พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 368

บทที่ 368 หมื่นผีเสื้อเริงระบำเย้ยยมโลก

เหตุผลที่หลิงตู้ฉิงคุ้นเคยกับภูตนางฟ้า เพราะในชาติก่อนเขาเคยมีภูตนางฟ้าอยู่ตนหนึ่งคอยเคียงข้าง

อย่างไรก็ตาม ภูตนางฟ้านั้นไม่ใช่ญาติของเขา แต่เป็นคนรับใช้ของเขา นางเป็นทาส! เป็นเพราะเหตุผลนี้เองที่เขาต้องการประมูลอี้ลั่วเอ๋อออกมา หลิงตู้ฉิงเองก็ไม่คิดว่าเจ้าหญิงเผ่าภูตนางฟ้าตนนี้จะเป็นแค่คนโง่ที่ไม่รู้อะไรเลย นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครจับนางมาขาย

“ตอนนี้เผ่าภูตนางฟ้าของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” หลิงตู้ฉิงถาม

“ข้าไม่รู้!” อี้ลั่วเอ๋อส่ายหัว “ข้าจากมานานแล้ว ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ใช่ไหม? ว่าแต่ท่านจะส่งข้ากลับเมื่อไหร่?

“ป่าภูตของเจ้าอยู่ไกลมาก ดังนั้นในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ข้าจะยังไม่ไปที่ป่าภูต” หลิงตู้ฉิงส่ายหัว

อี้ลั่วเอ๋อพูดขึ้นอย่างเร่งรีบ “แต่ท่านเป็นคนบอกกับข้าเองว่าท่านจะส่งข้ากลับไป!”

“ถึงข้าจะพูดไปแบบนั้น แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะพาเจ้ากลับไปในเร็ว ๆ นี้! ระหว่างนี้เจ้าต้องติดตามข้าและพยายามฝึกฝนให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปก่อน ในอนาคตเจ้าจะได้กลับไปเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม” หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยความเหนื่อยใจ

อี้ลั่วเอ๋อพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “แม่ของข้าไม่ได้สอนอะไรเกี่ยวกับการบ่มเพาะในระดับสูงสักเท่าไหร่ ดังนั้นข้าเองก็ไม่รู้ว่าหลังจากนี้ข้าจะต้องบ่มเพาะอย่างไรต่อไปและข้าเองก็ไม่สามารถฝึกวิชาของพวกท่านที่เป็นมนุษย์ได้ด้วยเช่นกัน”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและพูดว่า “ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น แค่แสดงให้ข้าเห็นว่าเจ้ากำลังบ่มเพาะอะไรก็พอ”

“นี่ท่านกำลังคิดที่จะเรียนรู้วิธีการบ่มเพาะของเผ่าภูตนางฟ้าของข้างั้นเหรอ? ข้าขอเตือนเอาไว้ก่อนเลยว่าวิชาของพวกเราเผ่าภูตนางฟ้า มนุษย์นั้นไม่สามารถฝึกฝนได้แน่นอน” อี้ลั่วเอ๋อพูดขึ้นด้วยสีหน้าระแวง

หลิงตู้ฉิงมองไปที่ภูตตัวน้อยด้วยอาการปวดหัว

เขาส่ายหัวและใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าผากของนาง ทำให้นางหลับไปทันทีโดยที่นางยังไม่ทันได้ขัดขืน

เมื่อหลิงตู้ฉิงเข้าสู่ห้วงความฝันของอี้ลั่วเอ๋อ เขาพุ่งเป้าไปที่การค้นหาข้อมูลที่เขาต้องการโดยใช้วิชาห้วงนิทราแห่งราชันย์

หลังจากเวลาผ่านไปสักพัก ในที่สุดเขาก็ออกจากห้วงความฝันของอี้ลั่วเอ๋อ และปลุกอี้ลั่วเอ๋อให้ตื่นขึ้น

หลังจากที่นางตื่น นางมองไปที่หลิงตู้ฉิงทันทีด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น “ท่านล่วงเกินข้าไปแล้วใช่ไหม? ถ้าหากข้าตั้งท้องขึ้นมาท่านจะทำยังไง?”

หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย “จริง ๆ แล้วเจ้าไม่ได้ไม่รู้เรื่องเหมือนอย่างเจ้าบอกกับข้ามาสักนิด เจ้าเองรู้เรื่องราวทุกอย่างมากมายแต่เจ้ากลับปฏิเสธที่จะไม่บอกมันกับข้า ในฐานะที่เจ้าเป็นหนึ่งในเผ่าภูตนางฟ้า ข้าขอยอมรับว่าการแสดงของเจ้านั้นค่อนข้างน่าประทับใจมาก”

อี้ลั่วเอ๋อเช็ดน้ำตาของนางและยิ้มทันที “ข้านึกไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าท่านจะจับโกหกข้าได้ง่ายขนาดนี้ แต่ให้ข้าบอกท่านเรื่องหนึ่ง ท่านควรส่งข้ากลับไป ไม่เช่นนั้นท่านจงเตรียมใจได้เลยที่ท่านแม่ของข้าจะมาฉีกท่านออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยสมบัติวิเศษของเผ่าเรา!”

“สมบัติวิเศษที่เจ้าพูดถึงมันใช่ปีกคู่หนึ่งรึเปล่า?” หลิงตู้ฉิงเอียงคอถามนาง

อี้ลั่วเอ๋อจ้องมองไปที่หลิงตู้ฉิงทันทีพร้อมกับเบิกตากว้าง และถามด้วยความประหลาดใจ “นี่ท่านรู้ได้ยังไง ท่านทำอะไรลงไปกับข้า?”

“ห้วงนิทราแห่งราชันย์!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ อันที่ตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขมากเมื่อได้คุยกับภูตนางฟ้าน้อยตนนี้ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะฉากภาพเหล่านี้มันเคยเกิดขึ้นในชีวิตก่อนหน้านี้จนทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูกหรือเปล่า?

“ห้วงนิทราแห่งราชันย์?” อี้ลั่วเอ๋อยิ่งประหลาดใจ “นั่นมันวิชาที่สูญหายไปเมื่อหลายหมื่นปีก่อน ข้าเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ท่านใช้มันได้ยังไง? เดี๋ยวนะ! นี่ท่านบังอาจแอบดูความลับของข้าผ่านห้วงความฝันของข้างั้นเหรอ!” อี้ลั่วเอ๋อทำหน้าตกตะลึงปนโมโห

จากนั้นนางเหลือบมองไปที่หลิงตู้ฉิงพลางครุ่นคิดอยู่สักพัก และถามเขาด้วยเสียงต่ำ “ในเมื่อท่านเห็นความลับของข้า ดังนั้นท่านต้องรับผิดชอบข้า แม้ว่าข้าจะเป็นเจ้าหญิงของเผ่าภูตนางฟ้า แต่ในเมื่อท่านมีความสามารถถึงขนาดใช้ห้วงนิทราแห่งราชันย์ได้ เช่นนั้นท่านก็มีค่าพอจะมาเป็นคู่ครองของข้า”