พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 482

ในที่สุด หลิงต็ฉิงก็ได้พบกับอาณาเขตที่เขาคุ้นเคย เขาจึงสั่งให้หลงเฉินหยุดทันที

“ลองบินไปรอบ ๆ หาผู้คนเพื่อสอบถามสถานการณ์ในอาณาเขตวิญญาณโลหิต!” หลิงตู้ฉิงออกคำสั่ง

หลงเฉินพยักหน้าแสดงความเข้าใจ จากนั้นก็เริ่มออกบินอีกครั้งทันที ซึ่งไม่นานพวกเขาก็เห็นกลุ่มใหญ่อยู่ด้านล่างที่พื้นดิน

หลังจากบินขึ้นเข้าไปใกล้ขึ้น พวกเขาก็พบว่ามันคือคนสองกลุ่มที่กำลังเผชิญหน้ากันอยู่

ระดับการบ่มเพาะของทั้งสองกลุ่มที่กำลังเผชิญหน้ากันนั้นไม่ได้สูงมากนัก คนที่มีระดับการบ่มเพาะสูงที่สุดนั้นอยู่ในระดับแค่เพียงระดับสวรรค์สามัญ ซึ่งเทียบเท่ากับระดับการบ่มเพาะของเสี่ยวแยว่เฟิงและหลงเฉิน

เมื่อเห็นมังกรลากรถม้าเข้ามาทั้งสองฝ่ายก็ตกตะลึง

“ผู้อาวุโส…เอ่อ…ไม่สิ…พี่ชาย…” หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สามัญมองไปที่หลงเฉินอย่างอาย ๆ และไม่รู้ว่าจะใช้คำเรียกนำหน้าหลงเฉินว่าอย่างไรดี เห็นได้ชัดว่าหลงเฉินเป็นคนรับใช้ ซึ่งมันก็เหมือนจะไม่ถูกต้องที่จะเรียกเขาว่าผู้อาวุโส ตรงกันข้ามการเรียกเขาว่าพี่ชายก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ความคิดที่ดี

“เฟิง เรียกให้ผู้นำของทั้งสองกลุ่มเข้ามาหาข้า” หลิงตู้ฉิงออกคำสั่ง

เสี่ยวแยว่เฟิงพยักหน้าและหันไปพูดกับผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สามัญของทั้งสองฝ่าย “พวกเจ้าทั้งสองคนเข้ามาตรงนี้ นายท่านของข้าต้องการคุยกับพวกเจ้า”

ผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สามัญทั้งสองต่างมองหน้ากันและเห็นความหวาดกลัวในดวงตาของกันและกัน ใครอยู่ในรถม้า? ผลของการเข้าไปหาคืออะไร?

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่ารถม้าถูกลากด้วยมังกร ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าที่จะหนี พวกเขาทำได้แต่ค่อย ๆ เดินเข้าไปในรถม้าด้วยความหวาดกลัว

หลิงตู้ฉิงที่นั่งอยู่ในรถม้ายิ้มและพูดว่า “เหตุผลที่ข้าเรียกพวกเจ้ามาหาก็เพราะจะสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลของอาณาเขตวิญญาณโลหิต ข้าไม่ได้มีเจตนาอื่น”

“ท่านต้องการรู้อะไร?” หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สามัญถาม

“พวกเจ้าทุกคน…” เดิมทีหลิงตู้ฉิงอยากจะถามคำถามตรง ๆ แต่เมื่อเขานึกถึงคำพูดของหญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์เกี่ยวกับที่เขาไม่เคยรู้จักชื่อทาสกระบี่ เขาจึงส่ายหัวกับตัวเองและถามขึ้นใหม่ว่า “เจ้าชื่ออะไร?”

เมื่อได้เห็นการแสดงออกแปลก ๆ ของหลิงตู้ฉิง ผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สามัญทั้งสองก็งุนงงไปชั่วขณะ จากนั้นก็ตอบด้วยความเคารพตามลำดับ “ข้าชื่อ ลั่วต๋า! ข้าชื่อ เหวยชี่หมิง!”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “เมืองวิญญาณโลหิตยังตั้งอยู่ที่เดิมรึเปล่า?”

เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของอาณาเขตวิญญาณโลหิต และเขาก็ไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับโลกปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจะเริ่มจากจุดไหน อย่างไรก็ตามเขาจำได้ว่าเมืองวิญญาณโลหิตเป็นเมืองที่เก่าแก่ที่สุดเขาจึงถามถึงมันขึ้นมาก่อน

เหวยชี่หมิงรีบพยักหน้าและพูดว่า “คุณชาย เมืองวิญญาณโลหิตยังคงอยู่ที่เดิมตั้งแต่สมัยโบราณกาล เมืองวิญญาณโลหิตเป็นเมืองหลักของอาณาเขตวิญญาณโลหิตของเรามาโดยตลอด แม้ว่าจะมีการผลัดเปลี่ยนผู้ที่ครอบครองมันมาแล้วหลายคนก็ตาม ปัจจุบันมันยังคงเฟื่องฟูเหมือนแต่เก่าก่อน”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าเล็กน้อย หากเมืองวิญญาณโลหิตยังคงอยู่ที่เดิมนั่นก็หมายความว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นที่นี่ก็ไม่ได้มีมากสักเท่าไหร่

ลั่วต๋าพูดเสริมอย่างเร่งรีบจากด้านข้าง “คุณชายที่ตั้งเก่าของสำนักวิญญาณโลหิตก็ยังคงอยู่ด้านข้างเมืองวิญญาณโลหิตเช่นเดิม มันยังไม่มีใครสามารถเข้าไปครอบครองได้ ดังนั้นมันจึงมักมีผู้คนจำนวนมากไปที่นั่นเพื่อแสวงหาโชคที่นั่นอยู่ตลอด มันส่งผลทำให้เมืองวิญญาณโลหิตมีผู้คนมากหน้าหลายตาแวะเวียนกันเข้ามาอยู่เรื่อย ๆ เป็นจำนวนมาก”

เย่ชิงเฉิงที่ได้ฟังทุกอย่างมาตลอด นางพูดเสริมจากด้านข้างว่า “สามี ข้าเคยได้ยินเรื่องสำนักวิญญาณโลหิตมาก่อน ว่ากันว่ามันเคยเป็นสำนักมหาอำนาจมาก่อน”

“ท่านหญิงพูดถูก!” เหวยชี่หมิงรีบตอบ “อย่างไรก็ตาม สำนักวิญญาณโลหิตถูกทำลายเมื่อหลายหมื่นปีก่อน ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงทั้งหมดถูกฆ่าตาย มหาวิถีเต๋าของสำนักถูกทำให้เสียหายและเหล่าบรรพบุรุษก็สาบสูญ เป็นผลให้บรรดาศิษย์ของสำนักวิญญาณโลหิตทั้งหมดได้แต่อยู่อย่างหลบซ่อน ๆ ไม่กล้าปรากฏตัวขึ้นแก่โลกภายนอก และถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาผ่านมากว่าหกถึงเจ็ดหมื่นปีแล้วที่สำนักวิญญาณโลหิตถูกทำให้ตกต่ำ แต่เนื่องจากพลังที่ผนึกสำนักไว้ยังคงอยู่ บรรดาทายาทของสำนักวิญญาณโลหิต จึงยังคงไม่มีใครที่สามารถกอบกู้สำนักขึ่นมาใหม่ได้”

“ส่งผลให้ตอนนี้สำนักวิญญาณโลหิตได้กลายเป็นสถานที่ที่ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากจากทั่วโลกแวะเวียนกันเข้ามาแสดวงหาโชคลาภจากเศษซากของสำนักที่หลงเหลืออยู่ เพราะในสถานที่นี้มันยังคงมีมรดกต่าง ๆ ของสำนักที่ยังเหลืออยู่ไม่ว่าจะเป็นคัมภีร์วิชาต่าง ๆ รวมไปถึงสมบัติอีกมากมายที่ถูกทิ้งไว้ในซากปรักหักพัง”