พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 454

ขณะที่ลั่วหยุนและมี่ตั้วตั้วกำลังคุยกัน กลุ่มของหลิงตู้ฉิงก็ได้มาถึงจวนเจ้าเมืองเรียบร้อยแล้ว

ภายในจวนเจ้าเมืองเมื่อได้รับข่าวการมาของหลิงตู้ฉิง สีจิ้งหมิงและสีเป่ยเซียะก็กำลังรอคอยอยู่เช่นกัน

เนื่องจากทั้งสองฝ่ายไม่ได้บ่มเพาะวิชาดวงใจจักรพรรดิ การพบปะกันเช่นนี้จึงไม่มีพิธีรีตรองอะไรมากนัก แม้แต่หลิงยี่เทียนเองก็แทบไม่ได้พูดเพราะหลิงตู้ฉิงได้พูดทุกอย่างกับฝั่งตรงข้ามไปอย่างชัดเจนหมดแล้ว

แม้ว่าหลิงยี่เทียนจะมีความเฉลียวฉลาด แต่ประสบการณ์กับโลกภายนอกของเขาก็ยังมีน้อยเกินไป ดังนั้นเขาจึงได้แต่ฟังหลิงตู้ฉิงเท่านั้นไปก่อนในตอนนี้

หลังจากทั้งสองฝ่ายแนะนำตัวเองเสร็จ สีจิ้งหมิงก็พูดขึ้นว่า “เบื้องต้นแล้วข้าเห็นด้วยกับเงื่อนไขความร่วมมือของท่าน อย่างไรก็ตามก่อนที่ข้าจะตัดสินใจครั้งสุดท้าย ข้าจำเป็นต้องพูดคุยกับจักรพรรดิแห่งอาณาจักรจันทราเป็นการส่วนตัว”

หลิงตู้ฉิงเข้าใจว่าสีจิ้งหมิงหมายถึงอะไร ก่อนหน้านี้เป็นการสนทนาระหว่างเขากับสำนักเบญจธาตุ แต่ตอนนี้มันเป็นการสนทนาระหว่างสองจักรพรรดิ

จากนั้น หลิงตู้ฉิงก็เรียกให้หลิงยี่เทียนไปคุยกับสีจิ้งหมิง

“ฝ่าบาทต้องการจะตรัสอะไรกับข้างั้นเหรอ?” หลิงยี่เทียนมองไปที่สีจิ้งหมิงและถามขึ้น

แม้ว่าความแตกต่างในระดับการบ่มเพาะระหว่างทั้งสองฝ่ายจะต่างกันนับหมื่นนับแสนเท่า แต่สีหน้าของหลิงยี่เทียนก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเพราะเขารู้ว่าอนาคตของเขาจะอยู่ที่ไหน

เมื่อมองไปที่หลิงยี่เทียนที่มีท่าทีสง่างาม สีจิ้งหมิงยิ้มและถามว่า “ยี่เทียน ท่านรู้วิธีเล่นหมากรุกหรือไม่?”

หลิงยี่เทียนยิ้มและพูดว่า “แน่นอนข้ารู้”

“งั้นเรามาเล่นเกมหมากรุกกันสักกระดานเป็นอย่างไร?” สีจิ้งหมิงถาม

“ย่อมได้!” หลิงยี่เทียนหัวเราะ จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มเล่นหมากรุกกัน

หลังจากจบเกมหมากรุก หลิงยี่เทียนได้เดินตาแรกด้วยตัวหมากรุกสีดำของเขา ‘แป๊ก!’ หลิงยี่เทียนกดตัวหมากสีดำลงบนตำแหน่งเทียนหยวนของกระดานหมากรุก

ตามรูปแบบของหมากการเดินเช่นนี้เป็นการเดินที่เสียเปรียบที่สุดเนื่องจากมันเป็นตำแหน่งที่อยู่ตรงกึ่งกลางกระดาน ซึ่งหมากที่วางไว้จะต้องรับศัตรูจากทุกด้าน

สีจิ้งหมิงเหลือบมองไปที่หลิงยี่เทียนและยิ้ม “ฝ่าบาทยี่เทียน ช่างมีความกล้าหาญดีจริง ๆ!”

หลิงยี่เทียนยิ้ม “เราควรจะเริ่มจากเกาะเทียนหยวน!”

สีจิ้งหมิงไม่ได้พูดอะไรตอบและเริ่มเล่นต่อ

เมื่อเห็นการเล่นที่ตั้งใจของทั้งคู่ ผู้คนรอบข้างจึงไม่มีใครส่งเสียงอะไรออกมาแม้แต่น้อย แน่นอนว่าบรรดาคนที่ดูอยู่บางคนก็ไม่เข้าใจอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่ก็มีบางคนที่เข้าว่าหมากเกมนี้มันมีความหมายเชื่อมโยงไปถึงหลายสิ่งหลายอย่างของสถานการณ์ของทั้งสองฝ่าย

แม้ว่าหลิงตู้ฉิงจะเข้าใจว่าทั้งสองคนกำลังทำอะไรอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรและไม่ได้พยายามช่วยหลิงยี่เทียน

ในท้ายที่สุดของเกม หลิงยี่เทียนก็แพ้

สีจิ้งหมิงยิ้มและพูดว่า “อืมท่านนี่ไม่เลวเลยจริง ๆ อย่างน้อย ๆ เมื่อข้าอายุเท่าท่าน ข้าก็ไม่เก่งเท่ากับท่าน”

หลิงยี่เทียนพูดโดยไร้ร่องรอยสีหน้าของความผิดหวัง “ฝ่าบาทก็ชมข้าเกินไป!”

เมื่อเกมหมากรุกจบลงแล้วพวกเขาก็กลับมาที่เรื่องเดิมที่พวกเขาต้องตกลงกัน