พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 25

เมื่อหลิงตู้ฉิงนำโม่หยูถังไปที่ลานกลางเรือนเขาเห็น หวงยี่เฟยซึ่งยังไม่ได้กลับไปยังตระกูลมี่ยืนอยู่ที่หน้าประตู ที่ด้านข้างของเขามีร่างของคน 3 คนสลบไสลอยู่

หลิงตู้ฉิงเมื่อเห้นภาพเช่นนี้จึงเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ และสังเกตเห็นว่าหนึ่งในนั้นคือเจิ้นสีชวงที่เขาเคยได้มอบบทเรียนให้เมื่อไม่นานมานี้

เมื่อหวงยี่เฟยเห็นหลิงตู้ฉิงมาถึง เขาหันกลับมาและยิ้มให้หลิงตู้ฉิง “ปรมาจารย์หลิง ข้าไม่ได้จงใจสอดมือช่วยท่าน แต่พอข้ากำลังจะเดินออกไปด้านนอกประตู ไอ้พวกเวรทั้งสามนี่ดันมาขวางทางของข้า ดังนั้นข้าจึงใช้ยาพิษเล่นงานพวกมันเสียหน่อย แต่ถ้าปรมาจารย์หลิงต้องการเจรจากับพวกมัน ท่านก็รักษาพวกมันเองเถอะ”

หลังจากพูดเสร็จ หวงยี่เฟยก็ไม่สนใจคนที่หมดสติอยู่บนพื้น เขาหันหลังจากไปอย่างรวดเร็ว

หลิงตู้ฉิงมองไปยังเจิ้นสีชวงที่หมดสติบนพื้น เขายกเท้าขึ้นและเตะไปยังร่างของเจิ้นสีชวงอย่างแรงพร้อมกับส่งพลังวิญญาณแทรกซึมเข้าไปทั่วร่างกายของเจิ้นสีชวง

พลังวิญญาณที่หลิงตู้ฉิงใช้ในการเตะเจิ้นสีชวงนี้ช่วยถอนพิษออกจากร่างกายของเจิ้นสีชวง

เมื่อเจิ้นสีชวงได้สติเขาก็ลุกขึ้นมาอย่างสลึมสลือและตะโกนขึ้นว่า “สุนัขตัวไหนกล้าใช้ยาพิษกับข้า!”

หลังจากตะโกนจบเจิ้นสีชวงมองไปรอบ ๆ แต่แทนที่เขาจะเจอกับหวงยี่เฟย เขากลับเห็นหลิงตู้ฉิงที่ยืนอยู่ใกล้กับเขาแทน

เขาหันไปให้ความสนใจกับหลิงตู้ฉิงทันทีและตะโกนว่า “คนแซ่หลิงเจ้ากล้าทำให้ข้าบาดเจ็บ ตอนนี้ข้ามาเพื่อแก้แค้นเจ้า!”

หลิงตู้ฉิงไม่สนใจกับสิ่งที่เจ้นสีชวงพูด เขาถามสวนกลับว่า “เจ้าใช่ไหมที่เป็นคนพังประตูของข้า?”

“แล้วไง?” เจิ้นสีชวงแสดงอาการดูถูก “ประตูกระจอก ๆ นั่นของเจ้าแค่ข้าเตะเบา ๆ มันก็ปลิวแล้ว”

“ดี ข้าถือว่าเจ้ายอมรับแล้วนะ!” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ในเมื่อเจ้าพังประตูเรือนของข้า เจ้าก็มีหน้าที่ซ่อมแซมมันให้ดีจนกว่าข้าจะพอใจ!”

“เจ้าฝันกลางวันเกินไปแล้ว วันนี้ข้ามาที่นี่ก็เพื่อจะแก้แค้นแต่เจ้ากลับให้ข้าซ่อมประตูสับปะรังเคนี่ให้เจ้างั้นเหรอ เจ้าคิดบ้าอะไรอยู่?!” เจิ้นสีชวงในเวลานี้เขาเริ่มโคจรพลังวิญญาณบนร่างและเตรียมพร้อมจะเข้าโจมตีหลิงตู้ฉิง

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พลังวิญญาณของเจิ้นสีชวงเริ่มโคจร หลิงตู้ฉิงก็พุ่งเข้ามาประชิดตัว และใช้มือตะปบคอของเจิ้นสีชวงจากด้านหลังหยุดการโคจรของพลังวิญญาณเจิ้นสีชวงเอาไว้!

เมื่อสกัดการโคจรพลังวิญญาณได้เสร็จ หลิงตู้ฉิงจึงพูดขึ้น “เช่นนั้นข้าจะให้คุกเข่าสำนึกอยู่ตรงนี้ จนกว่าเมื่อไหร่ที่คนตระกูลของเจ้ามาเปลี่ยนประตูให้ข้าจนกว่าข้าจะพอใจ ข้าถึงจะปล่อยเจ้าไป!”

ในขณะที่พูด หลิงตู้ฉิงวาดอักขระเวทย์ลงบนร่างของเจิ้นสีชวงอย่างรวดเร็ว เพื่อปิดผนึกพลังวิญญาณของเขาไว้และบังคับร่างของเจิ้นสีชวงให้อยู่ในท่าคุกเข่าตรงหน้าประตูที่แตก

“ไอ้ระยำ!…” เจิ้นสีชวงรีบสาปแช่งทันที

อย่างไรก็ตามก่อนที่เจิ้นสีชวงจะสาปแช่งต่อไป ปากของเขาก็ถูกผนึกโดยหลิงตู้ฉิงทันที

จากนั้นหลิงตู้ฉิงใช้เท้าวาดอักขระเวทย์ลงบนพื้นรอบ ๆ กายของเจิ้นสีชวง

ตอนนี้สีหน้าของเจิ้นสีชวงนั้นบิดเบี้ยวไปด้วยความอาฆาต เขาไม่นึกว่าวันนี้ฝันอันหอมหวานที่เขาจะได้มาที่เรือนหลิงเพื่อแก้แค้นหลิงตู้ฉิง จะกลับกลายเป็นว่าเขาจะถูกทำให้อับอายอีกครั้ง โดยการถูกบังคับให้คุกเข่าและยังไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้อยู่ที่หน้าประตูนี้

หลิงตู้ฉิงไม่ได้สนใจเจิ้นสีชวง เขาหันหลังกลับและเตะผู้เชี่ยวชาญตระกูลเจิ้นทั้งสองให้ฟื้นขึ้นมา และบอกพวกเขาว่า “รีบกลับไปบอกเจ้านายของเจ้าให้มาที่นี่และซ่อมประตูให้ข้า!”

หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญตระกูลเจิ้นที่เห็นสภาพอันน่าอนาถของเจิ้นสีชวง เขาชี้ไปที่หลิงตู้ฉิงและตะโกนว่า “นี่เจ้ากล้าดูหมิ่นนายน้อยของข้าขนาดนี้ เจ้าอยากตายนักใช่ไหม รีบปล่อยนายน้อยของข้าเดี๋ยวนี้!”

หลิงตู้ฉิงโบกมือและพูดว่า “หยุดพูดมากได้แล้วข้ารำคาญ พวกเจ้าควรรีบกลับไปแจ้งเจ้านายของเจ้าได้แล้ว บอกกับเขาว่า หากประตูเรือนของข้าไม่ได้รับการเปลี่ยนใหม่ ชายผู้นี้จะต้องคุกเข่าอยู่อย่างนี้ตลอดไป!”