พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 455

ในขณะที่หลิงตู้ฉิงและคนของเขาออกจากจวนเจ้าเมืองโดยทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อบินไปยังอาณาจักรมังกรทะยาน ทางด้านกองทัพมังกรของหลิงว่านจุนและกองทัพของหลิงฉุยฟงที่ตั้งค่ายอยู่นอกเมือง เมื่อเห็นเช่นนี้พวกเขาก็เปลี่ยนเป็นมังกรยักษ์และสัตว์ประหลาดบินขึ้นไปบนท้องฟ้าตามหลังรถม้าไปเช่นกัน

ภายในรถม้า หลิงตู้ฉิงเรียกหลิงยี่เทียนให้เข้ามาหาและถามว่า “เมื่อครู่ตอนที่เจ้าเล่นหมากรุก มันเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?”

ในฐานะพ่อที่เฝ้าดูหลิงยี่เทียนเติบโตขึ้นมาตั้งแต่เด็ก เขาจึงรู้ดีว่าหลิงยี่เทียนย่อมไม่พ่ายแพ้ง่าย ๆ นอกจากนี้หลิงยี่เทียนยังทำได้ดีมากในช่วงต้นเกม อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไประยะหนึ่งมันก็มีบางอย่างผิดพลาดและสุดท้ายเขาก็แพ้ ซึ่งหลิงตู้ฉิงเห็นปัญหานี้เขาจึงต้องถามหลิงยี่เทียนให้คลายความสงสัย

“ข้านี่ไม่สามารถซ่อนอะไรจากท่านพ่อได้เลยจริง ๆ!” หลิงยี่เทียนหัวเราะ “ก่อนหน้านี้ข้าได้หยั่งรู้ถึงอะไรบางสิ่ง ข้าก็เลยอยากลองใช้มันในเกมหมากรุกเมื่อครู่ดู แต่แล้วเมื่อเล่นไปได้สักพักความเข้าใจในมันของข้าก็ได้พบกับปัญหาคอขวด ซึ่งทำให้ข้าไม่สามารถเล่นต่อได้”

“แสดงให้พ่อเห็นที…” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อเขาเห็นสายตาของหลิงยี่เทียนที่มองไปยังคนอื่น ๆ ที่อยู่ในรถม้า จากนั้นเขาก็พูดต่อ “อย่าเพิ่งแสดงตอนนี้ รอพ่อเตรียมการให้เจ้าก่อนสักครู่”

เนื่องจากหลิงยี่เทียนมีผลึกดวงใจสวรรค์อยู่ในตัว ซึ่งสิ่งนี้ไม่ควรถูกพบเห็นโดยคนอื่น ๆ ดังนั้นหลิงตู้ฉิงจึงใช้วิธีการทำให้หลิงยี่เทียนนอนหลับ จากนั้นเขาจึงใช้วิชาห้วงนิทราแห่งราชันเพื่อเข้าสู่ความฝันของหลิงยี่เทียนแทน

“เอาล่ะ ตอนนี้ไม่มีใครสามารถเห็นพวกเราได้แล้ว” หลิงตู้ฉิงพูดกับหลิงยี่เทียน

หลิงยี่เทียนพยักหน้ารับทราบ จากนั้นเขาก็เริ่มแสดงสิ่งที่เขาพึ่งหยั่งรู้มาแบบไม่สมบูรณ์ให้พ่อของเขาเห็น

สำหรับคนอื่น ๆ ที่อยู่ในรถม้า เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นแสงสว่างปรากฎขึ้นบนร่างของหลิงยี่เทียน จ้าวเหมิงลู่ก็พูดกับเสี่ยวเยว่เฟิงทันที “เฟิง หยุดการเดินลงก่อน!”

เนื่องจากมีบางอย่างเกิดขึ้นกับหลิงยี่เทียน พวกเขาจึงจำเป็นต้องหยุดการเดินทางลงก่อน เพราะสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับหลิงยี่เทียนนั้นสำคัญกว่า

ไม่ว่าจะยังไงอาณาจักรมังกรทะยานก็อยู่กับที่ไม่ได้หนีไปไหน หากพร้อมเมื่อไหร่พวกเขาก็สามารถออกเดินทางไปที่นั่นได้ตลอดเวลา

เมื่อรถม้าหยุดได้ไม่นาน การสนทนาของหลิงตู้ฉิงและหลิงยี่เทียนในห้วงความฝันก็จบลง จากนั้นหลิงยี่เทียนก็ตื่นขึ้น

“แนวความคิดของเจ้าดีมาก แต่ถ้าเจ้าต้องการเดินเส้นทางนี้พ่อเกรงว่ามันคงจะยากมาก” หลิงตู้ฉิงมองไปที่หลิงยี่เทียนและยิ้ม

“ท่านพ่อข้าอยากลอง!” หลิงยี่เทียนพูดอย่างหนักแน่น

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “งั้นก็จงลองดู! ถ้าเจ้าทำได้สำเร็จ มันจะน่ากลัวมาก ยิ่งกว่านั้นเงื่อนไขของเจ้าก็เพียงพอแล้ว ซึ่งมันก็คุ้มค่าที่จะลอง!”

ในระหว่าที่สองพ่อลูกคุยกัน คนรอบข้างก็ได้แต่สงสัยเนื่องจากว่าพวกเขาไม่รู้ว่าคู่พ่อลูกคุยกันเรื่องอะไร แต่พวกเขาก็ไม่ได้ถามอะไรขึ้นเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าการสนทนาของหลิงตู้ฉิงและหลิงยี่เทียนจบลงแล้ว เสี่ยวเยว่เฟิงก็สั่งให้หลงเฉินออกเดินทางอีกครั้ง

จากเมืองเจินไห่ไปยังอาณาจักรมังกรทะยานนั้นมีระยะทางห่างกันถึงหลายแสนกิโลเมตร

และด้วยความเร็วของหลงเฉินที่ยังไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับกงหนิว ดังนั้นพวกเขาจึงต้องใช้เวลาพอสมควรในการเดินทาง

นอกจากนั้นรถม้าของเขายังหนักกว่ารถม้าธรรมดาหลายเท่า ดังนั้นความเร็วในการลากรถม้าของหลงเฉินจึงยิ่งช้าลงไปใหญ่

แม้ว่าพวกเขาจะเดินทางมา 5 วันแล้ว พวกเขาก็ยังคงไม่ได้ออกจากพื้นที่ของอาณาจักรอี้จิ๋น

ลั่วหยุน มี่ตั้วตั้วและสีเป่ยเซียะ ซึ่งตามออกมาจากเมืองในภายหลัง ตอนนี้พวกเขาได้ตามมาทันกลุ่มของหลิงตู้ฉิงแล้ว

“ข้าจะไปกับพวกเจ้าเพื่อดูการแสดงด้วย!” สีเป่ยเซียะประกาศขึ้น “แต่ในการเดินทางครั้งนี้ ข้าจะดูเพียงอย่างเดียวหวังว่าเจ้าคงเข้าใจ”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าเล็กน้อย จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้คาดหวังว่าสีเป่ยเซียะจะต้องช่วยอะไรเขา