พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 379

หลังจากเตือนเย่ชิงเฉิงแล้ว หลิงตู้ฉิงก็เดินออกจากห้องไปเตือนอี้ลั่วเอ๋อ

ซึ่งอี้ลั่วเอ๋อก็เชื่อฟังคำพูดของหลิงตู้ฉิงอย่างหมดใจ

หลังจากหลายปีของการฝึกฝน นางก็ได้บรรลุวิชาผีเสื้อยมโลกเริงระบำ ซึ่งมันทำให้ความแข็งแกร่งของนางพัฒนาขึ้นเป็นอย่างมาก

หลังจากสั่งอี้ลั่วเอ๋อแล้ว หลิงตู้ฉิงก็หันไปสั่งทางด้านเสี่ยวเยว่เฟิงและซือโถวเหวินหยวน ที่เขาจำเป็นต้องสั่งทุกอย่างไว้ล่วงหน้าก่อนเช่นนี้เนื่องจากเขาเป็นคนเดียวในกลุ่มที่เคยมีประสบการณ์เข้าสู่เขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ ซึ่งมีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าภายในนั้นมันจะเป็นเช่นไร

หลังจากพูดคุยกับทุกคนในกลุ่มแล้ว พวกเขาก็ได้ยินเสียงเรียกของลั่วหยุน จากนั้นเสี่ยวเยว่เฟิงก็นำลั่วหยุนเข้ามา

เมื่อมองไปที่กลุ่มคนของหลิงตู้ฉิงที่กำลังเตรียมพร้อมจะไป ลั่วหยุนก็ยิ้มและพูดว่า “ข้าขอฝากท่านช่วยดูแลศิษย์ของข้าด้วยก็แล้วกัน ส่วนเรื่องข้างนอกปล่อยไว้ให้ข้าจัดการเอง ข้าจะเป็นผู้คอยรักษาสิ่งของของพวกท่านเพื่อรอวันที่พวกท่านออกมา”

เนื่องจากสิ่งของที่อยู่เหนือระดับสวรรค์ไม่สามารถนำเข้าสู่เขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับได้ ทุกคนจึงมีสิ่งของมากมายที่พวกเขาไม่สามารถนำติดตัวเข้าไปได้ สิ่งของเหล่านี้ต้องได้รับการดูแล ตอนนี้เมื่อพวกเขามีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันช่วยเฝ้าให้เป็นการส่วนตัว มันจึงช่วยให้พวกเขาวางใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปได้มาก

หลิงตู้ฉิงยิ้ม “ได้เจ้าคอยช่วยดูแลอยู่ข้างนอกข้าก็วางใจได้มาก แต่เดี๋ยวข้าจะทิ้งอะไรบางอย่างเพื่อช่วยเหลือเจ้าเอาไว้ด้วย เผื่อไว้เวลาที่เจ้าต้องเผชิญกับปัญหาบางอย่างที่เจ้าไม่สามารถจัดการได้”

ลั่วหยุนพยักหน้า “อืม ถ้างั้นเมื่อท่านพร้อมแล้วเราก็ไปกันเถอะ!”

“ยังก่อน ยังมีอีกหนึ่งคนที่ข้ารออยู่” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้น “ข้าส่งคนไปแจ้งเขาแล้ว เขาจะมาที่นี่ในไม่ช้า”

ลั่วหยุนยิ้มและพยักหน้า

ไม่นานบุคคลที่พวกเขารอคอยก็มาถึง ซึ่งคนผู้นั้นก็คือ หนานกงหลิง

ตอนนี้ร่างกายของหนานกงหลิงเต็มไปด้วยกลิ่นอายของพลังแห่งแสงและในที่สุดการบ่มเพาะของเขาก็มาถึงขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 12

“คารวะ อาจารย์!” หนานกงหลิงทักทายหลิงตู้ฉิงด้วยความเคารพ

“ตามข้ามา!” หลิงตู้ฉิงนำหนานกงหลิงไปที่สวนหลังเรือนและพูดว่า “แม้ว่าเจ้าจะฝึกฝน วิชาไท่เก๊กซวนหยวน แต่เจ้ายังต้องใส่ใจกับการบ่มเพาะทั้งพลังแห่งแสงและความมืด”

“ซึ่งหากเจ้าต้องกลับไปบ่มเพาะที่ตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์นั้นมันค่อนข้างที่จะเสี่ยงเป็นอย่างยิ่ง เจ้าก็ลองตัดสินใจดูเอาเองก็แล้วกัน ถ้าวันหนึ่งเจ้ามีปัญหา เจ้าสามารถไปที่อาณาจักรจันทราเพื่อตามหาหลิงยี่เทียน ซึ่งเขาจะดูแลเจ้าเป็นอย่างดีที่นั่น”

“อีกไม่นานข้าเองก็จะออกจากเมืองหยูหลันและมุ่งหน้าไปที่เขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับแล้ว ซึ่งอันที่จริงมันก็น่าเสียดายที่ข้าไม่เหลือสิทธิ์ในการเข้าให้เจ้า ดังนั้นตอนนี้มันถึงเวลาของเจ้าแล้วเช่นกันที่ต้องออกจากเมืองหยูหลันและจงจำสิ่งที่ข้าเคยบอกเจ้าก่อนหน้านี้เอาไว้ให้ดี ถ้าไม่ สายเลือดหนานกงของเจ้าจะถูกทำลายไม่ช้าก็เร็ว”

หนานกงหลิงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ข้าจะจำมันไว้ให้ขึ้นใจ ท่านอาจารย์!”

หลิงตู้ฉิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงมอบโองการจักพรรดิให้กับหนานกงหลิงและพูดกับเขาว่า “นี่เป็นโองการจักรพรรดิที่ข้าขอให้ลั่วหยุนสร้างขึ้น มันมีพลังของการโจมตีหนึ่งครั้งที่ปิดผนึกไว้ภายใน จงใช้มันเมื่อเจ้ามีภัยอันตรายถึงชีวิต! เอาล่ะเจ้าออกไปได้แล้ว”

“ขอบคุณอาจารย์!” หนานกงหลิงรับโองการจักรพรรดิมา หลังจากอำลาหลิงตู้ฉิงแล้วเขาก็จากไป

หลังจากส่งหนานกงหลิงออกไปแล้ว หลิงตู้ฉิงก็พูดกับทุกคน “เอาล่ะเตรียมตัวได้แล้ว พวกเราจะออกเดินทางเดี๋ยวนี้!”

เสี่ยวเยว่เฟิงรีบนำรถม้าออกจากแหวนมิติทันทีเมื่อนางได้ยินคำสั่งของหลิงตู้ฉิง ส่วนกงหนิวเองก็กลายร่างเป็นปีศาจกระทิงอเวจี หลังจากนั้นลั่วหยุนเดินตามกลุ่มของตระกูลหลิงเข้าไปในรถม้า

ส่วนคนอื่น ๆ พวกเขาก็นำพาหนะวิเศษที่บินได้ออกมาและบินตามหลิงตู้ฉิงโดยบินไปทางทิศใต้ของเมืองหยูหลัน

ภายในรถม้า หลิงตู้ฉิงหยิบกุญแจเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับออกมาเป็นครั้งคราวและเพ่งจิตไปในมันเพื่อสัมผัสถึงทิศทางที่ประตูปรากฎขึ้น จากนั้นเขาจะคอยบอกทิศทางการบินให้กงหนิวอยู่เป็นระยะ ๆ

ลั่วหยุนมองไปข้างนอกหน้าต่างและพูดกับหลิงตู้ฉิง “ตามทิศทางที่เรากำลังมุ่งหน้าไปขณะนี้ แนวโน้มมันน่าจะมุ่งหน้าไปยังจุดศูนย์กลางของอาณาเขตนภา ซึ่งสถานการณ์ของบริเวณนั้นมันออกจะค่อนข้างซับซ้อนสักหน่อย”

“ยังไง?” หลิงตู้ฉิงถามอย่างสงสัย

ลั่วหยุนหัวเราะและพูดว่า “ทิศทางที่เรากำลังบินไปในตอนนี้มันทิศทางที่มุ่งสู่อาณาจักรมังกรทะยาน แม้ว่าอาณาจักรมังกรทะยานจะไม่ทรงพลังเท่าขุมกำลังใหญ่อื่น ๆ แต่พวกเราก็จะประมาทความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้”