พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 36

คำพูดของเจี้ยนหนีฉาง ทำให้ทุกคนตกใจ

งานเลี้ยงของตระกูลที่น่าจะเต็มไปด้วยความชื่นมื่น แต่กลับมีคนวางยาพิษในอาหาร

พวกนักฆ่าต้องการกำจัดพวกเขาทั้งหมดไม่เว้นแม้กระทั่งเด็กตัวเล็ก ๆ?

มี่ไลพูดอย่างเยือกเย็น “นายท่าน ข้าจะสั่งให้คนปิดผนึกภัตตาคารแห่งนี้และค้นหาคนที่วางยาพวกเรา!”

หลิงตู้ฉิงพูด “จริง ๆ แล้วมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับภัตตาคารแห่งนี้หรอก มันเป็นฝีมือของนักฆ่าที่หนีรอดไปได้เมื่อครู่น่ะ ข้าสัมผัสได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในระแวกนี้นี่แหละ”

ไร้เงาพูดอย่างหดหู่ “นายท่าน ทำไมข้าสัมผัสอะไรไม่ได้เลย ท่านช่วยบอกข้าได้ไหมว่ามันอยู่ที่ไหน ข้าจะไปฆ่ามันทันที”

ในฐานะที่เป็นนักฆ่า การเปลี่ยนบทบาทของไร้เงาจากผู้ล่าเป็นผู้ถูกล่า ไร้เงาย่อมมีความรู้สึกที่ไม่มีความสุขเอาเสียเลย

หลิงตู้ฉิงตอบ “มันอยู่ห่างไปประมาณ 200 ก้าว ทันทีที่เจ้าเริ่มเคลื่อนไหวมันก็จะหนีไป”

อันที่จริงหลิงตู้ฉิงยังไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนได้ว่านักฆ่าอยู่ที่ไหน แต่เขาสามารถรู้สึกถึงกลิ่นอายสังหารลาง ๆ ที่นักฆ่าปล่อยออกมา แน่นอนว่าถ้าเขาต้องการตามล่านักฆ่าจริง ๆ ด้วยความแข็งแกร่งของเขานี้ย่อมไม่มีปัญหาอะไร แต่เขาไม่สามารถทำได้เนื่องจากเขาจำเป็นต้องปกป้องบรรดาลูก ๆ ของเขาที่อยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

ดังนั้นการไล่ล่านี้เขาจึงต้องฝากความหวังไว้ที่ไร้เงาและพวกผู้คุ้มกันเท่านั้น

เมื่อไร้เงาได้ยินว่านักฆ่าอยู่ห่างออกไปประมาณ 200 ก้าวเขาก็เงียบลงทันที ระยะการตรวจจับที่ไกลขนาดนั้นมันเกินความสามารถที่เขาจะรับรู้ไปแล้ว

เจี้ยนหนีฉางหยิบยาแก้พิษออกมาและมอบให้กับทุกคน “พิษที่อยู่ในอาหารเหล่านี้เรียกว่าโรสมาร์เวล มันมีผลทำให้ประสาทหลอน ข้าคิดว่าเป้าหมายของนักฆ่าคนนี้คงยังไม่ได้คิดที่จะฆ่าพวกเราในทันที ตราบใดที่ทุกคนใช้ยาแก้พิษของข้าทุกคนก็จะปลอดภัย”

จู้กว่างเต๋อ และคนอื่น ๆ ที่มาจากตระกูลมี่ กินยาแก้พิษทันทีเนื่องจากไว้วางใจในเจี้ยนหนีฉาง

แต่สำหรับคนของหลิงตู้ฉิง พวกเขายังไม่ได้กินยาแก้พิษที่เจี้ยนหนีฉางให้มา พวกเขาต่างพากันมองไปทางหลิงตู้ฉิง

เมื่อเทียบกับการเชื่อในคำพูดของผู้เชี่ยวชาญพิษที่พวกเขาพึ่งรู้จัก พวกเขาเลือกที่จะเชื่อในหลิงตู้ฉิงมากกว่า พวกเขาจะกินยาเมื่อหลิงตู้ฉิงบอกให้กินเท่านั้น

ในเวลานี้หลิงตู้ฉิงทำสีหน้าแปลก ๆ ขณะที่เขาถามเจี้ยนหนีฉาง “ในเมืองนี้เจ้ามีชื่อเสียงขนาดไหน?”

เจี้ยนหนีฉางหัวเราะ “นายท่าน แม้ว่าข้าจะไม่ใช่คนที่มีชื่อเสียงที่สุด แต่คนส่วนใหญ่ก็รู้จักข้า”

“เช่นนั้นเมื่อมีคนรู้จักเจ้าเยอะ ก็แสดงว่าศัตรูก็ต้องรู้ถึงตัวตนของเจ้าด้วยว่าเจ้าทำอะไรได้บ้าง แล้วทำไมเจ้าถึงคิดว่ายาแก้พิษของเจ้าจะสามารถใช้แก้พิษในอาหารเหล่านี้ได้?” หลิงตู้ฉิงถาม

ผู้เชี่ยวชาญพิษตอบอย่างมั่นใจว่า “เพราะมันเป็นแค่เพียงพิษโรสมาร์เวล ข้ารับประกันได้ว่ายาแก้พิษของข้าสามารถล้างผลของมันได้แน่นอน!”

“แล้วถ้ามันไม่ได้มีแค่พิษโรสมาร์เวลในจานล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีพิษอื่น ๆ ผสมอยู่ในอาหารอีก” หลิงตู้ฉิงถามต่อไป

เจี้ยนหนีฉางขมวดคิ้วขณะมองดูจานอาหารบนโต๊ะ นางไม่ทันได้คิดว่าอาจจะพบพิษอื่น ๆ ในอาหารอีก

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “นี่เจ้าไม่เข้าใจหลักการของการใช้พิษเลย ว่าควรใช้พิษอย่างไร”

เจี้ยนหนีฉางไม่เต็มใจที่จะยอมรับ “แล้วนายท่านคิดว่าหลักการของการใช้พิษที่ถูกต้องเป็นอย่างไร”

หลิงตู้ฉิงพูดอย่างชัดเจนว่า “เห็นได้ชัดว่าคนที่วางยาพิษรู้จักตัวตนเจ้าและวางกับดักไว้ ถ้าเจ้าไม่ใช้ยาแก้พิษ เจ้าอาจจะไม่เป็นอะไรเลยอย่างน้อย ๆ ก็ตอนนี้ แต่ถ้าเจ้าใช้ยาแก้พิษล่ะก็…เจ้าจะตายอย่างไม่ต้องสงสัย! แต่ถ้าหากเจ้าไม่เชื่อข้า ลองพนันกันก็ได้ เจ้ากินยาแก้พิษของเจ้าได้เลย เสร็จแล้วก็ลองกินอาหารไปสักอย่างนึงดู!”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลิงตู้ฉิงทุกคนมองไปที่เจี้ยนหนีฉาง

สำหรับหลิงยู่ชานและคนอื่น ๆ ที่ยังไม่ได้กินยาแก้พิษ พวกเขากำยาแก้พิษไว้แน่น พวกเขาเริ่มสับสนว่าควรจะกินดีหรือไม่ควรจะกินดี

แต่สำหรับจู้กว่างเต๋อ และคนอื่น ๆ ที่กินยาแก้พิษไปแล้วพวกเขาเริ่มสับสนไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใครดี