว ควาบเจ็บปวดที่ผ่านมาจึงถือว่าเป็นเรื่องที่ยอมรับได้

ภายในศาลาศักดิ์สิทธิ์ เหลียงเฟ่ยเอ๋อเมื่อเห็นว่าหลิงตู้ฉิงว่างแล้วนางจึงเดินไปที่ด้านข้างของหลิงตู้ฉิง และถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อนว่า “ท่านช่วยชี้แนะเกี่ยวกับการบ่มเพาะของข้าได้ไหม? ตอนนี้ระดับการบ่มเพาะของข้าอยู่ที่ขอบเขตควบแน่นลมปราณระดับ 7 แต่ข้ารู้สึกว่ารากฐานของข้ายังไม่แข็งแรงพอ”

เมื่อนางเห็นมี่ไลเดินมา นางก็รีบลุกขึ้นยืนจากอ้อมแขนของหลิงตู้ฉิง

แม้ว่านางจะเป็นองค์หญิง แต่นางก็เข้าใจดีว่าฐานะองค์หญิงของนางนั้นไร้ประโยชน์สำหรับตระกูลหลิง

มี่ไลทักทายเหลียงเฟ่ยเอ๋อ แล้วพูดกับหลิงตู้ฉิงว่า “นายท่าน วิชาสุริยะสาดแสงที่ท่านสอนให้ข้าเมื่อเร็ว ๆ นี้ ตอนนี้ข้ารู้สึกว่ามันยังมีบางอย่างที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ คืนนี้ท่านช่วยมาที่ห้องข้าสักหน่อยได้ไหม ข้าอยากจะปรึกษาเรื่องนี้กับท่าน”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องรอจนถึงตอนค่ำหรอก ตอนนี้ข้าก็กำลังว่างอยู่ เจ้าสามารถถามข้ามาตอนนี้ได้เลย”

“ท่านกับองค์หญิงกำลังคุยกันอยู่ข้าจะรบกวนเวลาของท่านได้อย่างไร ข้าจะรอจนถึงคืนนี้!” มี่ไลก้มหัวลงและหน้าแดงขณะที่นางจากไป

ถึงแม้ว่าหลิงตู้ฉิงจะเข้าใจในเรื่องของการปฏิสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงมากขึ้นแล้วก็จริง แต่การบอกใบ้ของมี่ไลเช่นนี้มันล้ำลึกเกินไปสำรับเขาเช่นกัน หลิงตู้ฉิงจึงไม่เข้าใจว่าอันที่จริงแล้วมี่ไลไม่ได้ต้องการให้เขาชี้แนะเกี่ยวกับเรื่องของเคล็ดวิชาเลยสักนิด แต่จริง ๆ แล้วนางเพียงต้องการให้เขาเผด็จศึกนางก็เท่านั้นเอง!

ส่วนทางมี่ไลเอง เนื่องจากนางติดตามหลิงตู้ฉิงมานานแล้ว แต่นางก็ยังไม่สามารถเป็นผู้หญิงของเขาได้เต็มตัวสักที นางจึงเริ่มกระวนกระวายใจ

และยิ่งโดยเฉพาะในตอนนี้จ้าวเหมิงลู่ได้เข้าหอกับหลิงตู้ฉิงไปแล้ว

ดังนั้นรอบนี้ที่หลิงตู้ฉิงอยู่ในห้องกับนางสองต่อสอง เขาควรจะไม่เย็นชาเหมือนเดิมจริงไหม?

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าบ่งบอกว่าเขาเข้าใจ

เหลียงเฟ่ยเอ๋อที่เฝ้าดูจากด้านข้าง นางกัดริมฝีปากแล้วกลั้นหัวเราะ

ดูเหมือนว่าจ้าวเหมิงลู่จะพูดถูกเกี่ยวกับผู้ชายที่นางอยากแต่งงานด้วย แต่เมื่อนางนึกถึงเวลาที่นางจะต้องรับใช้ชายคนนี้ในอนาคต ใบหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นสีแดง “ข้าขอตัวกลับก่อน!” เหลียงเฟ่ยเอ๋อพูดอำลาและจากไป

หลังจากเหลียงเฟ่ยเอ๋อจากไป หลิงตู้ฉิงก็เริ่มเดินตรวจการฝึกฝนของนักศึกษาที่เหลือในสนาม เนื่องจากเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วที่การประลองกับคณะอื่น ๆ เพื่อชิงเดิมพันทรัพยากรบ่มเพาะของคณะจะเริ่มขึ้น