พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 260

เมื่อได้รับคำสั่งของหลิงตู้ฉิง มี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยก็หันกลับไปขึ้นรถ แน่นอนว่าหลิงเทียนหยุนเองก็ขึ้นรถและเตรียมตัวออกเดินทาง

ในขณะที่หลิงตู้ฉิงกำลังจะจากไป เหริ่นอี้ฟางพูดว่า “ถ้าพวกเจ้าต้องการจากไปก็จงไปซะข้าจะไม่ขวาง แต่นางเป็นสมาชิกคนหนึ่งในภูเขาฟีนิกซ์ของข้า นางต้องอยู่!”

เสี่ยวเยว่เฟิงพูดกับหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “นายท่าน… “

หลิงตู้ฉิงเหลือบมองไปที่เหริ่นอี้ฟาง จากนั้นมองไปที่เสี่ยวเยว่เฟิงและพูดว่า “พวกเขาถูกไล่ล่ามาอย่างน่าสังเวชจนในที่สุดก็ต้องมาลงเอยเป็นผู้ลี้ภัยอยู่ที่ทะเลชางหมางเช่นนี้ แต่ยังมีหน้ามาทำโอหังลอยหน้าลอยตาอยู่ต่อข้าแบบนี้อีกงั้นเหรอ? มากับข้า ข้าจะแจ้งภูเขาฟีนิกซ์และให้เจ้าเข้าสู่วรรณะปกครองของพวกเขา ส่วนสำหรับไอ้คนกลุ่มนี้ ข้าจะแจ้งภูเขาฟีนิกซ์ให้ไล่พวกเขาออกไป ข้าเชื่อว่าภูเขาฟีนิกซ์จะต้องทำตามคำสั่งของข้าแน่นอน”

ก่อนที่เสี่ยวเยว่เฟิงจะพูดอะไร เหริ่นอี้ฟางก็หัวเราะเยาะ “เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงจะทำให้นางเข้าสู่วรรณะปกครองได้? แถมเจ้ายังบอกว่าสามารถขับไล่พวกข้าออกจากภูเขาฟีนิกซ์ได้งั้นเหรอ? นอกจากนี้นางเป็นสมาชิกของเผ่าพันธุ์เรา ดังนั้นนางต้องฟังคำสั่งของนายน้อยของเราเสมอ”

เหริ่นอี้ฟางที่ไม่ทราบถึงความลึกลับของหลิงตู้ฉิง ซึ่งผิดกับเสี่ยวเยว่เฟิงที่รู้หลายอย่างเกี่ยวกับความลึกลับของเขา ถ้าเขาสามารถสอน ‘คาถาวัฏจักรศักดิ์สิทธิ์’ ให้นางได้ การเข้าร่วมกับวรรณะปกครองก็ไม่ใช่เรื่องตลก

นางพูดอย่างซาบซึ้ง “ขอบคุณมากนายท่าน แต่ข้ายังไปไม่ได้ ข้ายังมีน้องสาวและนางยังอยู่ในฐานบัญชาการหลัก ข้าต้องไปรับนางก่อนและข้าหวังว่านายท่านจะสามารถทำให้ความปรารถนานั้นเป็นจริงแก่ข้าได้”

“งั้นก็ไปรับนางเดี๋ยวนี้” หลิงตู้ฉิงออกคำสั่งราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดา

เสี่ยวเยว่เฟิงมองไปที่เหริ่นอี้ฟาง แต่สิ่งที่นางได้รับคือท่าทีที่เย็นชาของเหริ่นอี้ฟาง

“นี่เจ้าจะขัดคำสั่งข้าและจากไปจริง ๆ งั้นเหรอ? เจ้าเชื่อคำโกหกของเขางั้นเหรอ?” เหริ่นอี้ฟางพูดอย่างเย็นชา “เจ้ารู้หรือไม่ว่าการกระทำของเจ้าหมายถึงอะไร? เจ้ากำลังกลายเป็นคนทรยศต่อคนของเราทั้งหมด!”

เสี่ยวเยว่เฟิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า “เชื้อสายของข้าสืบทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ซึ่งจนถึงปัจจุบันคงมีแค่ครอบครัวข้าพวกเดียวเท่านั้นที่เหลืออยู่ เมื่อพ่อแม่ของข้าหนีออกจากภูเขาฟีนิกซ์ พวกเขาเองก็ได้ต่อสู้แบบเดิมพันชีวิต และข้ากลัวว่าพวกเขาเองก็น่าจะตายไปแล้ว ดังนั้นตอนนี้จึงเหลือข้าและน้องสาวของข้าเท่านั้นที่ยังคงเหลือรอด และตอนนี้นายท่านอนุญาตให้ข้าสองพี่น้องเข้าร่วมกับวรรณะปกครองแล้ว นับแต่นี้เป็นต้นไปข้าและน้องสาวขอตัดความสัมพันธ์กับพวกท่านนับแต่เป็นต้นไป”

“ดี! ดีมาก!” เหริ่นอี้ฟางหัวเราะ “ในเมื่อเจ้าต้องการทรยศเรา ดังนั้นอย่าโทษว่าข้าเลือดเย็นก็แล้วกัน เจ้าคิดว่าการเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์นั้นพิเศษมากนักเหรอไง? เจ้ารู้รึเปล่าว่าพวกข้าเองก็มีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์ด้วยเช่นกัน สำหรับน้องสาวของเจ้า เนื่องจากเจ้าต้องการหักหลังพวกเรา นางจะต้องติดตามเราจนกว่านางจะสามารถชดใช้บาปของเจ้าจนหมด!”

“นายท่าน…” เสี่ยวเยว่เฟิงเอ่ยอย่างกังวล

เสี่ยวเยว่เฟิงรู้ดีว่าไม่ว่านางจะมีพลังมากแค่ไหน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่นางจะใช้กำลังของตัวเองเพียงอย่างเดียวเพื่อพาน้องสาวของนางออกจากฐานบัญชาการหลักของกลุ่มเสื้อคลุมโลหิต

และที่สำคัญน้องสาวนางเป็นคนในครอบครัวคนเดียวที่นางมี นางจึงกังวลมากว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับน้องสาว

หลิงตู้ฉิงพูดเบา ๆ “สอยเขาลงมา แล้วเราจะไปที่ฐานบัญชาการหลักของกลุ่มเสื้อคลุมโลหิตกัน”

“นี่พวกแกกล้างั้นเหรอ!” เหริ่นอี้ฟางอารมณ์พุ่งปรี้ด ในขณะเดียวกันเขาก็หันกลับและเตรียมตัวที่จะหนีทันที

อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังจะหนี เสี่ยวเยว่เฟิงก็ได้ปลดปล่อยพลังวิญญาณสายเลือดของนางห่อหุ้มเหริ่นอี้ฟางไว้

และความแตกต่างของพลังระหว่างผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์และผู้เชี่ยวชาญที่ระดับต่ำกว่าก็ปรากฎขึ้นแก่สายตา เหริ่นอี้ฟางไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ในทันที

เหริ่นอี้ฟางรู้สึกตกตะลึงมาก นอกเหนือจากการรับรู้ถึงความแตกต่างในพลังของเสี่ยวเยว่เฟิงกับตัวเองแล้ว เขายังรู้สึกถึงการถูกข่มจากสายเลือดที่เหนือกว่าของนาง

เนื่องจากเขาเป็นคนที่มาจากภูเขาฟีนิกซ์ เขาก็เป็นคนที่มีสายเลือดฟีนิกซ์ไหลเวียนอยู่ด้วยเช่นกัน

เหตุผลที่เขาไม่อ่อนข้อให้เสี่ยวเยว่เฟิงก็เพราะเขามั่นใจว่าสายเลือดของเขานั้นสูงส่งกว่าเสี่ยวเยว่เฟิง

แต่ในขณะนี้เขากลับรู้สึกถึงการข่มจากสายเลือดที่เหนือกว่าอยู่หลายขั้น ซึ่งแม้ว่าจะเป็นนายน้อยจากกลุ่มของเขาเอง เขาก็ยังไม่เคยรู้สึกกดดันได้ถึงขนาดนี้มาก่อน

มีเพียงตอนที่เขาไปเยี่ยมเผ่าจักรพรรดิที่ภูเขาฟีนิกซ์ที่เขารู้สึกแบบนี้

เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่คนตรงหน้าพูดจะเป็นเรื่องจริง สายเลือดของผู้หญิงคนนี้ได้เป็นถึงวรรณะปกครองแล้วจริง ๆ? เขาทั้งตกใจและสับสน

เสี่ยวเยว่เฟิงจับเหริ่นอี้ฟาง และมองไปที่หลิงตู้ฉิง “นายท่าน จะให้ข้านำพวกเราตรงไปที่ฐานบัญชาการหลักของกลุ่มเสื้อคลุมโลหิตเลยงั้นเหรอ? มันจะดีกว่าไหมถ้าให้ข้าไปคนเดียว?”