พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 426

หลังจากซือโถวเหวินหยวนจากไป หลิงยี่เทียนก็มาถึง

แม้ว่าเขาจะเป็นจักรพรรดิ แต่มันก็เป็นอย่างที่ถังชี่หยุนเคยพูดไว้จริง ๆ ว่าจักรพรรดิที่ดีนั้นไม่จำเป็นต้องตรากตรำทำงานอะไรให้มันมากมายด้วยตัวคนเดียว

อย่างน้อย ๆ เมื่อเทียบกับบรรดาจักรพรรดิธรรมดาของอาณาจักรอื่น ชีวิตของเขามันก็ดูง่ายกว่ามาก

“ท่านพ่อ ท่านเรียกข้ามาเพราะว่าท่านพร้อมที่จะให้ประโยชน์แก่ข้าแล้วใช่ไหม?” หลิงยี่เทียนถามด้วยรอยยิ้ม

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็หยิบผลึกดวงใจสวรรค์ขึ้นมา และพูดกับหลิงยี่เทียน “ของสิ่งนี้เจ้าต้องนำมันไปใช้ให้ดี แม้ว่าพ่อจะรู้จักวิถีการบ่มเพาะของเจ้าอยู่บ้าง แต่พ่อก็ไม่รู้ว่ามันจะต้องเดินไปในเส้นทางไหนถึงจะดีที่สุดสำหรับเจ้า ดังนั้นเจ้าจึงต้องตามหาเส้นทางที่เหมาะสมกับตัวของเจ้าด้วยตัวเอง”

นี่เป็นเพราะเขาไม่เคยเป็นจักรพรรดิและไม่เคยปลูกฝังพลังแห่งศรัทธา ดังนั้นเขาจึงไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้

อย่างไรก็ตามเขารู้เกี่ยวกับมันคร่าว ๆ เพราะเขาเคยพบกับคนเช่นนี้มาก่อน

“สิ่งเดียวที่พ่อสามารถช่วยเจ้าได้ก็คือการหาสิ่งที่เจ้าต้องการใช้ และสนับสนุนเจ้าด้วยความแข็งแกร่งของพ่อ” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

หลิงยี่เทียนยิ้มและพูดว่า “ท่านพ่อ ข้าเองก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วแถมข้ายังเป็นจักรพรรดิมาก็หลายสิบปี ข้าเข้าใจความเป็นห่วงของท่าน แต่ข้าไม่ใช่เด็กเหมือนน้องเจ็ด ดังนั้นท่านไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงข้าในเรื่องนี้หรอก ว่าแต่ท่านพ่อข้าเองมีเรื่องจะรายงานท่านเช่นกัน ตลอดหลายปีที่ผ่านมาทั้ง ๆ ที่ข้าเองก็รับสนมเข้ามาอยู่ในวังก็หลายคนแล้ว แต่พวกเสนาบดีก็พูดทุกวันจนข้าเองนั้นไม่สามารถปฏิเสธได้อีกต่อไปในเรื่องของการแต่งตั้งมเหสี ซึ่งในเรื่องนี้ข้าก็ได้ปรึกษากับป้าเฟ่ยแล้ว และในตอนนี้เมื่อท่านได้กลับมาที่นี่ ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่ข้าต้องเลือกมเหสีของข้า ข้าอยากขอให้ท่านช่วยตรวจสอบพวกนางให้ข้าหน่อยจะได้หรือไม่?”

“แต่อันที่จริงเดิมทีข้าต้องการพาพวกนางทั้งหมดมาพบกับท่านพ่อ แต่แล้วเมื่อข้าคิดว่าพวกนางทั้งหมดส่วนใหญ่เป็นเพียงนางสนมที่ข้าเองก็ไม่ค่อยจะสนใจอะไรนัก ข้าจึงตัดสินใจไม่ได้พาพวกนางมาทั้งหมด ในวันนี้ข้าจึงพามาแค่เพียงน้องจูเหยียนและพี่เหมยจู้ ซึ่งพวกนางเองก็อยากมาคารวะท่านพ่อ ท่านพอจะมีเวลาพบพวกนางรึเปล่า?”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “เจ้าไม่จำเป็นต้องถามพ่อเรื่องเหล่านี้หรอก ส่วนเรื่องของจูเหยียนและเหม่ยจู้ เอาไว้ทีหลัง ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือสิ่งที่พ่อพึ่งให้เจ้าไป เพราะว่าของสิ่งนี้มันคือสิ่งที่จักรพรรดิทุกคนใฝ่ฝัน นอกจากเจ้าและพี่สามของเจ้า ไม่มีใครรู้ว่าพ่อได้รับสิ่งนี้มาไว้ในครอบครอง ดังนั้นพ่อขอเตือนเจ้าเอาไว้ก่อนว่าเจ้าอย่าได้แสดงมันให้ใครต่อใครเห็นเป็นอันขาดไม่ว่าจะกับใครก็ตาม เพราะไม่งั้นเจ้าจะกลายเป็นศัตรูกับจักรพรรดิทั้งหมดในโลกนี้”

ท่าทีของหลิงยี่เทียนจริงจังขึ้นและถามว่า “ท่านพ่อ ผลึกดวงใจสวรรค์นี้คืออะไร?”

หลิงตู้ฉิงพูดอย่างเคร่งขรึม “มันคือผลงานการควบแน่นกันของเต๋าสวรรค์ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเต๋าสวรรค์ของเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ ซึ่งไม่ใช่เต๋าสวรรค์ของโลกที่เราอาศัยอยู่ แต่ครั้งหนึ่งมันก็เคยเป็นเต๋าสวรรค์ของโลกโลกหนึ่งมาก่อนแล้ว”

“ดังนั้นเมื่อเจ้าครอบครองมัน มันจะช่วยให้เจ้ามีความสามารถในการควบคุมเจตจำนงทั้งหลายได้และเมื่อรวมกับที่เจ้าได้บ่มเพาะวิถีแห่งศรัทธา ด้วยของสิ่งนี้เจ้าจะสามารถเก็บพลังแห่งศรัทธาเอาไว้ในมันและเมื่อจำเป็นเจ้าจะสามารถใช้มันปลดปล่อยพลังอันมหาศาลที่ไม่อาจจินตนาการออกมาได้ ส่วนความสามารถอื่น ๆ ของมันนั้นพ่อเองก็ไม่อาจบอกได้อีกเช่นกัน มันจะต้องเป็นเรื่องของเจ้าเองที่ต้องเรียนรู้และสร้างมันขึ้นมา ของชิ้นนี้การที่พ่อได้มามันคือการแลกกับที่พ่อสละสิทธิ์ในการได้ครอบครองเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับทั้งหมด”

“แต่ที่พ่ออธิบายเช่นนี้ไม่ใช่ว่าพ่ออยากจะบอกกับเจ้าว่าพ่อต้องเสียสละอะไรไป แต่สิ่งที่พ่ออยากจะบอกกับเจ้าก็คือ เจ้าต้องไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับอย่างเด็ดขาดไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ไม่เช่นนั้นหายนะใหญ่จะบังเกิดขึ้นในทันที”

“และตามการคาดการณ์ของพ่อ เมื่อเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับเปิดขึ้นในครั้งต่อไป สิ่งนี้อาจไม่มีผลใด ๆ กับเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับอีก เมื่อเวลานั้นมาถึงเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับมันจะสร้างเจตจำนงใหม่ของเต๋าสวรรค์ขึ้นมา ซึ่งทำให้ของสิ่งนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับอีกต่อไป”

หลิงยี่เทียนพยักหน้า “ข้าจะทำตามคำสั่งของท่านพ่อ ว่าแต่ท่านพ่อรู้งั้นเหรอว่าเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับอยู่ที่ไหน?”

“เขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับอยู่ใต้เท้าของเจ้า ดังนั้นเมื่อไหร่ที่มันปรากฎขึ้น เจ้าห้ามแตะต้องหรือยุ่งเกี่ยวกับมันเป็นอันขาด!” หลิงตู้ฉิงย้ำขึ้นด้วยเสียงหนักแน่น

จากสิ่งที่เขาเห็นในผลึกดวงใจสวรรค์ หากเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับต้องการที่จะวิวัฒนาการกลายเป็นโลกใหม่ สุดท้ายเขาจะต้องเป็นผู้จ่ายราคา

ซึ่งแน่นอนว่าบางตัวตนที่ยังคงดำรงอยู่ย่อมไม่เห็นด้วยกับสิ่งนี้

นี่เป็นเหมือนแม่ที่มีลูกน้อยในครรภ์และราคาสำหรับทารกที่จะเติบโตคือการกลืนกินร่างกายของแม่ทั้งหมด ดังนั้นผู้เป็นแม่จะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ได้ยังไง?