พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 484

กานจู่ซ่าน และคนของเขาบางคนที่ได้รับบาดเจ็บหลายคนเดินเข้าสู่เมืองวิญญาณโลหิตอย่างหยิ่งผยองภายใต้การจ้องมองของคนจำนวนมาก

ด้วยอาการบาดเจ็บของพวกเขา มันทำให้ทุกคนต่างสงสัยว่าพวกเขาบาดเจ็บจากผนึกป้องกันต่าง ๆ ที่อยู่ในซากปรักหักพัง หรือเกิดจากการที่พวกเขาปะทะกับผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านใน

หลังจากที่กลุ่มของกานจู่ซ่านเข้ามาในเมืองแล้ว อีกกลุ่มหนึ่งที่มีผู้บาดเจ็บเช่นกันก็ได้เดินตามเข้ามาพร้อมกับที่จ้องมองไปที่กลุ่มของกานจู่ซ่านด้วยสายตาริษยา

ในระหว่างที่กลุ่มของกานจู่ซ่านเดินไปข้างหน้าผ่านกลุ่มของหลิงตู้ฉิงอย่างช้า ๆ จู่ ๆ เขาก็รู้สึกแปลก ๆ และอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หลิงตู้ฉิง

เปียนเฉียวเฉียวรอจนกระทั่งกานจู่ซ่านอยู่ห่างออกไปก่อนที่นางจะพูด “ผู้ชายคนนี้มีเจตจำนงฆ่าที่รุนแรง เขาทำให้ข้ากลัวจริง ๆ”

เย่ชิงเฉิงพยักหน้า “สามี ระดับการบ่มเพาะของคนผู้นี้แข็งแกร่งพอสมควร ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมพวกเขาถึงสามารถหา วิชามหาเวทย์สูบโลหิต เจอข้างในนั้น”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและพูดว่า “ระดับการบ่มเพาะของเขาอยู่ในระดับสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งก็ถือว่าไม่เลว ส่วนเรื่องที่เขาเจอวิชามหาเวทย์สูบโลหิตนั้น…อันที่จริงมันก็คงมาจากตัวเขาเองนั่นล่ะ เพราะวิชาที่เขาบ่มเพาะอยู่มันก็คือ วิชามหาเวทย์สูบโลหิต เหมือนกัน”

“หืม? นี่ท่านหมายความว่าเขาหลอกทุกคนว่าหาเจองั้นเหรอ? เขาทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรกัน?” เย่ชิงเฉิงถามขึ้นด้วยสีหน้างุนงง

หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบว่า “เขาคงจะเป็นศิษย์ของสำนักวิญญาณโลหิต ส่วนผู้คนที่เดินตามหลังเขาบางส่วนก็บ่มเพาะด้วยวิชาของสำนักวิญญาณโลหิตกันทั้งนั้น เหตุผลที่เขาทำเช่นนี้อาจเป็นเพราะสำนักวิญญาณโลหิตของพวกเขา คงกำลังอยากจะปรากฏตัวต่อโลกภายนอกอีกครั้ง เอาล่ะ ช่างเรื่องของพวกเขาไปก่อนเถอะ ตอนนี้พวกเราไปหาที่พักก่อนแล้วค่อยมาว่ากันอีกทีว่าจะไปทำอะไรต่อ”

แม้ว่าหลิงตู้ฉิงจะเห็นศิษย์ของสำนักวิญญาณโลหิต แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย

สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเมื่อครั้งอดีตไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับศิษย์สำนักวิญญาณโลหิตในปัจจุบัน

ดังนั้นการที่ศิษย์สำนักวิญญาณโลหิตในปัจจุบันจะดำเนินชีวิตกันอย่างไรต่อไป มันก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาตราบเท่าที่ไม่มายั่วยุเขา เขาก็ไม่สนใจอะไร

หลังจากนั้นไม่นาน หลิงตู้ฉิงก็พากลุ่มคนของเขาเดินมาถึงโรงเตี๊ยมที่อยู่ย่านใจกลางเมือง

เนื่องจากมีหญิงสาวที่ร่ำรวยอย่างเย่ชิงเฉิงอยู่ในกลุ่ม พวกเขาจึงสามารถพักที่โรงเตี๊ยมชั้นเลิศที่อยู่ในย่านกลางเมืองได้อย่างสบาย ๆ หรือต่อให้เย่ชิงเฉิงจะไม่มีเงิน หลิงตู้ฉิงก็มีทั้งเงินและสมบัติติดตัวอยู่มากมาย

จากนั้นทุกคนก็เดินเข้าไปในโรงเตี๊ยม ซึ่งเสี่ยวเย่วเฟิงรับหน้าที่จัดการติดต่อจองห้องพัก ในขณะที่หลิงตู้ฉิงและคนอื่น ๆ รออยู่ที่กลางห้องโถงรับแขก

“เอ๋? ผู้อา…อะแฮ่ม ๆ พี่ชาย! พี่สาว! เป็นพวกท่านจริง ๆ ด้วย! ไม่นึกเลยว่าข้าจะได้เจอพวกท่านที่นี่ นี่มันหยั่งกับสวรรค์อวยพรให้ข้าจริง ๆ!” เมื่อสิ้นเสียงพูดที่เอ่ยขึ้น ตงฟางจุนก็เดินมาถึงหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

หลิงตู้ฉิงที่เห็นเขาก็ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ “หืม? นี่เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

หลิงตู้ฉิงมองไปที่ตงฟางจุนด้วยความสงสัยในใจ สำนักวิญญาณกระบี่ของไอ้หนูคนนี้ไม่ได้อยู่ใกล้กับอาณาเขตวิญญาณโลหิตสักเท่าไหร่ ดังนั้นทำไมเขาถึงมาโผล่ที่นี่ไม่ยอมปิดด่านบ่มเพาะหลังออกจากเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับอีก?

ทางด้านของเย่ชิงเฉิงก็มองไปที่ตงฟางจุนด้วยสายตางุนงง เพราะนางเคยเห็นผู้ชายคนนี้มาก่อนเช่นกันตอนอยู่ในเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ

“ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลัว!” ตงฟางจุนพูดด้วยสีหน้าขมขื่น “ถ้าขืนข้าพูดว่าข้าสืบทอดวิชาจากเทพกระบี่ อย่างน้อย ๆ ศิษย์ของสำนักวิญญาณโลหิตที่อยู่ในเมืองนี้คงจะโผล่มาฉีกร่างของข้าแยกออกจากกันเป็นชิ้น ๆ เป็นที่รู้ ๆ กันอยู่ว่าในตอนนั้นเทพกระบี่คือหนึ่งในผู้ที่เข้าร่วมการทำลายสำนักวิญญาณโลหิต ดังนั้นตัวตนของเทพกระบี่หรือไม่ว่าใครที่เกี่ยวข้องกับเทพกระบี่ก็ถือได้ว่าเป็นศัตรูคู่อาฆาตของของสำนักวิญญาณโลหิตไปโดยปริยาย แล้วยิ่งในตอนนี้ที่มีข่าวว่า สำนักวิญญาณโลหิตนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ จนใกล้จะเปิดเผยตัวเองออกมาให้โลกภายนอกได้เห็นแล้วด้วย ข้ายิ่งไม่อยากจะเป็นหนึ่งในข่าวการประกาศศักดาของพวกเขา!”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ไอ้หนู ข้าอยากถามเจ้าอีกครั้ง เจ้าอยากทำข้อตกลงกับข้าอีกรอบไหม?”

ตงฟางจุนโบกมือและพูดว่า “ไม่ ๆๆๆ ผู้อาวุโสข้าพอแล้วกับวิชาของท่านที่อยากถ่ายทอดให้ข้า ข้าหวังว่าผู้อาวุโสจะมองข้ามข้าไปซะ ข้าไม่ใช่ท่าน ข้าไม่มีความกล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูทั้งโลก การมาครั้งนี้ข้าได้ตัดสินใจแล้วว่าข้าจะไม่ใช้ความพยายามใด ๆ ทั้งสิ้นในการเข้าใจเจตจำนงของกระบี่ที่อยู่ที่นี่หรือที่สุสานกระบี่”

เมื่อเห็นว่าตงฟางจุนไม่มีความกล้าเอาซะเลย หลิงตู้ฉิงก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างจนปัญญาและพูดว่า “งั้นก็ตามใจเจ้า!”

อันที่จริง หลิงตู้ฉิงต้องการให้ตงฟางจุนเป็นอาวุธให้กับเขา แต่เนื่องจากตงฟางจุนไม่เต็มใจ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น

“ผู้อาวุโส ท่านมาที่นี่เพื่อสำรวจสำนักวิญญาณโลหิตด้วยงั้นเหรอ?” ตงฟางจุนถามขึ้นด้วยปากเปล่าไม่ใช่ทางโทรจิตอีกต่อไป “หากเมื่อไหร่ท่านจะเข้าไปสำรวจสำนักวิญญาณโลหิต ข้าขอไปกับพวกท่านด้วยได้ไหม? ด้านในของสำนักวิญญาณโลหิตนั้นมีผนึกป้องกันอยู่มากมาย ข้ากลัวว่าถ้าข้าบังเอิญไปกระตุ้นผนึกพวกนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ข้าจะต้องซวยมากแน่ ๆ แต่ถ้าข้าติดตามผู้อาวุโสเข้าไป ข้าก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของพวกมัน!”

ในมุมมองของตงฟางจุน สาเหตุของการล่มสลายของสำนักวิญญาณโลหิตนั้นคงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ แต่ด้วยความสามารถอันพิสดารของคนผู้นี้ หากเขาได้ติดตามบุคคลผู้นี้เข้าไปด้านใน เขาแน่ใจว่าเขาจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอนและเมื่อถึงตอนนั้นถ้าไม่มีอันตรายอะไร บางทีเขาอาจโชคดีได้สมบัติติดมือมาชิ้นสองชิ้นมันก็คงจะดีจริงไหม?

หลังจากที่เขาไม่เห็นว่าหลิงตู้ฉิงจะมีท่าทีปฏิเสธ เขาจึงรู้สึกมีความสุขมากและพูดว่า “งั้นผู้อาวุโส ข้าขอกลับไปบอกปู่ของข้าและคนอื่น ๆ ก่อน จากนั้นข้าจะไปที่สำนักวิญญาณโลหิตด้วยกันกับพวกท่าน!”

หลิงตู้ฉิงมองไปที่ด้านหลังของตงฟางจุนและส่ายหัวและคิดในใจ ‘ช่างเป็นอาวุธที่ดีจริง ๆ!’