พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 314

ความรู้สึกของเย่ชิงเฉิงในตอนนี้ยุ่งเหยิงไปหมด ในฐานะลูกสาวเจ้าสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ ที่ผู้คนนับล้านต้องแหงนมองดูนาง แต่แล้วทำไมชะตาชีวิตของนางถึงต้องกลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้? ทำไมนางต้องมาถูกบังคับให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ที่นางเพิ่งรู้จักกับเขาได้ไม่เท่าไหร่แถมนางยังไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาอีกต่างหาก?

สำหรับนางแล้วนี่เป็นเรื่องยากมากที่จะยอมรับ อย่างไรก็ตามบุคคลที่อยู่ตรงหน้านางได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเขานั้นมีทักษะที่ทรงพลังจนถึงขั้นที่ตอนนี้นางเชื่ออย่างสนิทใจว่า หลิงตู้ฉิงสามารถแก้ปัญหาของสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ได้ และถึงแม้ว่านางจะดึงดันไม่ยินยอมเขาตอนนี้ แต่ในเวลาไม่ช้าก็เร็วนางก็ต้องแต่งงานกับเขาอยู่ดี ดังนั้นเมื่อเขาดูเหมือนจะมีอะไรในใจบางอย่างจนรีบอยากได้นางมาก นางจึงยอมประนีประนอม

ทางด้านของหลิงตู้ฉิง เนื่องจากเย่ชิงเฉิงตอบตกลง เขาจึงจัดเตรียมห้องหอทันที สำหรับผู้บ่มเพาะการแต่งงานไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตรองหรือต้องมีการผูกแถบผ้าสีแดงใด ๆ ให้มันวุ่นวาย บางครั้งพิธีการแต่งงานมันก็เป็นอะไรที่เรียบง่าย คือเพียงแค่ทั้งสองคนเข้าไปในห้องหอแล้วจากนั้นก็เป็นอันจบพิธี

เนื่องจากเย่ชิงเฉิงตอนนี้กำลังรู้สึกเศร้าเป็นอย่างมาก อาจพูดได้ว่านางไม่พอใจกับการบีบบังคับของหลิงตู้ฉิง นางนั่งเฉย ๆ นิ่ง ๆ ไม่แสดงออกอะไรทั้งนั้นและปล่อยให้หลิงตู้ฉิงทำตามสิ่งที่เขาต้องการ

อย่างไรก็ตาม นางไม่ได้รู้เลยว่าการแสดงออกของนางในตอนนี้ มันจะเป็นสิ่งที่หลิงตู้ฉิงต้องการเป็นที่สุด

สิ่งที่เขาอยากรู้ตอนนี้คือความเชื่อมโยงลึกลับระหว่างความปรารถนาและอารมณ์

ด้วยน้ำตาในดวงตาของนางที่ไหลออกจากดวงตาโดยไม่รู้ตัว ในที่สุดหลิงตู้ฉิงก็ค้นพบความลึกลับของอารมณ์และความปรารถนาจากเย่ชิงเฉิง

จากนั้นพิธีร่วมหอก็เริ่มอย่างเป็นทางการ…เย่ชิงเฉิงรู้สึกได้ว่าตอนนี้สถานะตัวตนของนางเปลี่ยนไปแล้ว

ด้วยความเศร้าในใจ นางจึงหลั่งน้ำตาออกมาให้กับโชคชะตาที่อับจนอย่างเงียบ ๆ แต่มีสิ่งหนึ่งที่นางไม่สังเกตเห็นเลย…นั่นคือในขณะนี้ได้มีกระแสพลังวิญญาณจำนวนมหาศาลกำลังบ้าคลั่งหมุนวนอยู่ในห้องหอ

หลังจากนั้นไม่นานการร่วมหอก็จบสิ้นอย่างเป็นทางการ หลิงตู้ฉิงในเวลานี้ก็ได้กอดเย่ชิงเฉิงไว้ในอ้อมแขน

หลังจากสัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์อันลึกลับระหว่างอารมณ์และความปรารถนาแล้วเขาก็เข้าใจวิถีทางของโลกมากขึ้น เขายังไม่ได้ลุกจากไปไหน แต่กลับรั้งอยู่บนเตียงและกอดเย่ชิงเฉิงเอาไว้

“เจ้าเศร้า และเจ้าก็เกลียดข้าด้วย!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของนางอีกครั้ง นางเอ่ยถามขึ้นด้วยความคับข้องใจ “ข้าไม่ควรเศร้างั้นเหรอ?” นางถามเสียงดัง “ข้าไม่ควรจะเคียดแค้นเจ้างั้นเหรอไง!?”

“แล้วเจ้าจะเศร้าทำไม แล้วจะไม่พอใจทำไม?” หลิงตู้ฉิงถาม

“ก็ข้าเกลียดเจ้าและเจ้าก็ทำให้ข้าเสียใจ!” เย่ชิงเฉิงร้องไห้ “เจ้าบังคับให้ข้าแต่งงานกับเจ้า เจ้าอาศัยความสามารถที่ข้าจำเป็นต้องพึ่งเจ้ามาบังคับฝืนใจข้า ข้าไม่ควรเกลียดเจ้า ข้าไม่ควรเสียใจงั้นเหรอไง?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “เจ้าเชื่อรึเปล่าว่าที่ข้าต้องบังคับเจ้า นั่นก็เพราะข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าจริง ๆ เจ้าคิดว่าเพียงเพราะเจ้ามีสมบัติวิเศษระดับสูงมากมายอยู่กับตัวข้าถึงสนใจเจ้างั้นเหรอ? หรือเจ้าคิดว่าเป็นเพราะฐานะของเจ้าที่สูงส่งเป็นถึงลูกสาวของเจ้าสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ เจ้าเลยคิดว่าข้อนี้มันส่งผลให้ข้าสนใจเจ้าใช่ไหม? ข้าอยากจะบอกให้เจ้ารู้ไว้ เมื่อเจ้ารู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของข้า เจ้าจะพบว่าสิ่งที่เจ้าพึ่งพาทั้งหมดเมื่ออยู่ต่อหน้าข้าพวกมันล้วนแล้วแต่ไร้ประโยชน์ ถ้าข้าอยากจะชิงอาวุธวิเศษระดับจักรพรรดิของเจ้า ข้าสามารถแย่งมันมาได้โดยที่เจ้าไม่มีทางจะต่อต้านเลยด้วยซ้ำ”

“ในฐานะที่เจ้าเป็นลูกสาวของเจ้าสำนัก สำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ เจ้าคงเคยได้ยินทักษะในตำนานของตำหนักศาสตราศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นทักษะระดับสูงที่สุดในการใช้ปรับแต่งสมบัติวิเศษ แถมยังสามารถใช้ควบคุมศาสตราวุธต่าง ๆ ได้ชั่วคราวอีกด้วยใช่ไหม? ข้าขอบอกกับเจ้าว่าข้าเองก็สามารถใช้ทักษะนั้นได้เช่นกัน”

เย่ชิงเฉิงตกใจและหยุดรู้สึกเศร้าทันที นางถามอย่างงุนงง “นี่เจ้ารู้จักทักษะนั้นได้อย่างไรเจ้าเป็นใครกันแน่?”

“อันที่จริงเจ้าก็กำลังพยายามเดาภูมิหลังของข้าอยู่ใช่ไหมล่ะ” หลิงตู้ฉิงยิ้ม

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องได้รับเศษเสี้ยวความทรงจำของผู้เชี่ยวชาญในอดีตระหว่างที่เจ้าเกิดแน่ ๆ แต่ความทรงจำของใครกันที่เจ้าได้รับมา? ตลอดประวัติศาสตร์นับร้อยนับพันปีหรือนับหมื่นปีไม่เคยมีใครเรียนรู้วิถีการบ่มเพาะมากมายเช่นเจ้า! เอ๊ะ! ข้าเข้าใจแล้ว ในระหว่างที่เจ้าวนเวียนอยู่ในวัฏจักรเวียนว่ายตายแล้วเกิดใหม่ เจ้าก็เปลี่ยนแปลงตัวตนอยู่ตลอดเวลาไปเรื่อย ๆ จนเจ้ามาเกิดใหม่และกลายเป็นคนที่รู้วิชาของทุกสำนักงั้นสิใช่ไหม?”

“เจ้าเดาไม่ถูกหรอก แต่ไม่ต้องห่วงต่อไปเจ้าจะรู้เองว่าข้าเป็นใคร” หลิงตู้ฉิงพูด “ตอนนี้เจ้ารู้กลเม็ดทั้งหมดของข้าแล้ว เจ้ายังคิดว่าข้าบังคับเจ้าอยู่ไหม?”

“ข้ายังคิดว่าเจ้าบังคับข้าอยู่!” เย่ชิงเฉิงพูดอย่างขมขื่น “ข้าไม่มีความรู้สึกใด ๆ กับเจ้า ข้าพบกับเจ้าแค่สี่ครั้งแต่เจ้ากลับบังคับให้ข้าแต่งงานกับเจ้า นี่มันไม่ได้เรียกว่าเจ้าบังคับงั้นเหรอไง?”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัวโดยไม่รู้จะพูดอะไร