พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 37

อันที่จริงหลิงตู้ฉิงสัมผัสได้ถึงพิษมานานแล้วก่อนจานอาหารที่ใส่โรสมาร์เวลจะมาถึง แต่เขาจงใจที่จะไม่พูดอะไร

เมื่อเห็นว่าเจี้ยนหนีฉาง และบรรดาคนที่มี่ตั้วตั้วส่งมาแสดงความมั่นใจจนเกินพอดี หลิงตู้ฉิงจึงจงใจให้บทเรียนเล็ก ๆ น้อย ๆ แก่พวกเขาเพื่อให้หลาบจำ

การให้คนกลุ่มนี้ทนทุกข์อยู่พักหนึ่งก็เพื่อสอนบทเรียนและในขณะเดียวกันก็กระตุ้นคุณสมบัติยาพิษทางอ้อมเพื่อยกระดับการบ่มเพาะให้พวกเขา

โม่หยูถังส่ายหัวและถอนหายใจ “ข้าชื่นชมความรู้ทางยาพิษของนายท่านยิ่งนัก!”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัวและปฏิเสธที่จะยอมรับคำพูดของโม่หยูถัง “นี่เป็นเพียงวิธีการใช้ฤทธิ์ของยาพิษมาหักล้างและส่งเสริมกันเท่านั้น มันไม่มีอะไรที่พิเศษเลย”

ในขณะนี้เจี้ยนหนีฉางผู้น่าสงสารได้เข้ามาโค้งคำนับอย่างลึกซึ้งแกมขอร้องกับหลิงตู้ฉิง “นายท่านได้โปรดชี้แนะเต๋าแห่งพิษให้แก่ข้าด้วยเถอะ”

“ข้าไม่สามารถชี้แนะเจ้าได้” หลิงตู้ฉิงกล่าวอย่างจริงจังว่า “เจ้ายังไม่รู้แม้กระทั่งคุณสมบัติของพิษเลยด้วยซ้ำ แล้วจะให้ข้าชี้แนะเจ้าได้ยังไง เรื่องพื้นฐานแบบนี้เจ้าควรเรียนรู้ด้วยตัวเอง”

“การใช้พิษเป็นเพียงศาสตร์เล็ก ๆ ที่แตกแขนงมาจากศาสตร์การแพทย์ เจ้ายังต้องเรียนรู้อีกมาก ส่วนพื้นฐานด้านสมุนไพรเจ้าสามารถเรียนรู้จากหวงยี่เฟยได้ ในด้านความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับคุณสมบัติของสมุนไพร หวงยี่เฟยนับได้ว่ามีความรู้มากกว่าเจ้ามาก”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้เจี้ยนหนีฉางรู้สึกท้อแท้เล็กน้อย

นางรู้ว่าระดับของนางอยู่ไกลจากหลิงตู้ฉิงมาก

นี่เป็นเพราะหลิงตู้ฉิงไม่เพียงแต่แก้พิษได้เท่านั้น แต่ยังรู้ถึงหลักการของคุณสมบัติของพิษทำงานร่วมกันได้อย่างไร เขาเปลี่ยนพิษให้เป็นยาบำรุง เขาทำให้การฝึกฝนของผู้ที่ได้รับพิษเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ วิธีการดังกล่าวอยู่ในระดับของปรมาจารย์เท่านั้นที่จะทำได้

หากนางโชคดีได้รับคำชี้แนะจากหลิงตู้ฉิง ก็กล่าวได้ว่านางโชคดีไปสามชั่วชีวิต

มันน่าเสียดายที่นางไม่มีคุณสมบัตินั้นในตอนนี้! ตอนนี้นางต้องเรียนรู้พื้นฐานใหม่ด้วยตัวเอง หรือไปขอคำชี้แนะจากนักหลอมโอสถหวงยี่เฟย

ในขณะนี้จู้กว่างเต๋อและคนอื่น ๆ ต่างมองตากัน พวกเขาไม่กล้าดูถูกความสามารถหลิงตู้ฉิงอีกต่อไป และพวกเขาต่างคิดเช่นกันว่าพวกเขาควรจะขอคำชี้แนะจากหลิงตู้ฉิงดีไหม?

“พวกเจ้าทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม นักฆ่านั่นกำลังจะเข้ามาในห้องเร็ว ๆ นี้ พอมันเข้ามา หน้าที่ของพวกเจ้าคือรีบจับมันไว้แบบเป็น ๆ” หลิงตู้ฉิงสั่ง

จู้กว่างเต๋อและคนอื่น ๆ ตื่นเต้นทันที

แม้ว่าพิษของนักฆ่านี้จะยกระดับการบำเพ็ญขึ้นมาหนึ่งระดับ แต่ความเจ็บปวดราวกับลำไส้ถูกตัดลงยังคงฝังลึกอยู่ในใจ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการจับไอ้นักฆ่าเวรนี่มาแก้แค้นให้ได้!

เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ก็มีชายสวมเครื่องแบบบริกรผลักประตูเข้ามา ชายผู้นั้นถามขึ้นว่า “นายท่านทั้งหลาย วันนี้พวกท่านพอใจกับอาหารของเราหรือไม่?”

ในพริบตาไร้เงาได้ขวางประตูที่เป็นทางหนีของบริกรเอาไว้

สำหรับจู้กว่างเต๋อและคนอื่น ๆ พวกเขาทั้งหมดมารวมตัวกันรอบ ๆ และพูดด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม “พอใจ! พวกเราทุกคนพอใจมาก!”

เนื่องจากหลิงตู้ฉิงกล่าวให้พวกเขาควรเตรียมพร้อมจับนักฆ่า พวกเขาจึงเดาว่าบริกรผู้นี้จะต้องเป็นนักฆ่าแน่นอน

ในเวลานี้บริกรที่เข้ามาได้แสดงอาการหวาดกลัว “ถ้าท่านพอใจก็ดีแล้ว เมื่อทุกท่านพอใจข้าขอลา…”

เจี้ยนหนีฉางพูดอย่างดุเดือด “อย่าเพิ่งไป ข้าอยากให้เจ้าอยู่บริการพวกเราก่อน!”

“ข้าน้อยขออภัย ข้าน้อยยังมีสิ่งอื่นให้ทำอีก” บริกรแสดงท่าทีหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม

การแสดงท่าทีของบริกรเริ่มทำให้เจี้ยนหนีฉางและคนอื่น ๆ ลังเลว่าพวกเขาสงสัยคนผิดหรือเปล่า?