พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 427

เหลียงเฟ่ยเอ๋อนั่งอยู่ตรงข้ามหลิงตู้ฉิง พร้อมกับมองไปที่หม้อสามขาที่ดูบิดเบี้ยวเหมือนกับถูกสร้างมาอย่างลวก ๆ ที่อยู่ตั้งอยู่ตรงหน้าหลิงตู้ฉิงที่กำลังแสดงสีหน้าจริงจัง ด้วยสีหน้าสงสัยเป็นอย่างมาก

หม้อประหลาดที่น่าเกลียดอันนี้มันคืออะไรกัน?

แล้วทำไมสามีของนางต้องทำหน้าตาขึงขังเช่นนี้ด้วย?

“สามี นี่มันคืออะไรงั้นเหรอ?” เหลียงเฟ่ยเอ๋อถามขึ้น

หลิงตู้ฉิงดันหม้อเอกภพมาทางเหลียงเฟ่ยเอ๋อ แล้วพูดว่า “เจ้ายังจำเคล็ดวิชาการบ่มเพาะที่ข้าสอนเจ้าได้ไหม?”

เหลียงเฟ่ยเอ๋อยิ้มและพูดว่า “แน่นอนข้าต้องจำได้อยู่แล้ว ร่างกายแก่นแท้ปฐพีใช่ไหม?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “แต่เดิมข้าวางแผนไว้ว่าจะหาหินแก่นแท้ปฐพีมาให้เจ้าหลอมรวมมันเข้ากับร่างกายแก่นแท้ปฐพีของเจ้า เพื่อให้เจ้าสร้างหม้อกำเนิดพิภพในร่างของเจ้าได้ ซึ่งมันคือจุดสูงสุดของวิชาที่ข้ามอบให้เจ้า”

“แต่แล้วด้วยความโชคดีในตอนที่ข้าอยู่ในเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ ข้าได้รับผลึกสวรรค์โกลาหลมา”

“จากนั้นข้าจึงใช้มันสร้างหม้อเอกภพใบนี้ขึ้นมา ซึ่งถ้าหากเทียบมันกับหม้อกำเนิดพิภพที่ข้าวางแผนจะให้เจ้าสร้าง หม้อเอกภพใบนี้นับได้ว่าเหนือกว่ามาก เนื่องจากภายในมันนั้นมีพลังของหยินหยางมากกว่า ดังนั้นสิ่งนี้จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเจ้าและทุกคนในครอบครัวของเรา”

“เพราะหลังจากที่เจ้าหลอมรวมหม้อเอกภพให้เป็นสมบัติชะตาชิวิตของเจ้าแล้ว และเมื่อมันรวมกับร่างกายแก่นแท้ปฐพีของเจ้า มันจะส่งผลให้หม้อเอกภพดลบันดาลโชคลาภให้กับเจ้าและผู้คนที่อยู่รอบกายของเจ้าได้”

เหลียงเฟ่ยเอ๋อกลืนน้ำลายและมองไปที่หม้อเอกภพอย่างตื่นเต้น และตกตะลึงในเวลาเดียวกัน

หม้อที่บิดเบี้ยวใบนี้สามารถอำนวยพรให้กับคนรอบกายของนางได้ด้วยงั้นเหรอ? นี่มันคือความสามารถแบบไหนกัน?

“สามี…” เหลียงเฟ่ยเอ๋อพูดไม่ออก

หลิงตู้ฉิงพูดอย่างจริงจังว่า “เหตุผลที่ข้าบอกเจ้าเรื่องเหล่านี้ก็เพราะข้าหวังว่าเจ้าจะใช้พรที่เจ้าได้รับเพื่อประโยชน์ของตัวเองก่อน และเจ้าห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด แม้ว่าจะเป็นบรรดาลูก ๆ ก็ตาม หรือต่อให้เจ้าบันดาลโชคลาภให้กับใคร เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องบอกให้พวกเขารู้ตัว และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือนอกจากคนของพวกเราแล้วเจ้าจงอย่าให้คนอื่นรู้ถึงเรื่องนี้เด็ดขาดไม่เช่นนั้นหายนะครั้งใหญ่มันจะบังเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!”

เหลียงเฟ่ยเอ๋อพยักหน้า “ข้าเข้าใจแล้วสามี!”

“ส่วนเหตุผลที่หม้อนี้มันดูบิดเบี้ยวก็เป็นเพราะว่าข้าสร้างมันอย่างเร่งรีบเกินไป” หลิงตู้ฉิงพูดด้วยสีหน้าเขิน ๆ “แต่เดี๋ยวตอนนี้ข้าจะปรับแต่งมันให้เจ้าใหม่ จากนั้นเจ้าค่อยหลอมรวมมันกับร่างกายของเจ้าเพื่อสร้างให้มันเป็นสมบัติชะตาชชีวิตของเจ้าอีกที”

“ขอบคุณสามี!” เหลียงเฟ่ยเอ๋อรีบพูด

ไม่นานหลังจากนั้น หลิงตู้ฉิงก็เริ่มปรับแต่งหม้อเอกภพ

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หลิงยี่เทียนกลับมาที่วัง เขาก็เริ่มเตรียมการสำหรับการบรรยายของหลิงตู้ฉิงที่กำลังจะจัดขึ้น

เขารู้ดีว่าคำสอนของหลิงตู้ฉิงนั้นจะส่งผลให้ความแข็งแกร่งของผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเพิ่มมากขึ้น

แต่ปัญหาก็คือเขามีผู้ใต้บังคับบัญชามากเกินกว่าที่จะให้ทุกคนคนร่วมฟังบรรยายได้ ดังนั้นเขาจึงต้องจัดการคัดเลือกให้ดี

หลังจากหลายปีผ่านไป ตระกูลหลิงได้กลายเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงที่สุดของอาณาจักรจันทรา

อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของพวกเขาที่มีในราชสำนักนั้นกลับมีเพียงเล็กน้อยและผลประโยชน์ที่พวกเขาได้รับก็ไม่ค่อยจะได้อะไรมากนัก นอกจากหลิงฉุยฟงแล้วมีเพียงหลิงเจิ้งสงเท่านั้นที่ได้รับผลประโยชน์บ้างบางอย่าง

ส่วนสถานะของคนอื่น ๆ ที่อยู่ในตระกูลหลิงนั้นพวกเขาไม่ได้มีสิทธิพิเศษใด ๆ เหนือไปกว่าขุนนางของตระกูลอื่น ๆ

สถานการณ์แบบนี้ทำให้หลิงเล่อชานและคนอื่น ๆ ในตระกูลต่างถอนหายใจอย่างไม่รู้จบ

อันที่จริงหากพวกเขาไม่มีพ่อหรือหลิงเจิ้งสงที่คอยสนับสนุนพวกเขา สถานะของพวกเขาจะยิ่งเลวร้ายมากไปกว่านี้หลายเท่า เนื่องจากการกระทำในอดีตของพวกเขาที่ไม่เคยปรากฎตัวออกมาสนับสนุนหลิงตู้ฉิงเลยสักครั้ง

หลังจากที่หลิงยี่เทียนแจ้งให้หลิงเจิ้งสงทราบแล้ว เขาก็แจ้งไปยังตระกูลมี่และตระกูลจ้าวให้ทราบต่อตามลำดับ

เมื่อแจ้งข่าวครบทุกตระกูล เขาก็ไปที่ตำหนักนางสนมและพูดกับจูเหยียนและเหม่ยจู้ว่า “พวกเจ้า อย่าพึ่งปิดด่านเก็บตัวบ่มเพาะ อีกไม่นานท่านพ่อของข้าจะทำการบรรยายที่คฤหาสน์สราญรมย์ ข้าต้องการให้พวกเจ้าไปเข้าร่วมด้วย”

จูเหยียนและเหม่ยจู้หัวเราะ “เพคะฝ่าบาท พวกเราจะไม่พลาดแน่นอน”

แต่แล้วเมื่อนางสนมคนอื่น ๆ ได้รับข่าวนี้เช่นกัน พวกนางต่างก็พากันไปขอเข้าเฝ้าหลิงยี่เทียนทันทีเพื่อขอที่นั่งในการฟังบรรยาย

เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ หลิงยี่เทียนถึงกับรู้สึกปวดหัว อย่างไรก็ตามความวุ่นวายมันก็ไม่ได้จบแค่นั้น เนื่องจากบรรดาข้าราชบริพารหลายคนที่เริ่มได้รับข่าวเช่นกัน พวกเขาต่างก็พากันมาอ้อนวอนขอที่นั่งทั้งอย่างเปิดเผยและแอบขอที่นั่งอย่างลับ ๆ ซึ่งมันทำให้หลิงยี่เทียนกังวลจนไม่รู้จะทำอย่างไรกับจำนวนผู้เข้าร่วมที่มากขึ้นขนาดนี้