พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 240

เมื่อทุกคนเห็นวิธีทีหลิงตู้ฉิงร่างสัญญา พวกเขาก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบขึ้นมาทันที

เนื่องจากนี่มันคือสัญญาที่ร่างขึ้นด้วยพลังแห่งกฎระหว่างสวรรค์และโลก ซึ่งสัญญาเช่นนี้มันทรงพลังมากกว่าการเอ่ยคำสาบานต่อสวรรค์ มันไม่มีช่องโหว่ใด ๆ ให้ผู้ที่ทำสัญญาสามารถละเมิดได้เลย

หลังจากจือหมิงฮ่าวทำสัญญาเสร็จ ชายชราผู้หนึ่งได้เดินเข้ามาโค้งคำนับหลิงตู้ฉิง และพูดว่า “เมื่อพวกเรายอมเป็นข้ารับใช้ให้กับท่านแล้ว หน้าที่ของพวกเราคืออะไรงั้นหรือ?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบกลับ “ลูกของข้าจะขึ้นเป็นจักรพรรดิอาณาจักรจันทราในอีกไม่กี่วันนี้ หน้าที่ของพวกเจ้าก็คือต้องติดตามรับใช้เขา หากเจ้ารับได้เจ้าก็จงลงชื่อในสัญญาซะ”

เมื่อฟังหลิงตู้ฉิงจบ ชายชราผู้นั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาถอนหายใจและลงชื่อในสัญญา จากนั้นหลิงตู้ฉิงก็ได้รู้ว่าชายชราผู้นี้คือผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักบุปผาจันทรา

จากนั้นชายชราคนที่สามก็ก้าวออกมาและพูดว่า “อายุขัยของข้าตอนนี้ใกล้จะหมดแล้ว ถ้าหากข้ายอมเป็นข้ารับใช้ให้กับพวกท่าน แล้วข้าจะได้ส่วนแบ่งของเลือดจากผู้ครองสายเลือดพฤกษาสวรรค์รึเปล่า?”

หลิงตู้ฉิงหรี่ตาและตอบกลับ “มีเพียงข้าคนเดียวเท่านั้นที่สามารถกำหนดเงื่อนไขได้ และอีกอย่าง ซิน นั้นนางเป็นคนของข้า นางไม่ใช่โอสถสวรรค์เดินได้ให้พวกเจ้ามาดูดเลือดดูดเนื้อ นี่มันดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้สำนึกเลยสินะว่าทำไมตอนนี้เจ้าถึงต้องมาอยู่ที่นี่ ในเมื่อเจ้าโง่เง่าได้ถึงขนาดนี้ข้าก็คงไม่ต้องการเจ้าอีกต่อไป เจ้าควรตาย ๆ ไปได้แล้ว!”

เมื่อสิ้นเสียงของหลิงตู้ฉิง หัวของชายชราผู้นั้นก็หลุดออกจากบ่า

“ในเมื่อเขาตายไปแล้ว เจ้าก็เก็บแหวนมิติของเขาเอาไว้กับตัวก็แล้วกัน” หลิงตู้ฉิงหันไปพูดกับหลิงยี่เทียน

หลิงยี่เทียน เมื่อได้รับคำสั่งเขาก็รีบวิ่งไปเก็บแหวนทันที ส่วนโม่หยูถังก็เดินมาลากศพออกไปทิ้ง

“ใครจะเป็นคนต่อไป?” หลิงตู้ฉิงตะโกนถามขึ้น

เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นสด ๆ เช่นนั้น ต่อมาก็ไม่มีใครกล้าที่จะลองดีต่อรองอะไรอีก

ในบรรดา 17 คนที่ทำสัญญา มากกว่าครึ่งเป็นคนของสำนักต่าง ๆ ที่เหลือก็จะเป็นพวกผู้ลี้ภัยที่มาหลบอยู่ที่ทะเลชางหมาง

ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดได้กลายเป็นข้ารับใช้ของหลิงยี่เทียนโดยสมบูรณ์แล้ว

“พวกเจ้าจงไปที่คฤหาสน์ตระกูลหลิง และร่วมมือกับกองทหารของข้าเพื่อพาเหล่าเชลยศึกกลับมาที่นี่” หลิงตู้ฉิงสั่งการไปยังข้ารับใช้ใหม่ทั้ง 17 คน

ทั้ง 17 คนรับคำสั่งโดยไม่ปริปากพูดอะไร และบินออกไปทางคฤหาสน์ตระกูลหลิงทันที หลังจากที่พวกเขาออกคฤหาสน์สราญรมย์แล้ว พวกเขาต่างมองหน้ากันแววตาเศร้าสลด

ก่อนหน้านี้พวกเขาเป็นถึงตัวตนที่มีแต่ผู้คนให้ความเกรงใจ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นข้ารับใช้ให้กับเด็กที่ยังไม่รู้วิธีบ่มเพาะเลยด้วยซ้ำ นี่มันคือโศกนาฏกรรมของพวกเขาอย่างแท้จริง

“ท่านพ่อ แล้วเราจะเอายังไงดีกับสองคนนั่น?” หลิงยี่เทียนชี้นิ้วไปยังเฉินถิงฟางและคนของนาง

หลิงตู้ฉิง ยิ้มและตอบว่า “พ่อจะแยกพวกเขาไปขังเอาไว้ก่อน หากปล่อยออกมาตอนนี้มันรังแต่จะมีปัญหามากขึ้น เอาล่ะเดี๋ยวเมื่อบรรดาเชลยศึกมาถึง พ่อจะให้กองทหารส่วนตัวกับเจ้าไว้ได้ใช้งาน”

หลิงยี่เทียนตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ขอบคุณท่านพ่อ แล้วว่าแต่กองทหารของท่านลุงสามล่ะ…”

หลิงยี่เทียนเข้าใจเป็นอย่างดีว่ากองทหารที่ทรงพลังมากที่สุดนั้นถูกนำโดยหลิงฉุยฟง ซึ่งกองทหารเหล่านั้นได้รับการชี้แนะจากหลิงตู้ฉิงมาเป็นเวลานาน เขาจึงคิดว่าหากเขาได้กองทหารเหล่านั้นด้วยมันก็คงจะดี…

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “พ่อจะให้ทหารเหล่านั้นกับเจ้าด้วย นี่พ่อให้อะไรหลายอย่างไปกับเจ้ามากถึงขนาดนี้แล้วถ้าเจ้ายังคงไม่สามารถเป็นจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ได้ มันจะกลายเป็นเรื่องที่น่าอายมากเลยเจ้ารู้ใช่ไหม?”

ในระหว่างที่หลิงตู้ฉิงกำลังคุยกับลูกของเขาอยู่นั้น หลิงเจิ้งสงก็บินเข้ามาหา

“ท่านปู่มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?” หลิงตู้ฉิงถามขึ้น

หลิงเจิ้งสงส่ายหัวและพูดว่า “งานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพ จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ จากนั้นก็จะเหลือแต่พิธีสถาปนาราชวงศ์ใหม่ของยี่เทียน และขึ้นครองราชสมบัติ เวลา 2 วันมันก็คงจะเพียงพอ แต่ที่ปู่มาที่นี่ก็เพราะว่าปู่เจออะไรบางอย่าง”

พูดจบ หลิงเจิ้งสงได้หยิบตราหยกจักพรรดิขึ้นมาและมอบให้กับหลิงตู้ฉิง “ปู่จำได้ว่า ลูกของเจ้าว่านจุนต้องใช้มันในการบ่มเพาะ เมื่อปู่พบมัน ปู่ก็รีบเอามาให้เจ้าทันที”