พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 189

บทที่ 189 ราชันนิทรา

บทที่ 189 ราชันนิทรา

ทุกคนเข้าใจได้ทันที ต่อหน้าการทดสอบของศาลาศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นการโกงหรือการใช้เล่ห์กลใด ๆ ก็ตาม ทุกอย่างล้วนไร้ประโยชน์

ทางเลือกเดียวที่พวกเขาจะผ่านการทดสอบไปได้ก็คือการทดสอบอย่างตรงไปตรงมา ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่มีวันผ่านแน่นอน

กฎของการทดสอบเข้าศาลาศักดิ์สิทธิ์มันแปลกเกินไป แม้แต่จ้าวปาเทียนที่ยืนดูอยู่ในตอนนี้ยังแสดงสีหน้าขมขื่น เนื่องจากแม้แต่ตัวเขาเองยังไม่เข้าใจว่าจุดประสงค์ของมันคืออะไร

ไม่นานการทดสอบของนักศึกษาอีกคนหนึ่งก็จบลงด้วยความผิดหวัง

เมื่อโม่หยูถังส่งผู้เข้าทดสอบที่ไม่ผ่านออกไป จ้าวปาเทียนที่เริ่มจะทนไม่ไหวเขาจึงเข้ามาพูดว่า “อาจารย์โม่ ไม่ทราบว่าท่านจะสะดวกไหมที่จะอธิบายกฎของการทดสอบเพิ่มเติมให้ทุกคนเข้าใจบ้างสักหน่อย เนื่องจากแม้แต่ข้าเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจมันเลย ฉะนั้นมันจะเป็นการดีกับทุกคนมากหากท่านจะช่วยอธิบายมันอีกสักครั้ง”

โม่หยูถังพยักหน้าและตะโกนให้ทุกคนได้ยิน “จากที่นายท่านของข้าประกาศ การทดสอบนี้จะไม่สนใจ ความสามารถ พรสวรรค์ ความแข็งแกร่ง หรือปัจจัยภายนอกอื่น ๆ นายท่านของข้าไม่เคยสนใจสิ่งเหล่านั้น เนื่องจากถ้าหากเขาต้องการ แม้แต่คนปัญญาอ่อนเขาก็สามารถทำให้เป็นอัจฉริยะได้ สิ่งที่นายท่านของข้าสนใจมีเพียงแค่อย่างเดียวคือ ผู้ที่มีบุคลิกพิเศษ ฉะนั้นจุดประสงค์ของการทดสอบนี้คือการหาผู้ที่มีบุคลิกพิเศษที่เหมาะสมกับศาลาศักดิ์สิทธิ์”

เมื่อได้ยินคำตอบของโม่หยูถังเช่นนี้ จ้าวปาเทียนและคนอื่น ๆ ต่างส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น

คนทุกคนล้วนมีบุคลิกที่แตกต่างกัน พวกเขาไม่สามารถที่จะเลียนแบบกันได้ ฉะนั้นในการทดสอบพวกเขาจะพึ่งพาได้แต่ตัวเองเท่านั้น

นอกจากนักศึกษาจากสถาบันอื่นที่เข้าทดสอบ นักศึกษาในสถาบันราชวงศ์เองก็เข้าร่วมการทดสอบเช่นกัน

เนื่องจากในตอนนี้มีผู้ผ่านการทดสอบไปแล้ว 3 คน ฉะนั้นยังพอมีที่ว่างเหลือให้พวกเขาได้ลุ้นเพื่อที่จะได้เป็นนักศึกษาในศาลาศักดิ์สิทธิ์

แต่น่าเสียดายที่ผลการทดสอบของนักศึกษาจากคณะอื่นในสถาบันราชวงศ์นั้นไม่ต่างจากนักศึกษาสถาบันอื่นสักเท่าไหร่ แม้แต่นักศึกษาระดับหัวกะทิที่มีระดับการบ่มเพาะถึงขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 5 ก็ยังไม่สามารถผ่านได้

ในขณะที่คนส่วนใหญ่กำลังสิ้นหวัง เด็กหนุ่มผู้หนึ่งได้เดินออกมาจากด้านในศาลาศักดิ์สิทธิ์ ทำให้บรรดาผู้คนจับจ้องไปที่เด็กหนุ่มผู้นั้นด้วยสายตาสงสัย

เด็กหนุ่มผู้นี้เป็นผู้ผ่านการทดสอบงั้นเหรอ? อัจฉริยะผู้นี้มาจากสถาบันไหนกัน? แล้วเด็กคนนี้เข้าไปทดสอบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมพวกเขาถึงไม่เห็นตอนเขาเดินเข้าไปด้านใน?

ถึงแม้ผู้คนจะสงสัย แต่ก็ไม่มีใครที่ตะโกนถามคำถามในใจออกมา

ในบรรดาผู้คนที่สงสัย กลุ่มคนที่มาจากสถาบันหงส์เพลิงกลับมีสีหน้าที่ซับซ้อน เนื่องจากเด็กหนุ่มผู้นั้นคือ หลิงยู่ชาน…

หลิงยู่ชานเดินเข้ามายังด้านหน้ากลุ่มนักศึกษาสถาบันหงส์เพลิง เขาพูดกับหวงหลิงซานและคนอื่น ๆ ว่า “ข้าเพิ่งเห็นว่าพวกเจ้าก็มาเข้ารับการทดสอบด้วย ข้าเลยออกมาทักทายพวกเจ้าซะหน่อย ในเมื่อพวกเราเคยรู้จักกันมาก่อน ข้าจะแนะนำเคล็ดลับการเข้าทดสอบให้เจ้าสักเล็กน้อย ยิ่งพวกเจ้าคิดถึงผลการทดสอบมากเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งทำให้พวกเจ้าผ่านมันยากขึ้นเท่านั้น”

“แต่ถ้าหากพวกเจ้าไม่ผ่านการทดสอบคณะของพ่อข้าจริง ๆ พวกเจ้าก็ยังสามารถไปทดสอบเข้าคณะอื่น ๆ ในสถาบันได้ และถ้าหากผ่านเข้าคณะอื่นได้สำเร็จ ข้าจะไปเยี่ยมพวกเจ้าบ่อย ๆ”

หวงหลิงซาน หยุนเฟยหาว และทุกคนต่างส่ายหัว

หวงหลิงซานมองไปยังหลิงยู่ชานและพูดว่า “สำหรับศาลาศักดิ์สิทธิ์ของพ่อเจ้า พวกเราคงไม่จำเป็นต้องทดสอบต่ออีกหรอก พวกเรารู้ตัวว่าด้วยความสามารถของพวกเรา พวกเราคงไม่สามารถผ่านการทดสอบของพ่อเจ้าได้ ว่าแต่หลิงยู่ชาน ทำไมระดับการบ่มเพาะของเจ้าถึงไม่กระเตื้องขึ้นเลย ตอนนี้พวกเราอยู่ในขอบเขตควบแน่นลมปราณกันหมดแล้วนะ แล้วทำไมเจ้ายังอยู่ในขอบเขตหลอมรวมลมปราณระดับ 6 อยู่อีก?”

หลิงยู่ชานตอบพลางหัวเราะ “ที่ระดับการบ่มเพาะของข้าพัฒนาช้าก็เพาะว่าพ่อของข้าย้ำให้ข้าพัฒนาแต่เฉพาะรากฐานการบ่มเพาะให้แข็งแกร่งมากที่สุดไว้ก่อน พวกเจ้าก็เหมือนกัน อย่าเอาแต่เร่งบรรลุระดับเร็วเกินไป มันจะดีที่สุดที่พวกเจ้าจะชะลอการบรรลุระดับแล้วหันไปสร้างรากฐานการบ่มเพาะให้แข็งแกร่งขึ้นแทน เอาล่ะเดี๋ยวข้าต้องกลับเข้าไปก่อนแล้ว ไว้เมื่อไหร่ที่พวกเจ้าเข้าร่วมกับคณะอื่นในสถาบันได้แล้ว ข้าจะพาคู่หมั้นของข้ามาให้พวกเจ้ารู้จัก”

สีหน้าของหวงหลิงซานเปลี่ยนไปทันทีเมื่อนางได้ยินหลิงยู่ชานพูดคำว่า คู่หมั้น ของเขาขึ้นมา

ส่วนคนอื่น ๆ ที่ได้ยินคำพูดของหลิงยู่ชาน พวกเขาหัวเราะขึ้นและตอบกลับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ได้เลย ไว้เราค่อยเจอกันใหม่!”

หลิงยู่ชานพยักหน้าให้กับพวกเขา “เอาล่ะ ข้าขอตัวกลับเข้าไปในก่อนล่ะ พวกเจ้าก็พยายามเข้านะ!”

หลังจากพูดจบหลิงยู่ชานเดินกลับเข้าไปด้านศาลาศักดิ์สิทธิ์ทันที