บทที่ 190 จบการทดสอบ
บทที่ 190 จบการทดสอบ
เมื่อเห็นเงาบางคนพุ่งออกจากศาลาศักดิ์สิทธิ์ในสภาพเหมือนจะหมดสติ
ทุกคนที่เฝ้าอยู่ด้านนอก เมื่อเห็นเช่นนี้ต่างก็ตกตะลึง
เกิดอะไรขึ้น? คนผู้นี้เป็นหนึ่งในผู้ที่ผ่านการทดสอบหรือเปล่า? แล้วถ้าเขาผ่านการทดสอบทำไมถึงไม่มีการประกาศชื่อ? หรือถ้าเขาไม่ผ่านการทดสอบทำไมเขาถึงโดนโยนลอยออกมาจากด้านในแทนที่จะถูกขับออกมาจากทางช่องประตูทางออก
เมื่ออาจารย์ของสถาบันสวรรค์ทักษิณเห็นว่าเป็นนักศึกษาของเขาเอง เขาจึงรีบพุ่งตัวไปรับจิ๋นชานที่กำลังจะตกลงพื้น ซึ่งอันที่จริงต่อให้อาจารย์ผู้นั้นไม่พุ่งตัวมารับ จิ๋นชานเองที่ในเวลานี้ตื่นขึ้นมาแล้วตั้งแต่ถูกเตะโด่งออกมา ก็ยังสามารถลงพื้นด้วยตัวเองอย่างปลอดภัยอยู่ดี
“จิ๋นชาน เจ้าเป็นอะไรรึเปล่า?” อาจารย์จากสถาบันสวรรค์ทักษิณรีบถาม “แล้วเจ้าผ่านการทดสอบเข้าศาลาศักดิ์สิทธิ์ได้ไหม?”
จิ๋นชานยืนขึ้นพูดอย่างตื่นเต้น “อาจารย์ ข้าเข้าศาลาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว และอาจารย์ที่นั่นยังสอนสุดยอดวิชาให้กับข้าอีกด้วย!”
ก่อนหน้านี้เมื่อเขาอยู่ในศาลาศักดิ์สิทธิ์เขาคิดว่าทุกอย่างเป็นเพียงความฝัน แต่หลังจากที่เขาหลับไปรอบล่าสุด เคล็ดวิชา ‘ห้วงนิทราแห่งราชันย์’ ก็ปรากฏขึ้นในความฝันของเขาและเมื่อเขาลองฝึกฝนมันในความฝัน เขาก็ค้นพบอย่างรวดเร็วว่าช่วงเวลาที่เขาอยู่ในศาลาศักดิ์สิทธิ์เป็นเรื่องจริง
เขาจึงมั่นใจ 100% เช่นกันว่าเขาได้เข้าสู่ศาลาศักดิ์สิทธิ์เรียบร้อยแล้ว
นอกจากเหตุผลว่าทำไมเขาถึงรู้สึกตื่นเต้นกับการเข้าเรียนในศาลาศักดิ์สิทธิ์แล้วยังมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นนั่นเป็นเพราะวิธีการฝึกเคล็ดวิชา ‘ห้วงนิทราแห่งราชันย์’ นั้นสิ่งที่เขาต้องทำก็มีเพียงแค่นอนหลับ หรือให้พูดอีกนัยหนึ่งก็คือแม้ว่าเขาจะหลับไปแต่ระดับการบ่มเพาะของเขาก็ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ สำหรับเขานี่เป็นโอกาสที่น่ายินดียิ่ง เขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?
หลังจากนั้นเมื่อหลายคนรู้ว่าเขาผ่านการทดสอบ เหล่าผู้คนก็เริ่มให้เขาเล่าเกี่ยวกับการทดสอบของเขา ซึ่งเมื่อทุกคนได้ฟังที่จิ๋นซานเล่าจนจบ พวกเขาต่างงุนงงและอุทานออกมา “นี่เจ้าผ่านการทดสอบเข้าศาลาศักดิ์สิทธิ์ได้ เพราะเจ้านอนหลับตอนทดสอบเนี่ยนะ!?”
ทุกคนพูดไม่ออก พวกเขาได้แต่งุนงงว่าทำไมทุกคนที่สอบผ่านถึงผ่านได้ด้วยวิธีแปลกประหลาดแบบนี้? กฎการทดสอบแบบนี้คืออะไร?
อย่างไรก็ตามสิ่งที่หลายคนไม่รู้ก็คือ ถ้าผู้ใดที่ในระหว่างหลับแล้วยังสามารถสร้างภาพมายาในฝันได้ วิญญาณของคนผู้นั้นจะต้องบริสุทธิ์และจะต้องมีจิตใจและความมุ่งมั่นที่เข้มแข็งเป็นอย่างมาก
ดังนั้นเมื่อพบกับบุคคลเช่นนี้ หลิงตู้ฉิงจึงใจกว้างถ่ายทอดเคล็ดวิชาให้ทันที
อาจารย์ของสถาบันสวรรค์ทักษิณพูดด้วยความตื่นเต้น “ดีแล้ว ๆ ดีมาก ต่อไปนี้เจ้าจงตั้งใจเรียนที่นี่ให้ดี!”
จิ๋นชานพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ท่านอาจารย์ข้าขอขอบคุณสำหรับความเมตตาของท่านที่มีให้กับข้ามาโดยตลอด ข้า จิ๋นชาน จะไม่มีวันลืมว่าครั้งหนึ่งข้าเคยมีเรือนอีกหลังที่สถาบันสวรรค์ทักษิณ”
อาจารย์จากสถาบันสวรรค์ทักษิณยิ้มและพูดว่า “ในเมื่อเจ้าคิดได้เช่นนี้ข้าก็ดีใจ ในอนาคตเจ้าจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของสถาบันสวรรค์ทักษิณของเรา”
จิ๋นชานพยักหน้า “ข้าจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังแน่นอน! แต่ตอนนี้ข้าคงต้องขอตัวกลับไปที่ศาลาศักดิ์สิทธิ์ก่อนแล้วท่านอาจารย์”
“ไปเถอะ!” อาจารย์จากสถาบันสวรรค์ทักษิณพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
หลังจากจิ๋นชานลาอาจารย์ของเขาเสร็จ เขาก็กลับไปด้านในศาลาศักดิ์สิทธิ์ทันที
เมื่อเขากลับเข้ามาในศาลาศกดิ์สิทธิ์อีกครั้ง หลังจากที่ทักทายทุกคนในศาลาศักดิ์สิทธิ์อีกรอบเขาก็ไปหาสถานที่เงียบสงบในบริเวณศาลาศักดิ์สิทธิ์และล้มตัวลงนอนหลับไปทันที
แม้ว่าทุกคนในศาลาศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งยกเว้นหลิงตู้ฉิงจะคิดว่าจิ๋นชานเป็นคนแปลก ๆ แต่เมื่อพวกเขาคิดย้อนไปนึกถึงการฝึกของลูก ๆ หลิงตู้ฉิงแต่ละคน รวมไปถึงของพวกเขาเองด้วยเช่นกัน พวกเขาจึงรู้สึกว่าถึงแม้ว่าจิ๋นชานจะแปลก แต่มันก็ไม่ได้แปลกไปมากกว่าพวกเขาสักเท่าไหร่นัก เมื่อคิดได้เช่นนี้ทุกคนจึงไม่ได้ให้ความสนใจใด ๆ กับจิ๋นชานอีกและปล่อยให้เขาหลับไปอย่างนั้น
การทดสอบของศาลาศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนานไปยิ่งแปลกขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุดโควต้า 10 ที่ของศาลาศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกจับจองไปจนหมด
แต่ถึงแม้โควต้า 10 ที่จะเต็ม หลิงตู้ฉิงก็ใจกว้างพอที่จะปล่อยให้คนอื่น ๆ ที่ยังไม่ได้ทดสอบ เข้ามาทดสอบต่อโดยไม่ได้ประกาศหมดเวลา
แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครที่เหลือสามารถผ่านการทดสอบศาลาศักดิ์สิทธิ์ได้เพิ่มอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)