พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 347

อู่จิ๋วที่ได้รับคำสั่งก็ส่งข้อความนี้ให้ผู้ดูแลการประมูลทราบทันที

“แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน เมื่อครู่ข้าเพิ่งได้รับข้อความจากผู้ขาย ซึ่งผู้ขายได้แจ้งว่า ให้ผู้ประมูลทุกท่านนำวัสดุที่ล้ำค่าที่สุดขึ้นมาให้ประเมินก่อนที่เขาจะตัดสินใจว่าจะขายสิทธิ์นี้ให้ใคร!” ผู้ดูแลการประมูลประกาศขึ้น

“หยกจรัสแสง!” เสียงดังขึ้นทันทีจากห้องหมายเลข 2 และเสียงนั้นยังดังขึ้นอีกว่า “และข้าจะให้ กระดูกศักดิ์สิทธิ์ ไปด้วยอีกชิ้นหนึ่ง!”

เมื่อได้ยินราคาที่สันเขาทรราชเสนอ ทุกคนก็พากันลุกฮือ

“สันเขาทรราชนี่ช่างร่ำรวยจริง ๆ ตอนแรกพวกเขาก็เสนออาวุธระดับจักรพรรดิออกมาและตอนนี้พวกเขาก็เสนอ กระดูกศักดิ์สิทธิ์ อีก”

“กระดูกนั่นคืออะไร?” มีคนถามด้วยความประหลาดใจ

“กระดูกศักดิ์สิทธิ์ คือกระดูกในร่างกายของผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสุดและรวมไปถึงกระดูกในร่างของเหล่าอสูรศักดิ์สิทธิ์” บางคนที่รู้จักมันอธิบายด้วยท่าทีโอ้อวด

“พวกอสูรศักดิ์สิทธิ์มันจะตายได้ยังไง? แล้วผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งจนถึงมีกระดูกเช่นนั้นได้ ไม่ใช่ว่าพวกเขาอยู่ยงคงกระพันอย่างงั้นเหรอ? และที่สำคัญผู้เชี่ยวชาญอย่างเรา ๆ จะไปเอากระดูกแบบนี้มาจากตัวตนเหล่านั้นได้ยังไง?”

“……”

ไม่มีใครสามารถตอบคำถามนั้นได้ ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็เป็นเพียงแค่กลุ่มคนที่อยู่ในขอบเขตสวรรค์เท่านั้น พวกเขาจะไปสามารถหยั่งรู้ถึงเรื่องราวของตัวตนระดับเหนือจินตนาการเหล่านั้นได้อย่างไร?

เมื่อได้ยินว่าคนของสันเขาทรราชได้เสนอกระดูกศักดิ์สิทธิ์แล้ว ผู้คนในห้องพิเศษห้องอื่น ๆ ก็เงียบลงเป็นเวลานาน

แต่เมื่อหลังจากพบว่ายังไม่มีการประกาศยุติการประมูลใด ๆ ทุกคนจึงเริ่มเสนอราคากันต่อด้วยความหวังอันริบหรี่

“สามี พวกเขาถึงขนาดนำกระดูกศักดิ์สิทธิ์มาแลกเปลี่ยน!” เย่ชิงเฉิงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยขณะที่นางพูดว่า “ด้วยกระดูกนั่นท่านจะสามารถสร้างอาวุธวิเศษระดับจักรพรรดิได้แน่นอน แต่ต่อให้ท่านจะไม่เอามันมาสร้างอาวุธเราก็ยังเอามันมาศึกษาพลังที่แฝงอยู่ในมันได้ ซึ่งความรู้เหล่านั้นมันก็มีประโยชน์มากเช่นกัน”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าเล็กน้อย “รอดูต่อไปอีกสักหน่อย ให้โอกาสคนอื่น ๆ ได้เสนอราคามาก่อนอีกสักพัก”

หานซ่งหยวนและหยูจิ้งเฉิงมองไปที่หลิงตู้ฉิงทันที ราวกับว่าพวกเขากำลังมองคนโง่เง่า

นี่ถ้าขนาดกระดูกศักดิ์สิทธิ์ เจ้ายังไม่ต้องการแล้วมันจะยังมีของอะไรที่เจ้าต้องการอีก?

ตามมูลค่าถ้าเทียบกันแล้ว กระดูกศักดิ์สิทธิ์ นั้นมีค่ามากกว่าหินจันทราศักดิ์สิทธิ์ด้วยซ้ำ แม้แต่กู่ตงฉิงและเย่หยูหลันก็มองไปที่หลิงตู้ฉิงอย่างสงสัยโดยไม่รู้ว่าเขากำลังรออะไรอยู่

ในทางกลับกัน คนที่อยู่กับหลิงตู้ฉิงมานานต่างก็ไม่ได้พูดอะไร เนื่องจากพวกเขาไว้วางใจในตัวหลิงตู้ฉิง

ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งรอฟังราคาใหม่ที่ใครบางคนอาจเสนอขึ้นมา คนของตำหนักเทพเหมันต์ก็ส่งเสียงขึ้น

คนของตำหนักเทพเหมันต์พูดขึ้นอย่างช้า ๆ “พวกเรา ตำหนักเทพเหมันต์ ขอเสนอราคาด้วย หยกจันทราเยือกแข็ง น้ำหนักครึ่งกิโลกรัม!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ก่อนที่จะรอให้คนอื่นเสนอราคา หลิงตู้ฉิงหันไปพูดกับ อู่จิ๋ว ทันที “ไปพบกับตำหนักเทพเหมันต์กับข้า!”

อู่จิ๋วอดไม่ได้ที่จะเตือนหลิงตู้ฉิง หลังจากที่ได้ยินว่า “แม้ว่า หยกจันทราเยือกแข็ง จะมีค่า แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะใช้ได้ ในแง่ของมูลค่าการใช้งานมันด้อยกว่ากระดูกศักดิ์สิทธิ์และหยกจรัสแสงของสันเขาทรราชเป็นอย่างมาก ท่านหลิงแน่ใจหรือว่าต้องการไปพบกับคนของตำหนักเทพเหมันต์?”

“ตำหนักเทพเหมันต์!” หลิงตู้ฉิงเน้นย้ำอีกครั้ง

“ข้าเข้าใจแล้ว!” อู่จิ๋วหันกลับไป

เขาได้เตือนหลิงตู้ฉิงในสิ่งที่เขาควรเตือนแล้ว แต่ถ้าหากหลิงตู้ฉิงยังคงยืนกราน เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดต่ออีก

หานซ่งหยวนที่เห็นเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นว่า “พี่หลิง ตระกูลของข้ามีหยกจันทราเยือกแข็งอยู่ ถ้าท่านเต็มใจที่จะแลกเปลี่ยนกระดูกศักดิ์สิทธิ์ให้ข้า ข้าจะให้คนในครอบครัวของข้าส่งหยกจันทราเยือกแข็งให้ท่าน”

หลิงตู้ฉิงถามกลับ “ตระกูลของเจ้าสามารถส่งมอบมันให้ข้าได้ภายใน 3 ปี รึเปล่า?”

เมื่อได้ยินคำถามเช่นนี้ หานซ่งหยวนตอบกลับด้วยสีหน้าที่บูดเบี้ยว “ข้าเกรงว่าจะไม่ได้…”