พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 196

โจวจื่อซินเข้าใจชัดเจนเป็นอย่างดี หากนางถูกจับกลับไปยังสวนร้อยพฤกษารอบนี้ นางจะไม่มีโอกาสหลบหนีอีกต่อไป

แม้ว่านางจะเป็นเพียงรุ่นหลานของเผ่าภูติพฤกษา แต่สายเลือดของนางก็ยังสามารถถูกพัฒนาจนกลายเป็นมีสรรพคุณเทียบเท่ากับโอสถระดับสวรรค์ได้อยู่ดี

นับตั้งแต่ที่หลิงตู้ฉิงอนุญาตให้บรรดาผู้คนเข้ามาทำข้อตกลงแลกเปลี่ยนกับเลือดของนาง ทุกครั้งที่มีคนหน้าใหม่ ๆ เข้ามาคุย นางจะรู้สึกหวาดกลัวทุกครั้ง นางกลัวว่าข้อเสนอที่คนเหล่านั้นให้กับหลิงตู้ฉิงมันอาจจะบังเอิญมีค่ามากกว่าตัวนาง และหลิงตู้ฉิงจะตัดสินใจส่งตัวนางออกไปให้กับคนเหล่านั้น

แต่เมื่อนางได้ยินคำพูดต่อไปของหลิงตู้ฉิงนางก็รู้สึกโล่งใจขึ้น

“ไม่แลก!” หลิงตู้ฉิงพูด

จือหมิงฮ่าวพูดด้วยน้ำเสียงหดหู่ “ท่านหลิง ข้าเข้าใจว่าผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์มีค่าแค่ไหน แต่ในตอนนี้ร่างของนางเองก็ยังไม่พร้อมที่จะนำทำให้กลายเป็นโอสถระดับสวรรค์อยู่ดี แถมท่านยังต้องหล่อเลี้ยงนางต่อไปอีก ซึ่งก็ต้องใช้ทั้งเวลาและทรัพยากรจำนวนมาก”

“และในแง่ของการหลอมโอสถ สวนร้อยพฤกษาของข้ามีความเชี่ยวชาญเป็นอย่างมาก แม้ว่าท่านจะเป็นคนมาจากสำนักเก้าเทพอสูร ท่านก็ยังไม่สามารถเปรียบเทียบในด้านการหลอมโอสถกับเราได้”

“ดังนั้นจะเป็นการเหมาะสมที่สุดถ้าท่านจะคืนนางให้กับเราไปทำการบ่มเพาะนางต่อ และเพื่อเป็นการให้เกียรติท่านผู้มาจากสำนักเก้าเทพอสูร เมื่อร่างกายของนางพร้อมสำหรับการสร้างโอสถระดับสวรรค์ เราจะมอบส่วนหนึ่งของโอสถให้กับท่าน โปรดท่านลองไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนดูอีกครั้ง”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “เจ้าบอกว่าสวนร้อยพฤกษาของเจ้าเชี่ยวชาญกว่าข้าในการหลอมโอสถงั้นเหรอ? งั้นข้าขอถามเจ้าหน่อย เจ้ารู้ไหมว่าสายเลือดของ จื่อซิน เป็นสายเลือดที่มีสรรพคุณทางโอสถประเภทใดและจะใช้ยังไง?”

หลิงตู้ฉิงไม่ได้สนใจเกี่ยวกับคำพูดโน้มน้าวปลิ้นปล้อนของจือหมิงฮ่าว และเนื่องจากจือหมิงฮ่าวต้องการล่อลวงเขา เขาจึงวางแผนเอาคืนสำนักนี้ซะหน่อย

จือหมิงฮ่าวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ท่านหลิงรู้งั้นหรือ?”

“แน่นอนว่าข้ารู้!” หลิงตู้ฉิงขมวดคิ้ว

จือหมิงฮ่าวเพิกเฉยต่อการดูถูกของหลิงตู้ฉิง และถามอย่างนอบน้อมว่า “ท่านหลิง โปรดบอกข้าด้วย!”

“มีสมุนไพรระดับสวรรค์ชนิดหนึ่งชื่อ ดอกไม้ฟื้นชีพ เจ้าเคยได้ยินไหม?” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ

“ดอกไม้ฟื้นชีพ!? ทะ…ท่านอย่าบอกนะว่าสายเลือดของนางมีสรรพคุณเหมือนกับดอกไม้ฟื้นชีพ! ดอกไม้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสมุนไพรที่ขนานนามให้เป็นจักรพรรดิแห่งสมุนไพรในระดับสวรรค์นั้นน่ะเหรอ!?” จือหมิงฮ่าวอุทาน “แค่ของเหลวที่สกัดได้จากมันเพียงหยดเดียว ก็เพียงพอที่จะชุบชีวิตผู้ที่อยู่ต่ำกว่าขอบเขตสวรรค์และยังสามารถยืดอายุของใครก็ตามที่ได้กินมันอย่างน้อย 1,000 ปี และตำนานยังกล่าวอีกว่าของเหลวของดอกไม้ฟื้นชีพยังแฝงไปด้วยพลังแห่งกฎของสวรรค์ หากผู้ใดก้ตามที่ได้ดื่มของเหลววิญญาณจากดอกไม้ฟื้นชีพ คนผู้นั้นจะสามารถเข้าใจกฎของสวรรค์และจะให้ทะลวงเข้าสู่ระดับสวรรค์ได้เร็วยิ่งขึ้น!”

จือหมิงฮ่าวรู้สึกตื่นเต้น เขามองไปที่โจวจื่อซินโดยไม่รู้ตัว พลางลืมตัวปลดปล่อยกลิ่นอายสังหารที่มองเห็นได้จาง ๆ ออกมาจากร่างของเขา

หลิงตู้ฉิงแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายสังหารของจือหมิงฮ่าว เขายิ้มและพยักหน้า “เจ้าเดาได้ถูกแล้ว สายเลือดของจื่อซินนั้นมีสรรพคุณเหมือนกับดอกไม้ฟื้นชีพเช่นกัน แต่นางไม่ใช่ดอกไม้ฟื้นชีพ ดังนั้นสรรพคุณของเลือดนางจึงเป็นเพียงแค่คล้ายคลึงเท่านั้นมันไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับดอกไม้ฟื้นชีพของจริง”

“และอีกอย่างในความเป็นจริง ส่วนที่มีประโยชน์ในร่างกายของจื่อซินนั้นมีเพียงแค่เลือดของนางเท่านั้น ไม่ใช่เอาทั้งตัวนางมาทำเป็นโอสถมนุษย์ แต่เลือดของนางเองในตอนนี้ก็ยังไม่พร้อมและยังไม่มีสรรพคุณคล้ายกับดอกไม้ฟื้นชีพในตอนนี้”

“มันยังต้องใช้เวลาในการบ่มเพาะนางต่อไปอีก เลือดของนางถึงจะพร้อมให้นำมาใช้ประโยชน์ เห็นไหม? ด้วยเรื่องคุณสมบัติของสายเลือดและวิธีใช้ประโยชน์แค่นี้พวกเจ้ายังไม่รู้ด้วยซ้ำ แล้วเจ้ากล้าพูดได้ยังไงว่าสวนร้อยพฤกษาเก่งที่สุดในการหลอมโอสถ?”

เมื่อหลิงตู้ฉิงพูดจบ โม่หยูถังค่อย ๆ เดินมาที่ด้านข้างของหลิงตู้ฉิงและนั่งลง เมื่อจือหมิงฮ่าวเห็นโม่หยูถังปรากฏตัวเขาก็รู้สึกตัวและเก็บกลิ่นอายสังหารทั้งหมดทันทีและก้มหน้าลง

หลังจากนั้นไม่นาน จือหมิงฮ่าวก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า “จากที่ท่านหลิงพูดดูเหมือนท่านจะรู้อะไร ๆ มากกว่าเรา หากเป็นเช่นนั้นแล้วเราจะทำข้อตกลงกันอย่างไร? เงื่อนไขที่จำเป็นในการบ่มเพาะให้นางเติบโตคืออะไร? สวนร้อยพฤกษาของเราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยท่าน และเมื่อสายเลือดของนางเติบโตเต็มที่เมื่อไหร่ เราขอส่วนแบ่งหนึ่งในสามของเลือดนาง ท่านคิดว่าอย่างไร?”

หลิงตู้ฉิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ตกลง!”

“แล้วท่านหลิงต้องการอะไรบ้างเพื่อช่วยในการบ่มเพาะนาง?” จือหมิงฮ่าวถาม