ทันทีที่เหล่าเด็ก ๆ ได้ยินว่าหลิงตู้ฉิงจะไปยังศาลาศักดิ์สิทธิ์ ทุกคนก็เตรียมตัวพร้อมที่จะไปเช่นกัน
ด้วยสถานการณ์ก่อนหน้านี้ที่บรรดาผู้เชี่ยวชาญมากมายมาล้อมคฤหาสน์สราญรมย์เพราะต้องการชิงตัวโจวจื่อซิน บรรดาเด็ก ๆ จึงไม่สามารถออกไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระมานาน เมื่อพวกเขาได้ยินว่าพวกเขากำลังจะได้ไปศาลาศักดิ์สิทธิ์พวกเขาก็รู้สึกกระชุ่มกระชวย
ในเวลาเดียวกันกับที่หลิงตู้ฉิงพูดจบ ถังชี่หยุนและหมิงเทียนลี่ก็เดินออกมาและพูดกับ หลิงตู้ฉิงว่า “ท่านหลิง ในพริบตาเราอยู่ที่นี่มา 6 ปีแล้ว เราทำสิ่งที่ต้องทำสำเร็จแล้ว 2-3 ปีที่ผ่านมาเราได้สอนถึงสิ่งที่เราได้เรียนรู้ออกไปจนหมด ตอนนี้พวกเราคิดว่ามันคงถึงเวลาที่ต้องจากลาแล้ว”
หลิงตู้ฉิงมองไปที่ถังชี่หยุนและหมิงเทียนลี่แล้วพยักหน้าอย่างครุ่นคิด
“ท่านพ่อกับท่านแม่กำลังจะจากไปแล้วเหรอ?” หมิงจู้พูดด้วยสีหน้ากังวล
แม้ว่านางจะรู้อยู่แก่ใจนานแล้วว่าพ่อแม่ของนางจะต้องจากไป แต่นางก็ไม่คิดว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วเช่นนี้
ถังชี่หยุนยิ้มและพูดว่า “พี่ชายของเจ้าแต่งงานไปนานแล้ว และเจ้าเองก็แต่งงานกับยู่ชานแล้ว ในฐานะพ่อแม่ของพวกเจ้าเราได้ทำหน้าที่ของเราไปแล้ว ต่อไปจงเดินไปตามเส้นทางของตัวเอง พ่อกับแม่ก็ต้องค้นหาเส้นทางของเราเช่นกัน”
“แต่…” หมิงจู่รีบพูด “อยู่ต่ออีกสักวันสองวันได้ไหม ข้าจะได้รับใช้พวกท่านให้เป็นอย่างดีเป็นครั้งสุดท้าย!”
หมิงเทียนลี่ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่เลิกรา ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องแยกกันแล้ว เจ้าได้ทำหน้าที่ลูกกตัญญูแล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีกต่อไป”
“แต่… แต่…” หมิงจู้ไม่รู้จะพูดอะไร
หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “หมิงจู้ปล่อยพ่อแม่ของเจ้าไปเถอะ!”
“พวกเจ้าทำงานหนักเพื่อคนในตระกูลของข้ามาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตอนนี้ข้าจะให้รางวัลแก่เจ้า” พูดจบ หลิงตู้ฉิงวาดมือของเขาขึ้นในอากาศ และสัญญาที่เขาได้ลงนามกับถังชี่หยุนก็ปรากฏขึ้นเป็นตัวอักษรสีทองมากมายลอยอยู่ตรงหน้า
หลิงตู้ฉิงมองไปที่ถังชี่หยุนและพูดว่า “เจ้าควรรู้ว่ามีข้อสัญญาบางอย่างที่เจ้าได้ละเมิดไปบ้างแล้ว”
ถังชี่หยุนพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ตามสัญญาที่นางลงชื่อไว้นางได้ละเมิดกฎไปบางข้อ
จากนั้น…
ในสัญญา หัวข้อประโยคต่าง ๆ ที่ถังชี่หยุนละเมิดได้ถูกลบหายไปเหมือนควันในอากาศ ส่วนอักษรที่เหลือก็สลายหายกลายเป็นหมอกสีทองลอยไปเข้าสู่ร่างกายของนาง
“ขอบคุณ ท่านหลิง!” ถังชี่หยุนโค้งคำนับ
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและพูดว่า “ไม่เป็นไร อันที่จริงแล้วข้าก็ได้รับประโยชน์มากมายจากเจ้าเช่นกัน เอาล่ะ! เมื่อพวกเจ้าพร้อมแล้วก็ไปเถอะ!”
หมิงจู้พยักหน้าและพูดด้วยสีหน้าอาลัย “ท่านพ่อท่านแม่ ข้าจะไปส่งพวกท่าน!”
“ท่านพ่อตาแม่ยาย ข้าจะไปส่งท่านด้วย!” หลิงยู่ชานพูด
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้แต่งงานกันจริง ๆ แต่พวกเขาก็ได้กราบไหว้ต่อหมิงเทียนลี่และ ถังชี่หยุนแล้ว การเรียกพวกเขาว่าพ่อตาและแม่ยายจึงไม่เป็นการผิดประเพณีแต่อย่างใด
“ครูถัง ครูหมิง เราจะไปส่งพวกท่านด้วย!” เด็ก ๆ ทุกคนต่างก็พูดขึ้นเช่นกัน
ถังชี่หยุนและหมิงเทียนลี่พยักหน้าด้วยความพอใจและเดินออกจากคฤหาสน์สราญรมย์
จ้าวเหมิงลู่และเหลียงเฟ่ยเอ๋อเองก็กำลังจะไปส่งพวกเขาด้วย แต่ถูกหลิงตู้ฉิงหยุดไว้
“พวกเขาสามารถไปส่งได้ แต่พวกเจ้านั้นไม่ควร ดังนั้นจงอย่าไปเลย!” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้น
“สามี?” จ้าวเหมิงลู่และคนอื่น ๆ มองไปที่หลิงตู้ฉิงอย่างอยากรู้อยากเห็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)