พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 453

เมื่อได้ฟังคำตอบที่น่าไม่อายของพ่อเขา หลิงยี่เทียนก็ได้แต่ร่ำร้องในใจและพูดกับสีเป่ยเซียะอย่างกระอักกระอ่วน “เอ่อ…ป้าสี มันยังไม่ชัดเจนเลยว่าเราจะร่วมมือกันได้จริง ๆ รึเปล่า เอาเป็นว่าเราค่อยคุยเรื่องนี้กันหลังจากที่เราได้ร่วมมือกันจริง ๆ แล้วดีกว่า”

สีเป่ยเซียะพยักหน้าและตอบกลับ “เอาแบบนั้นก็ได้ หากข้าได้คำตอบจากน้องชายของข้าเมื่อไหร่ ข้าจะรีบส่งคนมาแจ้งให้เจ้ารู้ทันที แต่แน่นอนไม่ว่าน้องชายของข้าจะตัดสินใจร่วมมือหรือไม่ ข้าอยากจะบอกเอาไว้ก่อนว่าข้าเองไม่เคยอยากที่จะเป็นศัตรูกับเจ้าหรือพ่อของเจ้าเลยแม้แต่น้อย อย่างน้อย ๆ ไม่ว่าคำตอบจากน้องชายของข้ามันจะเป็นอย่างไร ข้ายังคงอยากให้เราเป็นมิตรที่ดีแบบนี้ต่อกันไปเรื่อย ๆ”

ภาพเหตุการณ์ที่ทางเข้าเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ รวมถึงวิธีการที่หลิงตู้ฉิงเคยใช้กำราบผู้คนมากมายยังคงตราตรึงในใจนาง

สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดมันทำให้นางประเมินความอันตรายของหลิงตู้ฉิงไว้สูงมาก

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าเล็กน้อย และพูดว่า “ข้าหวังว่าเราจะสามารถตกลงกันได้ผ่านการเจรจา!”

หลิงตู้ฉิงเข้าใจดีว่าตัวเองก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้เช่นกัน นอกจากจะมอบโอกาสให้สีเป่ยเซียะเลือกเพราะเส้นทางของพวกเขานั้นแตกต่างกัน

สีเป่ยเซียะยิ้มและพูดว่า “นั่นคือสิ่งที่ข้ารอคอยเช่นกัน และแน่นอนว่าไม่ว่าเราจะได้ร่วมมือกันหรือไม่ก็ตาม ข้าจะอนุญาตให้ท่านใช้เส้นทางผ่านอาณาจักรอี้จิ๋นไปยังอาณาจักรมังกรทะยานแน่นอน เอาล่ะตอนนี้ข้าคงต้องขอตัวกลับก่อนก็แล้วกัน”

หลังจากที่นางพูดจบ นางก็พาหยูเอ๋อกลับไปที่เมืองเจินไห่

เมื่อนางกลับไปที่เมืองเจินไห่ นางก็ไปหาสีจิ้งหมิงทันที

“ท่านพี่ ผลเป็นอย่างไร?” สีจิ้งหมิงถามขึ้นด้วยสีหน้าอยากรู้

สีเป่ยเซียะเล่าการสนทนาของนางกับหลิงตู้ฉิงจนหมด และพูดว่า “คำแนะนำของข้าคือเราคงต้องยอมร่วมมือกับพวกเขา เนื่องจากตอนนี้เราไม่มีทางต่อกรกับเขาได้จริง ๆ ไม่มีทางที่เราจะต่อกรกับลั่วหยุนได้ และหลิงตู้ฉิงผู้นี้ก็มีความสามารถแปลก ๆ มากมาย”

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เรายังไม่รู้ว่าเขาได้สมบัติแบบไหนจากในเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับออกมา ซึ่งถ้าให้เดามันคงไม่ใช่อะไรที่ธรรมดาแน่นอน แล้วถ้าเกิดเขาใช้มันกับเราขึ้นมา ข้าคิดว่าต่อให้เราเรียกบรรดาผู้อาวุโสของสำนักมาช่วยมันก็คงจะไม่สามารถต้านทานเขาได้อยู่ดี ส่วนเรื่องการเรียกบรรพบุรุษของพวกเราให้มาช่วยนั้นข้าคิดว่ามันคงยากเกินไป”

“ส่วนเรื่องความลับของทะเลชางหมางนั้น หลิงตู้ฉิงได้เน้นย้ำหลายครั้งว่าทะเลชางหมางไม่มีความลับอื่นใดเลยราวกับว่าเขาคุ้นเคยกับมันมาก ซึ่งสิ่งนี้เราก็คงไม่ต้องเป็นห่วงเพราะจะมีโอกาสค้นหาความจริงได้เองในอนาคต จากทั้งหมดนี้ข้าแนะนำว่าควรร่วมมือกับพวกเขาจะดีกว่า เพราะถ้าเจ้าไม่ต้องการที่จะร่วมมือ ข้าเกรงว่าเราคงได้เผชิญหน้ากับเขาแน่นอน”

ในขณะที่สีเป่ยเซียะกำลังพูด สีจิ้งหมิงก็ตรึกตรองไปด้วยเช่นกัน

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นความน่าตื่นตะลึงของหลิงตู้ฉิงแบบที่สีเป่ยเซียะพูดถึง แต่เขาก็รู้ว่าพี่สาวของเขาไม่ใช่คนที่ชอบพูดจาไร้สาระเกินจริง

“เอาล่ะ ในเมื่อท่านพี่บอกว่าเราควรร่วมมือกับพวกเขา งั้นข้าก็จะร่วมมือกับพวกเขา!” สีจิ้งหมิงพยักหน้า “อย่างไรก็ตามก่อนที่ข้อตกลงจะบรรลุ ข้าต้องไปพบจักรพรรดิแห่งอาณาจักรจันทราซะก่อน!”

สีเป่ยเซียะยิ้มและพูดว่า “ได้ยินเช่นนี้ข้าก็รู้สึกโล่งใจหน่อย อ๋อ อันที่จริงข้าได้หยอกล้อกับพวกเขาไปเรื่องการให้ลูกสาวของเจ้าไปเป็นมเหสีให้กับจักรพรรดิอาณาจักรจันทราไปด้วย!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีจิ้งหมิงถึงกับปากกระตุกและพูดขึ้นทันที “ท่านพี่ แม้ว่าลูกสาวของข้าจะเกิดในอาณาเขตนภา แต่นางก็เป็นลูกสาวของข้า ไม่ช้าก็เร็วนางจะต้องกลายเป็นธิดาสวรรค์ของสำนักเบญจธาตุ ท่านจะให้ใครก็ไม่รู้มาแต่งงานกับนางได้ยังไงนี่มันเป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมกับนาง! ถึงต่อให้ฝั่งตรงข้ามจะเป็นจักรพรรดิ แต่เขาก็เป็นแค่จักรพรรดิของอาณาจักรเล็ก ๆ เท่านั้น ดังนั้นข้าคิดว่าเรื่องนี้เราควรตัดมันออกไปได้เลย”

สีเป่ยเซียะพยักหน้า “ข้าแค่เอ่ยขึ้นไปลอย ๆ กับพวกเขาก็แค่นั้น นางเป็นลูกสาวของเจ้า ดังนั้นก็แล้วแต่เจ้าจะตัดสินใจก็แล้วกัน”

“ถ้าอย่างนั้นเราจะรอจนกว่าพวกเขาจะเข้ามาในเมืองก็แล้วกัน และค่อยว่าเรื่องนี้กันอีกทีเมื่อถึงเวลา” สีจิ้งหมิงตัดสินใจในที่สุด

ในอีกด้านหนึ่ง ลั่วหยุนใช้เวลาอีกครึ่งเดือนในการดูดซับพลังจากลูกปัดจนเสร็จสิ้น

ซึ่งตอนนี้ลั่วหยุนได้กลายเป็นวิญญาณสงครามอย่างสมบูรณ์แบบเรียบร้อยแล้ว ส่งผลให้ตอนนี้ทั่วทั้งร่างของเขามีรัศมีที่ดูน่าเกรงขามราวกับขุนศึกเปล่งประกายออกมาอย่างหนาแน่น

“รู้สึกดีทีเดียว!” ลั่วหยุนทดลองร่างใหม่ของเขา และลองใช้พลังกฎแห่งสวรรค์และโลก

เมื่อก่อนหากเขาใช้พลังเหล่านี้ เขาจะต้องจ่ายราคาของมันด้วยพลังจากดวงวิญญาณของเขาเอง

แต่ในเมื่อตอนนี้เขาได้กลายเป็นวิญญาณสงครามแล้ว เขาก็สามารถใช้พลังต่าง ๆ ได้เหมือนกับผู้บ่มเพาะทั่วไปโดยที่ไม่มีกระทบต่อดวงวิญญาณเขาอีกต่อไป