พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 403

แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะได้มาถึงจุดหมายแล้ว หวงเซียะก็ยังไม่หายงุนงง

นางยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่บ่มเพาะคาถาวัฎจักรศักดิ์สิทธิ์ไปจนถึงขั้นสำแดงร่างเสมือนได้ถึงไม่ใช่ บรรพบุรุษของภูเขาฟีนิกซ์ของนาง?

ในประวัติศาสตร์นับตั้งแต่มีการก่อตั้งภูเขาฟีนิกซ์ขึ้นมา มันยังไม่เคยมีคนนอกคนไหนที่ได้เรียนรู้คาถาวัฎจักรศักดิ์สิทธิ์แม้แต่คนเดียว

เนื่องจากคาถานี้คือวิชาระดับสุดยอดที่สุดของภูเขาฟีนิกซ์ ซึ่งมันเป็นวิชาลับที่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ถ่ายทอดมันให้กับคนนอกเป็นอันขาด หรือแม้แต่สายเลือดที่ไม่บริสุทธิ์ก็ยังไม่มีสิทธิ์จะได้เรียนรู้มันด้วยซ้ำ

“สาวน้อย นี่คือเพลิงคงกระพันที่สายเลือดฟีนิกซ์ของเจ้าต้องดูดซับ” หลิงตู้ฉิงชี้ไปยังดวงดาวที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา “ข้าจะทำให้ระดับบ่มเพาะที่ 14 ของขอบเขตรวมแสงดาราของเจ้าเสถียรซะก่อน ไม่เช่นนั้นในอนาคตเจ้าอาจจะมีปัญหาได้”

หลังจากพูดจบ เขาก็สั่งให้หลิงเทียนหยุนรออยู่ด้านนอก ในระหว่างที่เขาพาหวงเซียะเข้าไปในดาวที่เต็มไปด้วยเพลิงคงกระพัน

จากนั้นเมื่อหลิงตู้ฉิงและหวงเซียะเข้าด้านในดวงดาว หลิงตู้ฉิงก็ควบแน่นเพลิงคงกระพันที่อยู่รอบ ๆ กายเขาจนมันกลายเป็นอักขระสีแดงอยู่บนมือ

หวงเซียะ เมื่อได้เห็นอักขระนี้นางก็รู้ได้ทันทีว่ามันเอาไว้ใช้ทำอะไร

อักขระนี้คือ อักขระที่เป็นตัวแทนของแสงดาวในขอบเขตรวมแสงดารา ซึ่งใคร ๆ ก็สามารถดูดซับมันได้เพื่อพัฒนาศักยภาพของตัวเอง

ถ้าให้ยกตัวอย่างก็คือ ถ้าในตอนนี้นางอยู่ในขอบเขตรวมแสงดาราระดับ 13 หากนางได้ดูดซับอักขระแสงดาวดวงนี้แล้ว นางจะบรรลุระดับการบ่มเพาะไปอยู่ที่ระดับ 14 ทันที

ซึ่งถ้าหากเป็นคนอื่นในภูเขาฟีนิกซ์ได้มาเห็นภาพนี้คนผู้นั้นคงจะตื่นเต้นจนคลั่งตายแน่นอน แต่ในทางกลับกันนางคือผู้เชี่ยวชาญที่บรรลุระดับ 14 ไปแล้ว ดังนั้นแสงดาวนี้สำหรับนางแล้วมันเรียกได้ว่าไม่มีค่าอะไรเลย

“รีบนำอักขระนี้ไปดูดซับเข้ากับร่างกายเจ้าเร็ว ๆ สิ” หลิงตู้ฉิงเร่งเร้านาง

“แต่ข้ามีมันอยู่แล้ว!” หวงเซียะไม่รู้จะทำอะไรต่อจึงย้ำเตือนเขาให้เข้าใจ

หรือว่าเขาจะไม่เห็นจริง ๆ ว่าระดับบ่มเพาะของนางในตอนนี้นั้นอยู่ที่ขอบเขตรวมแสงดาราระดับ 14 แล้ว?

“ข้ารู้ว่าเจ้ามีอักขระแสงดาวอยู่แล้ว 14 ดวง แต่อักขระแสงดาวของเจ้ามัน… มันกำลังจะไร้ประโยชน์ในอีกไม่นานนี้” หลิงตู้ฉิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เอาล่ะดูดซับอักขระนี้เข้าไปในร่างซะ อักขระนี้จะกลืนกินอักขระแสงดาวอันเดิมของเจ้า ซึ่งมันจะทำให้ระดับ 14 ของขอบเขตรวมแสงดาราของเจ้ายิ่งมั่นคงขึ้น และจงอย่าลืมว่าเรามีเวลาจำกัดในการอยู่ที่นี่แถมเรายังมีอีกหลายที่ที่ต้องไป ดังนั้นรีบ ๆ ดูดซับมันเข้าไปเร็ว ๆ”

ภายใต้การเร่งเร้าของหลิงตู้ฉิง หวงเซียะก็ทำได้แต่ยอมดูดซับดูดซับอักขระแสงดาวในมือของเขา

ซึ่งมันน่าแปลกเป็นอย่างมาก พอนางได้ดูดซับมันเข้าไปในร่างของนางแล้ว อักขระแสงดาวดวงนั้นมันกลับดูดซับเข้ากับอักขระแสงดาวดวงที่ 14 ของนาง ส่งผลให้หวงเซียะรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหลังจากที่มันดูดซับกันจนสมบูรณ์ ความแข็งแกร่งของนางก็เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

มันทำให้นางรู้สึกราวกับว่าระดับการบ่มเพาะก่อนหน้านี้ของนางนั้นเป็นของปลอม และระดับการบ่มเพาะของนางในตอนนี้นั้นคือของจริง

หลิงเทียนหยุน ตอนนี้ยิ่งสับสนมากไปกันใหญ่ เขาจึงถามต่ออีก “ท่านพ่อ แล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนั้นล่ะ? ทำไมดาวดวงเล็กแค่นั้นมันถึงต้องมีอยู่? ทำไมดาวทุกดวงถึงไม่ใหญ่เท่า ๆ กันและมีเต๋าที่สมบูรณ์ทุกดวงไปเลย?”

“ทำไมถึงมีดาวดวงเล็ก ๆ พวกนั้นอยู่น่ะเหรอ?” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ก็เพราะว่าทั้งเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับมันถูกสร้างขึ้นโดยบุคคลผู้หนึ่งยังไงล่ะ!”

หลิงเทียนหยุน ตอนนี้ยิ่งงงมากขึ้นไปอีก เขาถามขึ้นอย่างงุนงงว่า “เขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ ถูกสร้างขึ้นโดยคนผู้หนึ่ง?”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “เมื่อนานแสนนานมาแล้ว มันได้มี…เทพบรรพกาลองค์หนึ่งต้องการที่จะสร้างโลกอีกใบหนึ่งขึ้นมา แต่ในระหว่างการสร้างโลกนั้น เขากลับตายลงก่อนที่มันจะเสร็จ และจากนั้นเต๋าของเขาทั้งหมดก็แตกกระจัดกระจายออกไปกลายเป็นเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับที่เราอยู่กันตอนนี้”

“ซึ่งโลกขอบเขตประสานทะเลปราณ โลกขอบเขตรวมแสงดารา และโลกขอบเขตนภาที่เรากำลังจะไปกันต่อไป ทุกโลกก็คือโลกที่ยังสร้างไม่เสร็จของเทพบรรพกาลองค์นั้นที่ตายลงไปก่อน”

“ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นก็ยังตายได้เลยงั้นเหรอ?” หลิงเทียนหยุนรู้สึกตกตะลึง

มันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมากที่ตัวตนที่สูงส่งระดับสร้างโลกได้จะตกตายลง หลิงเทียนหยุนไม่สามารถเข้าใจหรือจินตนาการออกได้เลยว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง?

หลิงตู้ฉิงถอนหายใจและพูดว่า “แน่นอนว่าตัวตนระดับนั้นตายได้ ไม่ว่าจะเป็นตัวตนที่สูงส่งเพียงใดในท้ายที่สุดพวกเขาจะต้องตาย การที่พวกเขามีพลังที่สูงส่งมันก็แค่ทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น เอาล่ะตอนนี้เรามาถึงดาวแห่งพงไพรแล้ว ที่นี่คือจุดหมายของเราที่จำเป็นต้องมา”