พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 354

ข้อดีที่หลิงตู้ฉิงและคนของเขาอาศัยอยู่ในเรือนบนยอดเขาเหนือสระหยูหลันนั่นก็คือ พวกเขาสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงของสระหยูหลันได้ง่ายที่สุด

ทันทีที่เวลาเที่ยงคืนมาถึง พื้นดินบริเวณรอบ ๆ ต่างก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนเกือบทำให้หลายคนล้มลง

“ถึงเวลาแล้ว ทุกคนจงทำตามคำสั่งก่อนหน้านี้ของข้า จงเตรียมตัวให้ดี” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้น

เมื่อสิ้นเสียงของหลิงตู้ฉิง ค่ายกลกระบี่เหินเมฆาก็ถูกเปิดใช้งานทันทีเพื่อปกป้องเหล่าผู้คนที่อยู่ในเรือน จากนั้นหลิงตู้ฉิงก็เฝ้าดูสถานการณ์ที่กำลังจะโกลาหลอย่างเงียบ ๆ

ในเวลานี้ นอกเหนือจากคนที่มีเป้าหมายในใจแล้ว บรรดาผู้คนที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับสระหยูหลันต่างก็เริ่มตื่นตระหนก

“นั่นมันคืออะไร? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” หลายคนตัวสั่นด้วยความกลัวขณะที่พวกเขาตะโกนถาม

ในช่วงเวลาที่ทุกคนต่างตื่นตระหนก บางคนที่ยังพอมีไหวพริบก็สังเกตเห็นแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาจึงรีบออกจากบริเวณสระหยูหลันทันที อย่างไรก็ตามมันก็ยังมีบางคนที่ยังคงเฝ้ารอเวลาที่กล้วยไม้หยกจะบานสะพรั่ง

“ตู้ม!!!…”

เสียงระเบิดดังขึ้นอีกรอบ ส่งผลให้ผู้คนที่กำลังวิ่งอยู่ก็หันกลับมาอย่างช่วยไม่ได้ ซึ่งพวกเขาก็ได้พบว่าสระหยูหลันนั้นหายไปแล้ว

สระหยูหลันสีเขียวหยกที่มีความกว้างกินรัศมีหลาย 10 เมตร จู่ ๆ น้ำทั้งหมดในทะเลสาบก็ถูกระเบิดกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้า

คราวนี้แม้แต่คนที่โง่ที่สุดและคนที่โลภที่สุดก็รู้แล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติและเริ่มวิ่ง

“ตู้ม!!!…”

เสียงดังขึ้นอีกครั้ง รอบนี้บรรดาเรือนต่าง ๆ ที่อยู่รอบสระหยูหลัน รวมทั้งโคลนและหินที่อยู่ใต้สระทั้งหมดก็ถูกระเบิดขึ้นไปบนท้องฟ้า

คราวนี้ทุกคนก็ได้เห็นพื้นที่ใต้สระหยูหลัน

เมื่อน้ำและดินโคลนทั้งหมดในสระหยูหลันถูกระเบิดออกไป ทุกคนก็เห็นพื้นผิวกระจกสีเขียวมรกตที่อยู่ก้นสระหยูหลันอย่างชัดเจน

ในเวลานี้ทุกคนได้รู้แล้วไม่ว่าจะเป็นสระหยูหลัน หรือสิ่งปลูกสร้างต่าง ๆ โดยรอบล้วนถูกสร้างขึ้นบนกระจกสีเขียวมรกต

สำหรับตอนนี้ภายใต้กระจกสีเขียวมรกต มีคนเห็นร่างหนึ่งกำลังชกผิวกระจกอย่างรุนแรง

“ตู้ม!!!…”

เสียงดังขึ้นอีกครั้งและพื้นผิวทั้งหมดของกระจกก็เด้งขึ้น อย่างไรก็ตามหลังจากที่กระเด้งขึ้นไปประมาณ 1 ฟุต พื้นผิวของกระจกก็หยุดสั่นไหวและกลับสู่สภาพสงบเช่นก่อนหน้า

“ถึงเวลาที่เราต้องลงมือหรือยัง?” หนิวฮ่าวตงหันไปทางเก๋อหงเฟย และถามขึ้น

เก๋อหงเฟย ไม่ได้ตอบคำถาม แค่กลับหันไปมองที่ชายชราที่อยู่ข้างๆเขาและถามว่า “พี่เซินหมิง ท่านคิดว่าถึงเวลาที่เราจะต้องลงมือแล้วหรือยัง? สำนักอักขระวิญญาณของท่านแข็งแกร่งกว่าเรามาก ดังนั้นเราจะฟังคำสั่งของท่าน”

“ยังไม่ถึงเวลา!” ชายชราส่ายหัว

หนิวฮ่าวตงรู้สึกกังวลเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดว่า “เจ้าสำนักกู๋ มันน่าจะดีกว่าถ้าเรารีบลงมือ ถ้าขืนเรารอต่อไปข้ากลัวว่าผู้อาวุโสท่านนั้นจะหาว่าเราจงใจไม่ช่วยหลังจากเขาออกจากผนึกได้”

กู่เซินหมิงยังคงยืนกรานและส่ายหัว “พลังของเราไม่มีประโยชน์อะไรกับผนึกป้องกันที่ขังเขาไว้ด้านล่างนั่น เรามีหน้าที่แค่ช่วยเขาเมื่อเขาออกจากด้านล่างนั่นได้ ฉะนั้นตอนนี้พวกเราทำได้แค่รอดูไปก่อนเท่านั้น”

ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังคุยกันก็มีเสียงระเบิดขึ้นอีกครั้ง