พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 191

บทที่ 191 การรวมตัวกันของกลุ่มคนโลภ

บทที่ 191 การรวมตัวกันของกลุ่มคนโลภ

เมื่อข้อมูลเกี่ยวกับผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์แพร่กระจายออกไป ทั้งอาณาเขตทะเลชางหมางจึงเกิดความโกลาหลขึ้นทันที

บรรดาผู้เชี่ยวชาญทุกคนที่อยู่ในระดับสูงส่วนใหญ่ ต่างรู้เป็นอย่างดีว่าตัวตนของผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์นั้นสำคัญแค่ไหน เมื่อใดที่ตัวตนนี้ได้ปรากฏขึ้น เมื่อนั้นย่อมเกิดศึกใหญ่เพื่อแย่งชิงให้ได้ผู้ครองสายเลือดนี้มาครอบครอง

แม้ว่าผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์ที่ปรากฏกายในครั้งนี้จะยังเป็นเพียงแค่เด็กสาวอายุน้อย และยังไม่โตเต็มวัย แต่สำนักสวนร้อยพฤกษากลับปล่อยข่าวว่าผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์นางนี้ยังสามารถที่จะบ่มเพาะเลื่อนระดับไปได้อีก ซึ่งเมื่อบ่มเพาะไปจนถึงจุดหนึ่งแล้ว หากนำนางมาทำโอสถมนุษย์ ระดับของโอสถจะเทียบเท่ากับโอสถระดับสวรรค์ขั้นสูงสุด

เมื่อได้ทราบข่าวเช่นนี้ ทั่วทั้งอาณาเขตทะเลชางหมางจึงยิ่งวุ่นวาย

เหล่าผู้เชี่ยวชาญมากมายต่างมีความคิดที่อันหลากหลาย บ้างตั้งใจจะแย่งชิงมันมาครอบครองเพื่อบ่มเพาะมันต่อและทำให้มันช่วยพวกเขาบ่มเพาะไปถึงสวรรค์ชั้นเก้า บ้างก็ตั้งใจจะแย่งชิงมันเพื่อช่วยยืดอายุขัยของตนเองที่กำลังจะหมดลงในอีกไม่นาน

เมื่อผู้คนต่างคิดไปในทางเดียวกันเช่นนี้ ผลลัพธ์ก็คือผู้เชี่ยวชาญระดับสูงจำนวนมากต่างพากันแห่มาที่อาณาจักรจันทรา ซึ่งตั้งอยู่ในทวีปเทียนหยวน

สีหน้าของจักรพรรดิเหลียงซานในตอนนี้กลายเป็นบิดเบี้ยวอีกครั้ง เขามองไปยังทิศทางของคฤหาสน์สราญรมย์ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความโลภ

ที่เขาโกรธก็เพราะหลิงตู้ฉิงสร้างปัญหาใหญ่ให้เขาอีกครั้ง และแถมครั้งนี้มันยังใหญ่โตกว่าเหตุการณ์ครั้งก่อนที่เกิดขึ้นในหอประมูลตระกูลมี่เสียอีก รอบนี้จำนวนของผู้เชี่ยวชาญที่มาจะต้องมากันเป็นจำนวนมหาศาล และหากผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ต่อสู้กันในเมืองหลวง เมืองของเขาคงจะต้องป่นปี้จากการปะทะกันแน่นอน

เรื่องแบบนี้ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทุกครั้งที่ผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์ปรากฏขึ้น เหตุการณ์เช่นนี้มันก็มักจะมีจุดจบที่ไม่ต่างกัน

แต่ถึงแม้เรื่องนี้มันจะดูแย่ยังไง อย่างน้อย ๆ มันก็ยังมีแง่มุมดี ๆ ในเรื่องนี้อยู่บ้าง เนื่องจากผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์ผู้นี้นั้นเป็นหนึ่งในคนของหลิงตู้ฉิง และด้วยสถานะของหลิงตู้ฉิงตอนนี้คือหลานเขยของเขา เหลียงซานจึงคาดหวังว่าอย่างน้อย ๆ หากเขาอาศัยความสัมพันธ์ฉันญาติกับหลิงตู้ฉิง เขาก็น่าจะได้รับการแบ่งปันชิ้นส่วนของผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์มาบ้าง หรือต่อให้อย่างน้อย ๆ หากเขาได้ส่วนแบ่งเป็นหยดเลือดสักไม่กี่หยดมาบ้างเขาก็พอใจ

ในเวลานี้ หมิงเซียนจ้าวและชายชราผู้หนึ่งกำลังมองไปที่คฤหาสน์สราญรมย์จากระยะไกล หมิงเซียนจ้าวพูดกับชายชรา “ท่านผู้อาวุโสสูงสุดหมิงฮ่าว ข่าวได้แพร่กระจายไปแล้ว และผู้คนมากมายต่างมุ่งหน้ามาที่อาณาจักรจันทรา แต่ว่าเราจะต่อสู้กับผู้คนจากสำนักเก้าเทพอสูรจริง ๆ หรือ?”

จือหมิงฮ่าวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ที่ตั้งของสำนักเก้าเทพอสูรอยู่ไกลจากที่นี่มาก ไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ด้วยระยะทางขนาดนี้พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้มาก ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่คืออาณาเขตทะเลชางหมาง ต่อให้พวกเขาจะส่งผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์ขึ้นไปมาช่วย พวกเขาก็เข้ามาไม่ได้อยู่ดี แล้วเราจะต้องไปกลัวอะไร?”

“และอีกอย่างผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์นี้ถูกค้นพบโดยสำนักสวนร้อยพฤกษาของเรา และมันเป็นพวกเขาเองที่แย่งมันจากเราไปก่อน ดังนั้นพวกเขาจะมาโทษพวกเราได้ยังไงที่เราตอบโต้พวกเขาแบบนี้ ยิ่งในตอนนี้ข้าอยู่ในขอบเขตครึ่งสวรรค์แล้ว ถ้าข้าได้กินผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์ ข้าก็จะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตสวรรค์อย่างเต็มตัว เมื่อถึงเวลานั้นต่อให้เราจะเผชิญกับผู้เชี่ยวชาญจากสำนักเก้าเทพอสูรที่มากันเป็นฝูงเราก็ไม่จำเป็นต้องกลัวพวกเขา!”

“แต่ผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์นั้นยังบ่มเพาะไม่ถึงจุดที่พร้อมจะกินได้! ถ้าท่านด่วนกินมันตอนนี้คงจะไม่ได้ผลอะไรมาก” หมิงเซียนจ้าวพูด

“ก็ถ้าเป็นไปได้ข้าจะนำมันกลับไปบ่มเพาะต่ออยู่แล้ว แต่สิ่งที่ข้าพูดเมื่อครู่คือทางเลือกสุดท้ายเมื่อหมดหนทางจริง ๆ ข้าคงต้องกินมันก่อน” จือหมิงฮ่าวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ด้วยความแข็งแกร่งระดับครึ่งสวรรค์ของข้ารวมกับอาวุธวิเศษระดับสวรรค์ ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะไม่ได้ส่วนแบ่งมาแม้แต่ขาข้างเดียวของมัน!”

ในเวลานี้ โจวจื่อซินที่อยู่ในคฤหาสน์สราญรมย์ จู่ ๆ นางสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ซึ่งมันทำให้นางสั่นสะท้านด้วยความกลัว นางรู้สึกว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้น ทำให้นางเริ่มลุกลี้ลุกลนแม้จะว่าจะอยู่ในคฤหาสน์สราญรมย์ก็ตาม

“นายท่าน…” โจวจื่อซินเดินเข้าไปโผกอดหลิงตู้ฉิงแน่นและพูดด้วยน้ำตานองหน้า “ข้ากลัว!”

หลิงตู้ฉิงปลอบนางว่า “ไม่ต้องกลัว ตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า เจ้าไม่ต้องกลัวใครหน้าไหนทั้งสิ้น!”

“แต่ข้าได้ยินมาว่ามีคนมากมายพากันมากินข้า…ทำไมท่านถึงไม่คิดจะกินข้าเหมือนพวกเขา! ข้ายอมตายเพราะท่านดีกว่าจะให้คนอื่นพรากชีวิตข้าไป!” โจวจื่อซินพูดขณะที่กำลังคลอเคลียกับหลิงตู้ฉิง

หลิงตู้ฉิงพูดอย่างจนใจ “ข้าพูดไปแล้วว่าเจ้าไม่ต้องกลัว เชื่อข้าสิ!”