เมื่อการต่อสู้ระหว่างโม่หยูถังและหมิงเย่เริ่มต้น ซือโถวเหวินหยวนก็รู้สึกกระวนกระวายใจ
ตอนนี้ความสามารถการอักขระเวทย์ของหลิงตู้ฉิงถูกปิดผนึกแล้ว ความแข็งแกร่งของหลิงตู้ฉิงก็ลดลงอย่างมาก ตอนนี้เขาจึงเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในคฤหาสน์สราญรมย์ที่ต่อสู้ได้อย่างเต็มกำลัง แต่เขาไม่มีความมั่นใจเลยที่จะสามารถรับมือกับคนจำนวนมากขนาดนี้
“คนที่กินคนของสันเขาอสูรทมิฬทุกคนต้องตาย!” จี้จู่นำอสูรโลหิตทั้งสิบสองเข้าสู่คฤหาสน์สราญรมย์
“ห้ามแตะต้ององค์หญิงเหลียงเฟ่ยเอ๋อของพวกข้า!” ขันทีหลี่และขันทีคนอื่น ๆ ที่ตามเข้ามาก็ตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
หลังจากนั้นไม่นาน ผู้เชี่ยวชาญทั้งขอบเขตนภาและขอบเขตรวมแสงดารากว่าร้อยคนก็รีบกรูตามเข้ามาเช่นกัน เมื่อพวกเขาเห็นโจวจื่อซินที่อยู่ในอ่างเหล็ก พวกเขาก็เผยสีหน้าที่ให้ความรู้สึกโหยหาในทันที
“แค่คำเดียว ข้าขอกินแค่คำเดียว ข้าจะได้เข้าสู่ขอบเขตสวรรค์สักที!”
“ไม่! อย่างน้อย ๆ ก็ต้องแบ่งให้ข้าสักคำ อายุขัยของข้าใกล้จะหมดแล้ว อย่างน้อย ๆ ข้าขออยู่ต่ออีกสัก 50 ปี ขออีกเพียงแค่นั้นข้าก็สามารถทะลุผ่านไปถึงขอบเขตสวรรค์ได้แล้ว!”
“ข้ากำลังจะตายในไม่ช้า หากขวางข้าไม่ให้กินมัน ข้าจะลากมันผู้นั้นให้ตายไปกับข้าด้วย!”
เมื่อผู้เชี่ยวชาญกลุ่มใหญ่ต่างพุ่งเข้าหาโจวจื่อซิน
โจวจื่อซินที่นั่งอยู่ในอ่างเหล็กนางรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก ในขณะที่นั่งอยู่ในอ่างมือข้างหนึ่งของนางก็ได้กำเมล็ดดอกบัวปีศาจกระหายโลหิตไว้แน่น และอีกข้างหนึ่งถือเลือดที่นางได้รับมาจากซือโถวเหวินหยวน ตอนนี้นางกำลังรอช่วงเวลาที่เหมาะสมตามที่หลิงตู้ฉิงได้สั่งเอาไว้
ตอนนี้มีคนจำนวนมากกำลังพุ่งมาหานาง ซึ่งทำให้นางกลัวแทบตาย แต่ไม่ว่าจะกลัวแค่ไหนนางก็ยังคงมองไปที่หลิงตู้ฉิงและรอสัญญาณจากเขา
“ลงมือได้” หลิงตู้ฉิงสั่งขึ้นไปทางโจวจื่อซิน
เมื่อได้รับคำสั่ง โจวจื่อซินรีบเทเลือดของซือโถวเหวินหยวนลงบนเมล็ดดอกบัวปีศาจกระหายโลหิตพร้อมกับโคจรพลังวิญญาณของนางส่งไปเข้าไปในมันพร้อม ๆ กัน
ในเวลาเดียวกัน บรรดาผู้คนที่กำลังพุ่งเข้าหาโจวจื่อซินต่างก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสายเลือดพฤกษาสวรรค์ และเมื่อพวกสูดดมกลิ่นอายนี้เข้าไปพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงพลังชีวิตของพวกเขาที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาผู้คนที่เกือบจะสิ้นอายุขัยแล้วพวกเขารู้สึกว่าอายุขัยของพวกเขายืดออกไปอย่างน้อยไม่ 2 ก็ 3 ปี
เพียงแค่กลิ่นอายก็มีพลังมากขนาดนี้แล้ว และถ้าพวกเขาได้จิบเลือดล่ะ? หรือว่ากินเนื้อล่ะ?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ทุกคนก็ยิ่งคลั่งกันเข้าไปใหญ่!
แต่แล้วจู่ ๆ ในขณะที่พวกเขากำลังคลั่ง ทันใดนั้นภาพตรงหน้าที่พวกเขาเห็นก็เปลี่ยนไป
เมื่อโจวจื่อซินเทเลือดลงบนดอกบัวปีศาจกระหายโลหิต ในเสี้ยววินาทีดอกบัวที่น่าหลงใหลก็ผลิบานขึ้นจากเมล็ดดอกบัวปีศาจกระหายโลหิต
ภายใต้การหล่อเลี้ยงด้วยพลังวิญญาณของนางเป็นจำนวนมาก ดอกบัวก็เริ่มแตกตัวออกเป็นสองในทันที และจากสองก็กลายเป็นสี่ และจากสี่ก็กลายเป็นแปด…
ห่างออกไปไม่กี่สิบเมตร ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่จุดสูงสุดของขอบเขตนภาก็พุ่งเข้าหาโจวจื่อซินในพริบตา
อย่างไรก็ตามด้วยเวลาเพียงชั่วครู่ จำนวนของดอกบัวปีศาจกระหายโลหิตก็แพร่กระจายเต็มลานคฤหาสน์สราญรมย์จนนับไม่ถ้วน
ถึงแม้ว่าดอกบัวเหล่านี้จะดูเหมือนจริง แต่หากมีใครไปสัมผัสพวกมัน คนผู้นั้นก็จะรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นเพียงแค่ภาพมายา ไม่เพียงแต่ดอกบัวเหล่านี้จะเบ่งบานล่องลอยอยู่ในอากาศเพียงอย่างเดียว แต่ยังมีดอกบัวจำนวนมากที่กำลังเบ่งบานอยู่ในร่างของผู้เชี่ยวชาญที่บุกเข่ามาจำนวนนับไม่ถ้วน
ภาพบรรยากาศในลานคฤหาสน์สราญรมณ์ตอนนี้นั้นคล้ายกับว่ามันกลายเป็นทะเลสีเลือดยังไงยังงั้น
และก่อนที่จะมีใครสามารถตอบสนองได้ทัน ดอกบัวเหล่านี้ก็ได้หยั่งรากลึกลงไปในร่างกายของผู้คนจำนวนมากเหล่านี้ไปแล้ว
เมื่อรากของมันหยั่งลงไปในร่างของผู้เคราะห์ร้ายแล้ว ภาพที่ปรากฎขึ้นในเวลาต่อมาก็คือเลือดในร่างของคนผู้นั้นถูกมันดูดซะจนแห้งกรอบออกไปในทันที จากนั้นมันก็ยิ่งเบ่งบานทรงพลังและงดงามยิ่งขึ้น
ด้วยอำนาจของมัน ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราที่เผชิญกับการโจมตีเช่นนี้พวกเขาสิ้นชีพแทบจะทันทีก่อนที่พวกเขาจะได้เปล่งเสียงแห่งความเจ็บปวดออกมาด้วยซ้ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)